Σύνταξη: Ανδρονίκη Κουτσαβλή Ι Οπτικοακουστικό υλικό: Αρετή Μαρία Κατσαρίδου 

«Είναι πρόκληση για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους, σήμερα 1η Οκτώβρη, μέρα Πανεργατικής Απεργίας, η εργοδοσία και οι μεγαλοξενοδόχοι της χώρας μας να διεξάγουν το Περιφερειακό Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, που γίνεται στο Μουσείο Βρανά» είπε, μεταξύ άλλων, από την πλατεία Σαπφούς ο πρόεδρος του Παλλεσβιακού Εργατοπουϋπαλληλικού Κέντρου, Γιάννης Ζαφειρίου και πρόσθεσε «Ξέρουμε πολύ καλά τι θα πουν. Κέρδη, κέρδη, κέρδη… πως θα αποκομίσουν περισσότερα κέρδη, από το ξεζούμισμα των υπαλλήλων τους. Τρίβουν τα χέρια τους, όλοι αυτοί που θα μαζευτούν σήμερα, με το νομοσχέδιο τούτο, που παρήγγειλαν στην Κυβέρνηση, την μετατροπή των εργαζομένων σε σκλάβους και να δουλεύουν ήλιο με ήλιο, και τρέχει να τους εξυπηρετήσει η Κεραμέως».

Γεγονός πάντως ότι σε άλλες χώρες της Ευρώπης είτε έχουν ήδη εφαρμόσει είτε δοκιμάζουν/ συζητούν μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς απώλειες μισθού, επειδή θεωρούν ότι κάτι τέτοιο αυξάνει την αποδοτικότητα, την ευεξία ή την ισορροπία εργασίας – ζωής. Τέτοιες χώρες είναι το Βέλγιο, η Ισλανδία, η Ισπανία, η Πολωνία, ενώ σε πιλοτικό στάδιο είναι χώρες όπως η Πορτογαλλία και η Γαλλία.

Και βέβαια με αφορμή την απεργιακή κινητοποίηση να πούμε ότι σύμφωνα με έρευνες η Ελλάδα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζει προβλήματα καθώς παρατηρούνται πολλές ώρες εργασίας, υψηλό ποσοστό εργαζομένων με υπερωρίες πάνω από το όριο των 48 ωρών, υψηλό ποσοστό χαμηλόμισθων (το ποσοστό των εργαζομένων με αμοιβές κάτω από ένα κατώτατο όριο είναι από τα υψηλότερα στην ΕΕ). Επίσης σημαντικό ποσοστό εργαζομένων αντιμετωπίζει σοβαρές υλικές και κοινωνικές στερήσεις το οποίο σε δείκτες είναι από τα χειρότερα της ΕΕ ενώ η δυνατότητα συμμετοχής σε πολιτιστικές δραστηριότητες είναι περιορισμένη για αρκετούς λόγω οικονομικών πιέσεων. Επίσης στην Ελλάδα παραμένει ακόμη θέμα η μαύρη εργασία, ενώ ακόμη δεν έχει γίνει πλήρης επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Συμπερασματικά στα αρνητικά για την Ελλάδα στοιχεία τα οποία την κατατάσσουν σε μεσαίο προς χαμηλό επίπεδο για τα εργατικά δικαιώματα περιλαμβάνονται το πολύ υψηλό ωράριο εργασίας, το μεγάλο ποσοστό εργαζομένων με χαμηλές απολαβές, υλική στέρηση, πιέσεις για υπερωριακή ή «έκτακτη» εργασία.  

Σύμφωνα με την βιβλιογραφία στις χώρες της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης υπάρχει γενικά μεγαλύτερη προστασία όσον αφορά το ωράριο εργασίας, περισσότερες διακοπές, ισχυρότερα συνδικαλιστικά δικαιώματα, καλύτερο επίπεδο αμοιβής αναλογικά με το κόστος ζωής, πιο σταθερές συμβάσεις. Επίσης στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης υπάρχει ισχυρός έλεγχος καλές αμοιβές και καλύτερη ισορροπία εργασίας – ζωής.

