-Ερατώ μου,
Από την Καλλονή θα ξεκινήσουμε το πρωί για τον γραφικό Μόλυβο και μετά την Πέτρα, στην προτελευταία στροφή, μόλις φανεί ο επιβλητικός βράχος με τα φυτρωμένα σε αυτόν αρχοντικά, θα διακρίνεις τις ρίζες τους, που ξεκινούν από τη θάλασσα και φθάνουν μέχρι το κάστρο της αρχαίας αιολικής Μήθυμνας. Από εκεί θα θαυμάσουμε το ανεπανάληπτο τοπίο που μοιάζει με σταθερό καράβι πάνω στα ανταριασμένα κύματα του Αιγαίου. Στη συνέχεια θα παρακάμψουμε τον οικισμό και θα κατευθυνθούμε στην Εφταλού, για να δούμε το αρχοντικό του Αργύρη Εφταλιώτη και μετά θα κινηθούμε παραλιακά στο βατό χωματόδρομο για να βρεθούμε στην Σκάλα Σκαμνιάς, στον μυροβόλο ελαιώνα που ύμνησε ο Στρατής Μυριβήλης.
-Μυριβήλης ο ένας, Εφταλιώτης ο άλλος, να λέω και εσένα Καλλοναίο;
-Το επώνυμο αυτό το κατοχύρωσε τον προηγούμενο αιώνα ένας σπουδαίος συγχωριανός μου ποιητής-συγγραφέας, ο Μιχάλης Καρέκος, εξάδελφος της     μητέρας μου, που είχα την τύχη να τον γνωρίσω στην Αθήνα την πρώτη χρονιά της φοιτητικής μου ζωής.
-Θα σε λέω τότε Αρισβαίο, αυτό το παρατσούκλι το δικαιούσαι και με το ομόηχο δικό σου όνομα θα ακούγεται η ηχηρή παρήχηση.
-Από την Εφταλού θα διακρίνουμε τα παράλια της Μικρασίας με τα χωριά της Μυσίας και θα προσέχεις μήπως φανεί κανένα δελφίνι στο θαλάσσιο παραπέτασμα που χωρίζει τις δυο γειτόνισσες, ολοένα αντιμαχόμενες χώρες.
-Να έχουμε τα κιάλια μαζί μας.
-Δεν χρειάζεται, το στενό είναι μόλις πέντε μίλα και τα δελφίνια περνούν κοντά, μιας και το πέρασμά τους είναι προς την δική μας μεριά, λόγω του μεγαλύτερου βάθους της θάλασσας από ό,τι στο εσωτερικό του κόλπου του Αδραμυττίου. Αργότερα θα πάμε στην Σκάλα Σκαμνιάς για τη Γοργόνα.
-Εννοείς την Παναγιά την Γοργόνα, του Μυριβήλη.
-Από αυτά τα νερά πέρασαν προς τον Ελλήσποντο ο Φρίξος με την Έλλη, οι Αργοναύτες με την Αργώ τους για το χρυσόμαλλο δέρας, ο Αχιλλέας με τον Οδυσσέα και τον Αγαμέμνονα για την Τροία, ο Αριστοτέλης πηγαίνοντας μετά την Πύρρα της Λέσβου στην απέναντι Άσσο και ο Μεγαλέξανδρος όταν κατέβηκε από τον Ελλήσποντο, στο μακρινό του ταξίδι στην Ανατολή, κυριεύοντας την Πέργαμο, την Σμύρνη και την Έφεσο. Στα στενά αυτά η Γοργόνα τον αναζητά από τότε και πού ξέρεις, μπορεί να είμαστε εμείς οι τυχεροί να μας ρωτήσει για το αν ο αδελφός της: «ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει!»
-Να φωτογραφίσουμε το βράχο της Παναγιάς.
-Θα προσέξεις να αποτυπώσεις το ταίριασμα των χρωμάτων, το γκριζοπράσινο της πέτρας με το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, σκεπασμένο από το κεραμιδί της σκεπής. Θα δεις ακόμα πώς οι ήμερες καμπύλες των βράχων κρατούν απαλά στη χούφτα τους το απότομα αναδυόμενο ξωκλήσι με τις ευθείες γραμμές που ορμούν να σκίσουν τον ουρανό.
-Να ανάψουμε ένα κερί.
-Θα σταθούμε προσκυνητές και θα εστιάσουμε στο σώμα της Γοργόνας, μετά θα πάμε στην εκατόν τριάντα χρονών μουριά, στην πλατεία του μικρού κλειστού λιμανιού στην ψαροταβέρνα: «Η ΣΚΑΜΝΙΑ», εκεί που έγραφε τα πονήματά του ο Μυριβήλης. Τρώγοντας αστακό από το ενυδρείο του μαγαζιού ή φρέσκα ψάρια, θα πιούμε ένα ούζο για τον κύριο Φόρτη και τον πατέρα μου τον Στυλιανό Κυριαζή, που αγκαλιασμένοι τραγουδούσαν πάνω στα τραπέζια σκοπούς θαλασσινούς και εγώ πιτσιρικάς, όταν ο αγέρας ήταν ευνοϊκός, άκουγα παράλληλα και τα κοκόρια από τα απέναντι παράλια της Άσσου, που συναγωνιζόμενα απαντούσαν στους καλλίφωνους.
-Να διαβάσω τι γράφει ο Μυριβήλης για τον κύριο Φόρτη:
“…όλοι οι νοικοκυραίοι εδώ έπαιρναν τον καφέ τους.
Τόνε προτιμούσανε τον Φόρτη, γιατί η κιμωλία που τραβούσε τα βερεσέδια πίσω από την πόρτα ποτές δεν είχε διχάλα στην άκρη, ούτε ο καφές του δεχόταν ένα κουκούτσι κριθάρι.
Και το ρακί του, πάντα διπλά και τριπλά αποσταγμένο τσίπουρο.
Εξάλλου όλοι αγαπούσαν να ακούνε τις γουστόζικες ιστορίες του, που όσο και να πάλιωναν, πάντα είχαν την νοστιμάδα τους και ποτές δεν έλεγαν να τελειώσουν…”
-Πάμε Αρισβαία μου, έχουμε πολύ και όμορφο δρόμο μπροστά μας, κοντά μία ώρα και κάμποσο…

astromereia@ath.forthnet.gr