Δεν ξέρω αν η οικονομική χρεωκοπία είναι αναμενόμενη ή όχι.
Η ηθική και κοινωνική χρεωκοπία όμως ήδη έχει συντελεστεί... και συμμετέχουμε όλοι σε αυτήν.
Καταντήσαμε ένα έθνος διεφθαρμένο από τον καταναλωτισμό, που αφού φάγαμε όλα τα δανεικά, στέλνουμε έξω αυτόν τον καημένο να ζητιανέψει. Γιατί; Για να συνεχίσουμε να έχουμε όλα αυτά τα καταχρηστικά δικαιώματα εις βάρος των συνανθρώπων και συμπολιτών μας.
Το ιδανικό του καθενός από εμάς (σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας) δεν είναι η ισονομία, η δικαιοσύνη, η αξιοκρατία, αλλά η μεζονέτα, το αυτοκίνητο, η μίζα και η συναλλαγή κάτω από το τραπέζι.
Λένε οι διάφοροι επαγγελματίες . «Αν κόβουμε αποδείξεις θα κλείσουμε». Δηλώνουν δηλαδή (με απόλυτη φυσικότητα) ότι ασκούν μια μη βιώσιμη δραστηριότητα και ο μόνος τρόπος να συνεχίσουν να υπάρχουν είναι μην αποδίδοντας στο κράτος, δηλαδή σε όλους τους υπόλοιπους, το μερίδιο της φορολογίας που τους αναλογεί.
Όμως ταυτόχρονα δηλώνουν ότι ανήκουν σε εκείνη την ομάδα ανθρώπων που θεωρεί μαγκιά να κλέψει το κράτος, αφού «άλλοι είναι αυτοί που τα έφαγαν», ξεχνώντας και πάλι ότι στο μερίδιο που τους αναλογεί και ανάλογα με το μέγεθός τους η κλεψιά τους είναι εξίσου σημαντική με αυτή του επώνυμου πολιτικού τον οποίο κατακρίνουν.
Επίσης εντελώς συμπτωματικά ξεχνούν ότι είναι αυτοί που έπιναν νερό στο όνομα αυτού του ίδιου πολιτικού που ψήφιζαν στις εκλογές, προσδοκώντας να γλείψουν και αυτοί ένα κοκαλάκι από το φαγοπότι που θα άρχιζε την επομένη των εκλογών.
Διαμαρτύρονται οι δημόσιοι υπάλληλοι - και δίκαια - ότι πάλι από αυτούς θα τα πάρει και όχι από αυτούς που διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα. Όμως αναρωτιέται ο αφελής πολίτης. Όταν το Δημόσιο ξοδεύει χρήματα, κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι δε διεκπεραιώνουν τις διαδικασίες; Αν είναι μια περίπτωση που «βγάζει μάτι», δε συζητιέται μέσα στο γραφείο; Όλοι αυτοί που «γνώριζαν», γιατί ποτέ δεν είπαν τίποτα; Γιατί ποτέ κανένα συνδικαλιστικό τους όργανο δεν προέβη σε μια καταγγελία;
Τρέχει, λοιπόν, τώρα ο Γ.Α.Π. να παρακαλέσει, τι; Να μην υποστούμε τις συνέπειες των πράξεών μας;
Να γελάσουμε τους «Κουτόφραγκους» ή τα «Αμερικανάκια», πολύ δε περισσότερο τους «Γερμαναράδες», οι οποίοι από το 1900 μέχρι σήμερα έχουν καταστραφεί δύο φορές ολοκληρωτικά, αλλά μέχρι πέρυσι ήταν η πρώτη χώρα σε εξαγωγές στο κόσμο;
Νομίζετε ότι θα μπουν για μια άλλη φορά στη διαδικασία ενός ανατολίτικου παζαριού, όπου από τη μία αυτοί θα ξέρουν ότι τους κοροϊδεύουμε και από την άλλη εμείς θα νομίζουμε ότι τους τη φέραμε;
Πόσες φορές θα επαναληφθεί αυτό; Από το 1986 μέχρι σήμερα μας έχουν δώσει τέσσερα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης. Τι τα κάναμε όλα αυτά τα χρήματα;
Δρόμους που κοστίζουν επτά φορές περισσότερο από ό,τι στην Ευρώπη; Έρευνα και Τεχνολογική Ανάπτυξη; Παιδεία; Δημόσια Διοίκηση; Υγεία; Υποδομές Τουρισμού; Λιμάνια; Αεροδρόμια; Τραίνα; Μάλλον τα φάγαμε και ακόμα τρέχουν από το στόμα μας τα ζουμιά…
Τώρα, λοιπόν, έφτασε η ώρα που ο λογαριασμός αυτός θα πρέπει να πληρωθεί. Όχι όπως το 1945 που οι δοσίλογοι και συνεργάτες των Γερμανών έγιναν οι πατριώτες που «έσωσαν την πατρίδα». ¨Όχι όπως το 1974 που οι βασανιστές της χούντας κυκλοφορούσαν ελεύθεροι στους δρόμους. Όχι όπως το 1989 όταν οι ηθικοί αυτουργοί των Αποστασιών κράδαιναν τη σημαία της Κάθαρσης, και από τότε μέχρι σήμερα οι υπαίτιοι όλων των σκανδάλων - πλην του κ. Κοσκωτά - κυκλοφορούν ανάμεσά μας σαν ευυπόληπτοι πολίτες παραδίδοντας μάλιστα μαθήματα του τύπου «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».
Αλλά να πληρωθεί πραγματικά…
Τελικά δεν έχει σημασία αν θα χρεωκοπήσουμε οικονομικά. Αυτό που κοστίζει περισσότερο είναι ότι έχοντας γίνει διεφθαρμένοι και ατομιστές, έχουμε ήδη χρεωκοπήσει ηθικά.