Παρασκευή 10 Ιουλίου, γενέθλιος ημέρα, καθώς κατέβαινα μετά το ξύπνημα την ξυλόγλυπτη σκάλα, η μητέρα μου, που άκουσε το εφηβικό ποδοβολητό, έτρεξε, με φίλησε και ευχήθηκε: «Χρόνια πολλά - υγιή κι ευτυχισμένα Αριστειδέλλ(ι) μ’!»
Οδηγώντας με στην τραπεζαρία μού εξιστόρησε ότι εκεί πάνω στο τραπέζι, που φιλοτέχνησε ο παππούς Αριστείδης, με ξεγέννησε η γιαγιά Ευρυδίκη πριν προλάβει να έλθει η μαμή. Μου ανέφερε ότι ακόμα και την ημέρα της γέννησης είχε πάει στο σχολείο στο Κεράμι για να μην αφήσει τους μαθητές της μόνους και επιστρέφοντας περπατώντας, μόλις πέρασε τα Αρειανά ένιωσε άσχημα, κάθισε να ξαποστάσει στην άκρη του δρόμου, δίπλα σε ένα χαντάκι, και ευτυχώς ο πατέρας της συμμαθήτριάς μου, της Φιλοθέης, που περνούσε τυχαία την είδε και τη μετέφερε με τον γάιδαρο.
«Έτσι γεννήθηκες και είσαι από το ξακουστό Μουράγιο, αλλιώς θα σε λέγαν Αρειανιώτη. Κλείνεις τα δεκαπέντε και μπαίνεις στα δεκάξι, θα σου φτιάξω σήμερα λουκουμάδες να πας στους φίλους σου!»
Την ευχαρίστησα και αμέσως σκέφθηκα πως στα δεκάξι, όφειλα επιτέλους να αντιδρώ διαφορετικά στις προσβολές της Ερατώς, έπρεπε κάτι να αλλάξει.
Η μητέρα χρησιμοποίησε λευκό αλεύρι, παρθένο λάδι από το χωράφι μας στα Καραβούλια, οξύτητας μόλις ενός δεκάτου και αγνό μέλι από το αγαπημένο βουνό της «Αγκαθερής» Πλωμαρίου. Παρακολούθησα τη μαγειρική και πασπάλισα στο τέλος πάνω τους μπόλικη κανέλλα. Το απόγευμα, ήθελα να γλυκάνω τα παιδιά του πυρήνα του «Αστέρα», της ομάδας μας, στην έκτακτη συνεδρίαση που όρισε ο Αρχηγός για μια νέα επιχείρηση της «συμμορίας».
Μόλις με είδαν στην Αποθήκη των συνεδριάσεων, με το λαχταριστό ταψί, θυμήθηκαν τη γιορτή και ενθουσιασμένοι, πήραν θέσεις μάχης:
Έκτορας: Ταμία, χρόνια πολλά! Αρχηγέ, να πάρω έναν;
Στρατής: Με τη σειρά, Αστέρια μου! Θα δοκιμάσω τον πρώτο, ύστερα ένας από εσάς το δεύτερο και θα συνεχίσουμε τη μοιρασιά. Σύμφωνοι;
Ιγνάτης: Σύμφωνοι! Άντε, κρύωσαν!
Στρατής: Με τη σειρά. Ανάλογα με τα αξιώματα, έλα Γραμματέα.
Ερατώ: Χρόνια πολλά, χωρίς τσακωμούς!
Στρατής: Ξανά οι κινήσεις. Παίρνω τον τρίτο και ο Μηχανικός τον τέταρτο.
Έκτορας: Πήρες τρεις μέχρι τώρα, να πάρω έναν, να προλάβω;
Στρατής: Όταν θα ‘ρθει η σειρά σου.
Αριστείδης: Σειρά μου...
Στρατής: Σειρά έχει πάλι η Ερατώ, εσύ έφαγες όταν τους έφτιαχνε η κυρία Σαπφώ.
Ερατώ: Δίκαιο μοίρασμα, ανάλογα με τις ανάγκες καθενός!
Η μοιρασιά συνεχίστηκε και με τρίτο γύρο. Ο Έκτορας πρόλαβε και πήρε τον τελευταίο λουκουμά, ήταν για αυτόν ο τρίτος. Μέτρησε όσους έφαγε ο Στρατής και μου παρατήρησε:
«Δέκα λουκουμάδες ο Αρχηγός, από τρεις οι τρεις μας, μας κάνουν δεκαεννιά. Λίγους έφερες!»
«Θέλησε πάλι να μας θυμίσει το βαθμό του, ο… Απουσιολόγος», δήλωσε η Ερατώ που βλέποντας να κοκκινίζω και να φουντώνω, αντιλαμβανόμενη ότι δεν θα μου επιτρέψει ο θυμός να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, έφυγε βιαστικά, επικαλούμενη πως την περίμενε ο αυστηρός πατέρας της για να αντιγράψει τα λογιστικά του βιβλία.
Τη χαιρέτησα χωρίς να προλάβω να απαντήσω στο: «Χρόνια πολλά, χωρίς τσακωμούς», ενώ ήθελα να προσθέσω στη συμμαθήτριά μου «και χωρίς χαρακτηρισμούς», αλλά άτολμος πάνω στην κουβέντα της μοιρασιάς αιφνιδιάστηκα από την ευχή που για πρώτη φορά σε τόσα χρόνια άκουσα και δεν έδωσα συνέχεια. Επίσης όταν τελικά με χαρακτήρισε υποτιμητικά απουσιολόγο, κοιτάζοντας το ωραίο της χτένισμα, χωρίς την μαθητική κορδέλα και το καινούργιο κόκκινο φουστάνι, σκέφθηκα πως ίσως προετοιμάστηκε, το αγοροκόριτσο, έτσι για τα γενέθλιά μου. Τελικά χάζεψα με την ομορφιά της και δεν πρόλαβα να αναφέρω πως εκείνη πειράχτηκε που ήρθε δεύτερη, στην βαθμολογία της τρίτης τάξης του εξαταξίου Γυμνασίου Καλλονής.
Και το άλλο καρφί, εκείνο το τελευταίο με το «ανάλογα με τις ανάγκες καθενός», που είχε να κάνει με την σύγκριση του υπέρβαρου Αρχηγού με τα δικά μου λιγοστά κιλά με ενόχλησε, γιατί υπενθύμιζε το «πετσί και κόκκαλο», που παλιότερα συνήθιζε να μου προσάπτει.
Φεύγοντας, αργότερα, από την Αποθήκη μονολόγησα: Στα γενέθλια, τουλάχιστον ήταν προσεκτικότερη, τη γλύκαναν φαίνεται οι λουκουμάδες!
(Προδημοσίευση από το τρίτο βιβλίο μου: «Τα Αστέρια του Μουράγιου»)

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.