Κάποιοι στο νησί μας, από το χώρο του Πανεπιστημίου Αιγαίου και από τα σημερινά κυβερνητικά στελέχη δεν ήθελαν εξ αρχής την κατασκευή του Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βρίσας.
Στο μυαλό των πρώτων δε χωρούσε η ιδέα της συνύπαρξης πάνω στο νησί - που το θεωρούσαν αποκλειστικά δική τους επικράτεια - ενός παραρτήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Όσον αφορά στα κυβερνητικά στελέχη -παλιά γνώριμα και νεόκοπα, προερχόμενα από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου-, στο μυαλό τους δε χωρούσαν δυο παλαιοντολογικά μουσεία -χλωρίδας του Σιγρίου και πανίδας της Βρίσας- και δυο απολιθωμένα δάση ή καλύτερα ενός απολιθωμένου δάσους κι ενός τεράστιου νεκροταφείου απολιθωμένων ζώων παλαιοντολογικής περιόδου, που έφεραν στο φως οι έρευνες των καθηγητών του Πανεπιστημίου Αθηνών στην περιοχή των Βατερών.
Και όπως συνήθισαν να αποφασίζουν για εμάς, τους ιθαγενείς, πριν από εμάς και χωρίς εμάς, για το καλό μας ή το κακό μας, σκέφτηκαν και βρήκαν τον «αδύναμο κρίκο» στην υπόθεση της κατασκευής του Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βρίσας, για να δικαιολογήσουν την απόρριψη του έργου από το ΕΣΠΑ.
Ο απερχόμενος το Σεπτέμβριο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκτελών συγχρόνως χρέη πρυτάνεως, μετά την παραίτηση του πρύτανη κ. Χρ. Κίττα, κ. Δημοσθένης Ασημακόπουλος, ήταν γνωστός, από το 2006, οπόταν διαδέχθηκε στο αξίωμα του αντιπρύτανη τον καθηγητή Μιχάλη Δερμιτζάκη, για το… θερμό του ενδιαφέρον να απεμπλακεί το Πανεπιστήμιο Αθηνών από το «σχέδιο Δερμιτζάκη», δηλαδή την ίδρυση και λειτουργία Πανεπιστημιακού Παραρτήματος στη Βρίσα, που είχε δρομολογηθεί επί πρυτανείας Μπαμπινιώτη - Δερμιτζάκη με το Προεδρικό Διάταγμα 378/27-12-2002.
Παρά την αντίδραση τότε του αντιπρύτανη κ. Δ. Ασημακόπουλου, αποφεύχθηκε, το 2007, η εγκατάλειψη της κατασκευής του Κέντρου, χάρη στην κινητοποίηση του Τμήματος της Γεωλογίας, την αποφασιστική παρέμβαση του νομάρχη Λέσβου, κ. Παύλου Βογιατζή, καθώς και των ΦΙΛΩΝ του Πανεπιστημιακού Κέντρου Βρίσας.
Ο τότε πρύτανης, κ. Χρ. Κίττας, δέχτηκε τελικά να υπογράψει τη Σύμβαση Πανεπιστημίου - Νομαρχίας Λέσβου, σύμφωνα με την οποία η νομαρχία Λέσβου ανελάμβανε την ευθύνη της κατασκευής του Κέντρου, το οποίο θα παρέδιδε μετά την αποπεράτωσή του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να το λειτουργήσει.
Έτσι φθάσαμε στην επαναδημοπράτηση του έργου τον Ιούνιο του 2009 και την ανακήρυξη του εργολάβου τον επόμενο μήνα.
Κι ενώ αναμέναμε την τελική υπογραφή από την Περιφέρεια για τη μεταφορά του έργου από το Γ΄ Κ.Π.Σ. στο ΕΣΠΑ και στη συνέχεια την εγκατάσταση του εργολάβου στο εργοτάξιο και την έναρξη των εργασιών της κατασκευής του Κέντρου, προκηρύσσονται οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου και ο τότε περιφερειάρχης κ. Ι. Λέκκας… τρέπεται σε φυγή, χωρίς να θέσει την τελική υπογραφή του στο φάκελο του έργου - παρ’ όλον ότι αυτό τού ζητείτο επίμονα από τη νομαρχία Λέσβου.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Το έργο βρέθηκε στα χέρια των… «άσπονδων φίλων» του. Κι αφού «μαγειρεύτηκε» επί μήνες, τελικά η περιφερειάρχης και οι σύμβουλοί της απαίτησαν από τον πρυτανεύοντα κ. Δημ. Ασημακόπουλο να συγκαλέσει το Πρυτανικό Συμβούλιο και να αποστείλει νέα απόφασή του σχετικά με την ένταξη της κατασκευής του Πανεπιστημιακού Κέντρου στο ΕΣΠΑ. Κοντολογίς τού ζητούσαν να ξαναρχίσει από μηδενική βάση τη διαδικασία ένταξης ενός ήδη δημοπρατημένου έργου και όπως ήταν αναμενόμενο ο κ. Ασημακόπουλος δεν προθυμοποιήθηκε να συγκαλέσει το Πρυτανικό Συμβούλιο και δεν απέστειλε ποτέ τα στοιχεία που του ζητήθηκαν, παρά τις πιέσεις που δέχτηκε και από τη νομαρχία Λέσβου και από τον πρόεδρο των ΦΙΛΩΝ του Πανεπιστημιακού Κέντρου.
Έτσι, πανηγυρικά επιτεύχθηκε η απόρριψη του έργου.
Το θέμα όμως της απόρριψης έχει και… ουρά, για πολλούς ύποπτη. Ο απερχόμενος αντιπρύτανης κ. Δημοσθένης Ασημακόπουλος, όπως μάθαμε από τις εφημερίδες, τις ημέρες που ετοιμαζόταν η απόρριψη του έργου διοριζόταν (8 Ιουλίου) από την κυβέρνηση πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, μια θέση νευραλγική και ιδιαιτέρως ευαίσθητη και εμπιστευτική, και λόγω των «βατοπεδινών αμαρτημάτων».
Δε θα υιοθετήσουμε την άποψη που ακούστηκε πως ο παραπάνω διορισμός εμπεριέχει κάποιες «αποχρώσες ενδείξεις» περί «αμοιβαίας εξυπηρέτησης»· θα διατυπώσουμε μόνο μια εύλογη απορία μας:
Καλά, είχαμε τόσον καιρό στην ηγεσία του Πανεπιστημίου Αθηνών έναν… «δικό μας άνθρωπο», από τον οποίον εξαρτιόταν η πορεία της κατασκευής του Πανεπιστημιακού Κέντρου, και ο «φίλος μας» και «φίλος των Βρισαγωτών» υπουργός κ. Ν. Σηφουνάκης, που έχει εξάρει από το 2003, ως υπουργός Αιγαίου, τη σημασία της δημιουργίας στη Βρίσα ενός Κέντρου Πολιτισμού, Έρευνας και Εκπαίδευσης, του οποίου επανειλημμένα έχουμε ζητήσει την προσωπική παρέμβαση και ο οποίος «βάζει πλάτη» για να ευοδωθούν τόσα λιμνάζοντα από χρόνια έργα στη Λέσβο, δεν μπορούσε να κάνει ένα τηλεφώνημα στο «δικό μας» κ. Ασημακόπουλο να του ζητήσει το… «παλιόχαρτο» που ζητούσε η Περιφέρεια, για να προχωρήσει επιτέλους η ένταξη του έργου της κατασκευής του Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βρίσας στο ΕΣΠΑ;