 Η ομιλία Ζαφειρίου

Κατά την διάρκεια συγκέντρωσης στην πλατεία Σαπφούς, στο πλαίσιο των απεργιακών συγκεντρώσεων που διοργανώθηκαν πανελλαδικά ενάντια στον νόμο Κεραμέως τοποθετήθηκαν εκπρόσωποι συνδικαλιστικών φορέων ενώ την κεντρική ομιλία πραγματοποίηση ο πρόεδρος του ΠΕΚ, Γιάννης Ζαφειρίου ο οποίος είπε:

«Συναδέλφισσες, συνάδελφοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα

Νέοι και νέες, συνταξιούχοι

Σήμερα, όπως και σε δεκάδες πόλεις της χώρας, στέλνουμε και από την Μυτιλήνη, αγωνιστική απάντηση στην Υπουργό Εργασίας και στην Κυβέρνηση της ΝΔ.

Τους λέμε, να μην τολμήσουν να φέρουν αυτό το έκτρωμα για ψήφιση στη Βουλή.

Τους λέμε, πως η εργατική τάξη της χώρας μας, θα το πετάξει στα σκουπίδια και πως δεν θα εφαρμοστεί, όπως έχουμε κάνει με τόσα και τόσα νομοσχέδια, που έχουν ψηφίσει όλες οι Κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις, δεξιές, κεντρώες, αριστερές ή όπου αλλού λένε οι ίδιοι πως ανήκουν.

Όσες κυβερνήσεις έχουν περάσει από τον τόπο, όχι μόνο δεν κατήργησαν ή άλλαξαν κάποιον νόμο της προηγούμενης, αντίθετα πρόσθεσαν και άλλους, ακόμα χειρότερους, λες και κάνουν αγώνα δρόμου, για το ποιος θα ψηφίσει τα περισσότερα αντεργατικά νομοσχέδια.

Τους λέμε λοιπόν, 13 να είναι οι ώρες σας.

Να είναι 13 οι ώρες, όλων όσων, έχουν χτυπήσει τα δικαιώματα των εργατών και των εργατριών.

Όλων όσων, στηρίζουν τις αποφάσεις και εκτελούν τις εντολές της ΕΕ, σε βάρος μας.

Αυτοί βάζουν μπροστά τις ανάγκες που έχει η μεγαλοεργοδοσία, οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι.

Εμείς, βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες και διεκδικήσεις, για να μην πεθαίνουμε αβοήθητοι επειδή δεν έχουμε γιατρούς και σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή στις δημόσιες μονάδες υγείας, για να μην πληρώσουμε, ούτε τα κέρδη των επιχειρηματικών οµίλων, ούτε τα γεράκια του πολέμου.

Είναι πρόκληση την περίοδο της Τεχνικής Νοημοσύνης και των μεγάλων δυνατοτήτων που προσφέρει η ανάπτυξη της γνώσης και της επιστήμης, όπου υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις οι εργαζόμενοι να δουλεύουν λιγότερο και να αμείβονται καλύτερα, να παρουσιάζεται ως εκσυγχρονισμός αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας που διαλύει όλες τις πλευρές της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Λέει η Υπουργός Εργασίας, η κ. Κεραμέως, που παρεμπιπτόντως, στο πόθεν έσχες δήλωσε καταθέσεις 1.315.101 ευρώ. Αυτή 1,3 εκατομμύρια και εμείς 13 ώρες δουλειά για να επιβιώσουμε.

Λέει η Κεραμέως: το 13ωρο το ζήτησαν οι εργαζόμενοι.

Πήγε δηλαδή ο οικοδόμος στο Υπουργείο, και είπε: θέλω να πιάνω δουλειά στις 7 το πρωί και να σχολάω στις 8 το βράδυ. Να δουλεύω μέσα στη ζέστη και να ρίχνω μπετά, να καλουπώνω, να χτίζω, να σοβαντίζω κ.λ.π. για 13 ώρες.

