Γιώτα Αργυροπούλου
Ποιήματα
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Αθήνα 2010, σελ. 75

Τα «Διηγήματα», μικρά αλλά και εκτενέστερα ποιήματα αφηγηματικού χαρακτήρα, μεταφέρουν στην ποίηση ερωτήματα της ύπαρξης γύρω από τα μικρά και τα αιώνια, τα καθημερινά και τα αρχέτυπα, γύρω από το χρόνο και το θάνατο, μα και την αφθαρσία της ποίησης και του μέλους.
Με στέρεα αλλά και υποβλητική λυρική γλώσσα, δοκιμασμένη από την ποιήτρια στις προηγηθείσες συλλογές της, «Τοιχογραφία της άνοιξης» και «Νερά απαρηγόρητα,», στα «Διηγήματα» ψηφίδες του συλλογικού μας παρελθόντος, αρχετυπικού και αειφόρου, διευρύνουν και ολοκληρώνουν το θεματικό κύκλο που άνοιξε η φιλόλογος Γιώτα Αργυροπούλου με την προηγούμενη ποιητική της κατάθεση.
Μικρό δείγμα γραφής: «Νεανικές φωνές μέσα στο μεσημέρι / τηλεφωνούν προσφέρουν / δωρεάν χρόνο ομιλίας / προσφέρουν όλο και περισσότερο / δωρεάν χρόνο ομιλίας. // Μα εγώ θέλω μονάχα χρόνο. / θέλω σκέτο Χρόνο.»