Σε κάθε ερωτική απογοήτευση φέρεται αξιοπρεπώς: τσακίζει τις βιτρίνες! Φέτος τη βάλαμε όλοι στη μέση: Αποφασίσαμε ως παρέα να της βρούμε εμείς άντρα. Ήρθε, κάθισε ήσυχα ανάμεσά μας, να παρίσταται στη συνεδρίαση, που έλαβε χώρα στο σαλόνι μου με πολλά κρασιά κι ένα δίσκο τυριά.
«Λοιπόν», είπα, «έχω έναν ξάδερφο μακρινό, λιμενάρχη, τον θες αυτόν;» «Ένας φίλος του δικού μου τραπεζιτικός, πολύ καλό παιδί, χώρισε πρόσφατα, επώδυνο διαζύγιο», είπε άλλη. «Μωρέ, εγώ της γνώρισα πέρσι ανώτερο τραπεζιτικό στέλεχος και με έβριζε τρεις μήνες», είπε η κουμπάρα μου. «Τον Κωστάκη τον έφορο τον θες; Έχει και δυο οικόπεδα στο Κρυονέρι!» Μας κοίταξε. «Δεν είναι κανείς τους ο τύπος μου!» «Και ποιος είναι ο τύπος σου, δηλαδή; Γάιδαρος με καπίστρι, που είτε σε βαθμολογεί, είτε σε βρίζει, επειδή μόνον εσύ στραβώθηκες και τον βρίσκεις ωραίο; Να πω κι άλλα; Γιατί άμα θες λέω!», πετάχτηκε η γνωστή μας Μάγδα. «Σκάσε», απάντησε η γυναικεία χορωδία. «Θα ξαναγυρίσω στο Γιώργο», είπε και βούτηξε τη φέτα στο φοντύ. «Άμα γυρίσεις στο Γιώργο και δεν ορίσετε ημερομηνία, εμένα ούτε “καλημέρα” να μη μου ξαναπείς!» «Μάγδα, σκάσε!», ξαναείπαμε όλες. «Δε σκάω! Δεν κάθεται! Γυρίζει και φεύγει και τη μαζεύω εγώ ύστερα!»
«Λοιπόν, το βρήκα: Θα σου γνωρίσω το Σωτήρη», είπε η αναπληρώτρια καθηγήτρια ξαδέρφη. «Who is he?» ρώτησε, βουτώντας το ψωμί στη σάλτσα. «Κατ’ αρχάς λερώθηκες. Ο Σωτήρης είναι συνάδελφος, πολύ καλό παιδί, έχει και δικό του ιατρείο. Μια χαρά σού ταιριάζει.» «Γιατί χρειάζομαι γιατρό; Άρρωστη είμαι;» Η Μάγδα της άρπαξε την επόμενη μπουκιά. «Άμα είναι ψυχίατρος, του κουτιού σου πέφτει. Μη σου πω ότι θα μας ψυχαναλύει όλες. Έλα, βρε κοριτσάκι μου, κάντο για μας!»

Το ραντεβού με το Σωτήρη κλείστηκε τη μεθεπομένη το απόγευμα στο «Skippers». Η δική μας έφτασε με μια μούρη στο πάτωμα, ντυμένη άψογα, κι εμείς, καθίσαμε στο παραδιπλανό τραπέζι, άγνωστες υποτίθεται, να κόψουμε κίνηση. «Άμα είναι καλός και κάνει πατάτα, θα της χιμήξω», δάγκωνε το καλαμάκι της η Μάγδα. Ο υποψήφιος κατέφθασε στην ώρα του: κοντούλης, λίγο γεματούλης, αρχή φαλάκρας. «Δεν αρχίσαμε καλά», είπα. «Έχει τζιπ BMW, πιο νέο μοντέλο από του Γιώργου, μένει Βούλα, η δική μας είναι ενήμερη, ας δούμε τη συνέχεια.» «Ποπ κορν δε φέρατε», μουρμούρισε κάποια. «Στο φιλί θα δακρύσω», είπα. «Τι παρήγγειλε;» «Μπύρα.» «Άρα ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Η συμφωνία ήταν, αν της αρέσει, να παραγγείλει βότκα.» «Καλά, στο γάμο θα ράψω μια μουσελίνα, μαύρη, χάρμα.» «Το γράφουμε βίντεο να έχουν το πρώτο τους ραντεβού; Θα είναι συγκινητικό να το βλέπουν τα εγγόνια τους.»
Μετά από δύο ώρες ο τύπος σηκώθηκε. «Του έδωσε κινητό.» «Φιλήθηκαν σταυρωτά.» Η ερωτευμένη απελπισθείσα τράβηξε μια καρέκλα κι έσκασε πάνω της. «Έχει ωραία χόμπυ, αλλά την ώρα της κρίσεως θα φωνάζω “Σωτήρη”;» «Δε θα βαφτίζεις τάνκερ, καλέ. Ύστερα, πού ξέρεις, μπορεί να κρίνει καλά.» «Δεν έχει τα προσόντα, είδα εγώ», μας αποστόμωσε. «Ενώ το γίδι τα είχε!», μούγγρισε η Μάγδα. «Δεν κάνει την καρδιά μου να χτυπά.» «Να σε βαρέσω εγώ, πού χτυπάω, πες.» «Λοιπόν, για να το τελειώσουμε», πήρε το ποτό μου το κατέβασε όλο, ανασηκώθηκε: «Με το Σωτήρη θα ξαναβγούμε και το Γιώργο θα τον ξαναδώ, όσο για τον άλλον ούτε να τον φτύσω, αλλά ακόμη δεν έχω βρει τον πρίγκιπά μου!» «Είναι που πήρε την Κέιτ...» «Κάθομαι στο μπαλκόνι μου, κοιτάζω τον ουρανό, λέω δεν μπορεί, κάπου σ’ αυτόν τον πλανήτη υπάρχει ένας άνθρωπος για μένα, μόνο που δεν τον έχω συναντήσει ακόμη. Θα γίνει όμως, το νιώθω.» «Πάντως στον πλανήτη κατοικεί, όχι στο υπερπέραν!», τόνισε η Μάγδα. «Και τον είδες καλά, όχι ανφάς όπως τον προηγούμενο!» «Ο Σωτήρης είναι Κριός. Κριός με Λιοντάρι ταιριάζουν;»