Πήγε δηλαδή ο λαντζιέρης και είπε, πως θέλει να πλένει πιάτα, ποτήρια κ.λ.π., να είναι όρθιος, μέσα στη ζέστη, γιατί ούτε εξαερισμό δεν έχουν τα περισσότερα καταστήματα και να τρίβει ταψιά και κατσαρόλες.

Πήγε δηλαδή ο υπάλληλος γραφείου και είπε: θέλω να κάθομαι 13 ώρες σερί πάνω σε μια καρέκλα και να χτυπάω 13ωρα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και να μη σηκώνω κεφάλι.

Πήγε δηλαδή ένας οδηγός λεωφορείου και είπε: θέλω να οδηγώ 13 ώρες συνεχόμενες και μέχρι να προλάβω να ξεκουραστώ, να ξαναπιάνω το τιμόνι, να βάζω μέσα κόσμο και να δουλεύω άλλες 13 ώρες.

Πολλά παραδείγματα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, αλλά θα χρειαστούμε, κυριολεκτικά 13 ώρες για να τα απαριθμήσουμε όλα.

Αυτό είναι το νομοσχέδιο. Και όποιος εργαζόμενος διαφωνήσει με το 13ωρο, θα του πηγαίνει με ένα sms η απόλυση του. Γιατί έτσι θα γίνεται.

Η πραγματικότητα είναι ότι με αυτή την εργασιακή ανασφάλεια και τους χαμηλούς μισθούς, η εργοδοτική τρομοκρατία θα θεριεύει. Ο εργαζόμενος δε θα μπορεί να αρνηθεί υπό τον φόβο της απόλυσης, ενώ οι εργοδότες θα επικαλούνται άλλους λόγους για να απολύουν με το πάτημα ενός κουμπιού.

Είναι επίσης βέβαιο ότι με 13 ώρες δουλειά την ημέρα καθώς και 78 ώρες και 6 ήμερες δουλειά την εβδομάδα, τα εργατικά ατυχήματα, οι νεκροί και οι σακατεμένοι θα πολλαπλασιαστούν, ενώ καταργώντας τις καλοκαιρινές άδειες (συνεχές δεκαήμερο) αφαιρείται κάθε δυνατότητα στους γονείς να κάνουν ακόμα και διακοπές με τα παιδιά τους.

Στο βωμό των κερδών θυσιάζεται ακόμα και η ζωή, η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων αφού αντικειμενικά οι 13 και 14 ώρες δουλειάς πολλαπλασιάζουν τις

πιθανότητες για εργατικά ατυχήματα. Μετράμε ήδη εκατοντάδες νεκρούς και σακατεμένους στους χώρους δουλειάς κάθε χρόνο.

Την προηγούμενη βδομάδα, προστέθηκαν στον μακρύ κατάλογο των σκοτωμένων συναδέλφων μας, άλλοι 3 εργάτες, ο 20χρονος ναυτεργάτης που τον καταπλάκωσε η πόρτα, ο άλλος στην εταιρεία «ΤΣΑΚΙΡΗΣ» και ο 3^ος  συνταξιούχος που δε του έφτανε η σύνταξη και δούλευε 70 χρονών στην οικοδομή.

Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, με την κυβέρνηση και την εργοδοτική προπαγάνδα, να θέλουν να μας πείσουν ότι είναι πρόοδος η νομιμοποίηση της 13ωρης εργασίας.

Ονομάζουν «ελευθερία» ένας εργαζόμενος να απασχολείται μέχρι 13

ώρες στην ίδια επιχείρηση δήθεν για ευκολία για να μην τρέχει από δω και

από κει…

Αφού λοιπόν θέλουν να βοηθήσουν τους εργαζόμενους, γιατί δεν αυξάνουν τους μισθούς, γιατί δεν παίρνουν μέτρα για την ακρίβεια;

Γιατί δεν απαντάνε σε αυτά τα δύο, απλά ερωτήματα;

Με τα τεράστια επιτεύγματα της επιστήμης, με την παραγωγικότητα που έχει πολλαπλασιαστεί, είναι εφικτό σήμερα, το 2025, και αυτό διεκδικούμε και παλεύουμε το 7ωρο, το 5ήμερο, το 35ωρο.

Με αυξήσεις στους μισθούς, με περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να ζούμε σαν άνθρωποι. Αυτό είναι το πραγματικά σύγχρονο και αναγκαίο αίτημα, και όχι να μας φορτώνουν με περισσότερη δουλειά και περισσότερη φτώχεια.

Ξέρουμε πολύ καλά, τι σημαίνει εντατικοποίηση και δουλειά χωρίς όρια.

Και όσοι δεν ξέρουν ή κάνουν πως δεν ξέρουν, ας ρωτήσουν τους συναδέλφους που δούλεψαν και φέτος στις τουριστικές περιοχές του νησιού μας, στα ξενοδοχεία, στις καφετέριες, στις ταβέρνες, στις καντίνες κ.λ.π.

Ας ρωτήσει η κυβέρνηση και η υπουργός εργασίας, πόσες ανασφάλιστες ώρες δούλεψαν και φέτος οι συνάδελφοι μας, πόσα ένσημα και μεροκάματα τους έφαγε η εργοδοσία;

Είναι πρόκληση για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους, σήμερα 1^η Οκτώβρη, μέρα Πανεργατικής Απεργίας, η εργοδοσία και οι μεγαλοξενοδόχοι της χώρας μας να διεξάγουν το Περιφερειακό Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, που γίνεται στο Μουσείο Βρανά.

Ξέρουμε πολύ καλά τι θα πουν. Κέρδη, κέρδη, κέρδη… πως θα αποκομίσουν περισσότερα κέρδη, από το ξεζούμισμα των υπαλλήλων τους.

Τρίβουν τα χέρια τους, όλοι αυτοί που θα μαζευτούν σήμερα, με το νομοσχέδιο τούτο, που παρήγγειλαν στην Κυβέρνηση, την μετατροπή των εργαζομένων σε σκλάβους και να δουλεύουν ήλιο με ήλιο, και τρέχει να τους εξυπηρετήσει η Κεραμέως.

Όμως οι εργαζόμενοι δεν είμαστε μηχανές, δεν αρκούμαστε σε ένα πιάτο φαΐ, όπως αρκούν τα καύσιμα στα αυτοκίνητα ή η ενέργεια στις μηχανές για να δουλεύουν ασταμάτητα, και θα την πάρουν την απάντηση τους.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Και από το σημερινό βήμα, καλούμε τα σωματεία, τους συλλόγους, όλους τους εργαζόμενους του νησιού σε αγωνιστική ετοιμότητα! 

Αυτό φοβούνται, αυτό τρέμουν κυβερνήσεις και εργοδοσία.

Τον οργανωμένο, ταξικό αγώνα, που στόχο έχει να σταματήσει η εκμετάλλευση και η αδικία.

Ξέρουν πολύ καλά, πως στη χώρα μας, υπάρχει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, το ΠΑΜΕ, πως υπάρχουν Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες, πως υπάρχουν Συνδικάτα και Σωματεία, που δεν χαμπαριάζουν, που δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό.

Που κάνουν την νύχτα-μέρα, για να ενημερώσουν και να οργανώσουν τους εργαζόμενους.

Που δε μένουν σε μια ανακοίνωση και ένα κάλεσμα στα ΜΜΕ, αλλά οργώνουν τους χώρους δουλειάς, για να αφουγκραστούν τα προβλήματα των συναδέλφων τους, και μαζί να παλέψουμε και να αγωνιστούμε, για να απαιτήσουμε λύσεις.

Όπως έγινε πριν λίγες μέρες, στο Νοσοκομείο, με τους 18 συμβασιούχους εργαζόμενους στην Τεχνική Υπηρεσία, όπου ενοχλήθηκε η Διοίκηση του Νοσοκομείου, με την ανακοίνωση-καταγγελία που έβγαλε η Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών, λέγοντας τα πράγματα με το όνομα τους και όχι με μισόλογα.

Γιατί να δουλεύουν σε εργολάβο με συμβάσεις και δεν τους μονιμοποιούν, αφού καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες;

Γιατί στη ΔΕΥΑΛ πρέπει να έχουν προσωπικό με συμβάσεις, που όπως μας είπαν προχθές, υπάρχει συνάδελφος που είναι συμβασιούχος από το 2006!

Ναι, υπάρχει υπάλληλος που 19 χρόνια, είναι με συμβάσεις.

Καταλαβαίνει κανείς, πως αν σε δημόσιες υπηρεσίες ή σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου είναι έτσι η κατάσταση, καταλαβαίνει κανείς, πως είναι στον ιδιωτικό τομέα. Στα καταστήματα, στα Σούπερ Μάρκετ, στα Ξενοδοχεία, στην Εστίαση κ.λ.π.

Και τα λέμε αυτά, γιατί βλέπουμε, πως με μεγάλη ευκολία, Διοικήσεις Σωματείων βγάζουν μια ανακοίνωση αν όχι παραμονή-2 3 μέρες πριν την συγκέντρωση, βγάζουν τους λόγους τους μπροστά στις κάμερες, χωρίς να κουνηθούν ρούπι, χωρίς να πάνε μια περιοδεία, να δώσουν μια ανακοίνωση, αλλά οι εργαζόμενοι μέσα στους χώρους δουλειάς έχουν να τους δουν χρόνια.

Αλήθεια;

Έχουν την εντύπωση πως έτσι είναι οι απεργίες, οι συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια; Έτσι είναι οι διεκδικήσεις των εργαζομένων, με τα χαιρετίσματα;

Τέτοιες είναι οι θλιβερές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που δεν θέλουν να παλέψουν για τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, κλείνοντας το μάτι στην εργοδοσία.

Αλλά και άλλες παρατάξεις έχουν ευθύνη, που σπρώχνουν τους εργαζόμενους σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια, περιμένοντας μια κυβερνητική αλλαγή, λες και ότι ζούμε τώρα, δεν είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής διαφόρων κυβερνήσεων.

Συνάδελφοι, πετάξτε αυτά τα βαρίδια από πάνω σας, αλλάξτε τους συσχετισμούς στις συμβιβασμένες πλειοψηφίες.

Συνάδελφοι,

Εκφράζουμε για πολλοστή φορά, την αλληλεγγύη μας στον αγωνιζόμενο Παλαιστινιακό λαό, με το κράτος-δολοφόνο Ισραήλ να συνεχίζει την αιματοχυσία και να σπέρνει τον όλεθρο στη Λωρίδα της Γάζας.

Να σταματήσει κάθε στήριξη της χώρας μας στους μακελλάρηδες, να γυρίσουν πίσω οι στρατιωτικές δυνάμεις, οι φρεγάτες όπου και αν βρίσκονται.

Οι λαοί δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Θέλουμε να ζούμε ειρηνικά. 

Καταγγέλλουμε από το σημερινό βήμα, την απόφαση του δικαστηρίου που έβγαλε παράνομη την απεργία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας βάζοντας κι αυτό το λιθαράκι του στις εγκληματικές πολιτικές που αντιμετωπίζουν την ασφάλεια και την ανθρώπινη ζωή ως κόστος.

Η δικαιοσύνη σταθερά, κατ’ εντολή των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου, της κυβέρνησης της Ν.Δ., της διοίκησης της ΥΠΑ που φέρουν ακέραιη την ευθύνη για την πολύ επικίνδυνη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στα αεροδρόμια της χώρας, εξαιτίας των ελλείψεων σε προσωπικό και μηχανικό εξοπλισμό,  στρέφεται κατά των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.

Η διοίκηση της ΥΠΑ αξιοποιώντας όλους τους μηχανισμούς και έχοντας στο πλευρό της την κυβέρνηση, επιχειρεί να ποινικοποιήσει τους αγώνες, να σπείρει το φόβο, την τρομοκρατία, να ανακόψει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων για να πάρει απάντηση ο σχεδιασμός της για αύξηση των ορίων της χωρητικότητας της εναέριας κυκλοφορίας βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια επιβατών προσωπικού αλλά και ολόκληρων περιοχών.

Καταγγέλλουμε την πρωτοφανή απόπειρα φίμωσης από την HELLENIC TRAIN, ενάντια στον συνάδελφο Νίκο Τσακλίδη, εκλεγμένου στο ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων της Hellenic Train, που τόλμησε να τηρήσει τους κανονισμούς ασφαλείας.

Κλήθηκε σε απολογία με την κατηγορία ότι προκάλεσε «υπηρεσιακή ανωμαλία», επειδή τόλμησε να απαιτήσει να τηρηθούν οι κανονισμοί ασφαλείας. Πρόκειται για την εργασία ζεύξης –απόζευξης βαγονιών και μηχανών που σύμφωνα με τον Γενικό Κανονισμό Κυκλοφορίας απαιτεί πάντα τη συμμετοχή τουλάχιστον δύο εργαζομένων. Ο συνάδελφος αρνήθηκε να την εκτελέσει μόνος του και τον καλούν σε απολογία. Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται πως τα κέρδη τους μπαίνουν πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Δηλώνουμε την στήριξή μας στον συνάδελφο, συνδικαλιστή που διώκεται και απαιτούμε να σταματήσει κάθε δίωξή του!

Εκ μέρους της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λέσβου, εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας στον απεργό πείνας, Πάνο Ρούτσι, πατέρα του Ντένις, όπως και σε όλους τους συγγενείς των θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών, που ζητούν να τους επιτραπεί η εκταφή των παιδιών τους και να γίνουν όλες οι απαραίτητες εξετάσεις, τόσο του DNA όσο και οι τοξικολογικές που δεν έγιναν ποτέ.

Απαιτούμε, εδώ και τώρα η δικαιοσύνη να ικανοποιήσει πλήρως το αίτημα τους.

Συνάδελφοι, φαίνεται πως κάποιοι ενοχλούνται από την δράση του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου και των Σωματείων του.

Ενοχλήθηκαν τόσο, που κατέβασαν τα πανό που είχαν τοποθετηθεί σε κεντρικά σημεία της πόλης, τα οποία καλούσαν στη σημερινή συγκέντρωση.

Ποιοι ενοχλούνται άραγε;

Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν τους εργαζόμενους  να είναι σύγχρονοι σκλάβοι του 21^ου αιώνα;

Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να επικρατεί σιγή ιχθύος στους εργασιακούς χώρους;

Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν τους εργαζόμενους να μην αγωνίζονται, να μην παλεύουν μέσα από τα Σωματεία τους, να μην ξέρουν τα δικαιώματα τους;

Τους υπενθυμίζουμε, πως η εργατική τάξη του νησιού και της χώρας μας, ούτε φιμώθηκε και ούτε πρόκειται να φιμωθεί ποτέ.

Λέμε σε όλες τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους, στους άνεργους και στη νεολαία, πως δεν είναι μόνοι τους.

Όλοι όσοι κάτω από τον φόβο της απόλυσης και των απειλών δεν έκαναν το βήμα να απεργήσουν, πως είμαστε δίπλα τους, έχουν τα σωματεία τους, και τους καλούμε να οργανωθούν σε αυτά, να παλέψουν μέσα από αυτά, γιατί ότι έχουμε κατακτήσει, μόνο μέσα από τους οργανωμένους συλλογικούς αγώνες τα καταφέραμε.

Όλοι στα Σωματεία, να κάνουμε διοικητικά συμβούλια και γενικές συνελεύσεις, να μιλήσουμε με τους συναδέλφους μας, για να είμαστε ετοιμοπόλεμοι και καλά προετοιμασμένοι για την επόμενη μεγάλη μάχη».