Ένα από τα ερωτήματα που με απασχόλησαν, όταν είδα το ποσοστό τού ΣΥΡΙΖΑ να εκτινάσσεται στο 17%, ήταν το εξής: έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που στο σύνολό τους ψήφισαν έχοντας συνείδηση των πολιτικών θέσεων αυτού του κόμματος; Αυτό μού φάνηκε κάπως δύσκολο, καθώς διαπιστώνω ότι ούτε καν τα κορυφαία στελέχη αυτού του κόμματος δεν έχουν τέτοια συνείδηση. Μπορείς να ακούσεις τη μια ημέρα το Δραγασάκη να υποστηρίζει ότι θέση τού ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η μονομερής καταγγελία του Μνημονίου, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα την έξοδο από το Ευρώ, και την άλλη ημέρα να βλέπεις το Λαφαζάνη να υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή τη μονομερή καταγγελία του Μνημονίου και την επιστροφή στη Δραχμή. Αν λοιπόν επικρατεί τέτοια σύγχυση στις συνειδήσεις κορυφαίων στελεχών, μπορεί να φανταστεί κανείς τι γίνεται πιο πέρα.

Αντί να φανταστώ απλώς, προσπάθησα να εντοπίσω στο διαδίκτυο στοιχεία και δεδομένα. Βρήκα, λοιπόν, έναν αποκαλυπτικό διάλογο. Δεν υποστηρίζω ότι με βάση αυτόν μπορούμε να καταλάβουμε την ταυτότητα του συνόλου των ψηφοφόρων τού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ίσως φωτίζεται μία πτυχή της. Μία νεαρή γυναίκα, ηλικίας 24 ετών, περιέγραφε τα «πιστεύω» της. Η αφήγησή της ήταν μια συνωμοσιολογική αφήγηση, με τους Γερμανούς στο ρόλο του «κακού». Κάτι συνηθισμένο, άλλωστε, σε πολλές συζητήσεις που ακούμε τους τελευταίους μήνες γύρω μας. Το κυνήγι μαγισσών, τις οποίες ψάχνουμε για να φορτώσουμε το κακό που μας βρήκε, είναι πιο βολικό απ’ το να δούμε τις δικές μας ευθύνες.

Οι Γερμανοί, λοιπόν, δημιούργησαν το ευρωπαϊκό κοινό νόμισμα, για να μπορέσουν να ελέγξουν όλη την Ευρώπη. Εδώ να συμπληρώσω ότι υπάρχει και τοπικός λόγιος της Μυτιλήνης που υποστηρίζει ότι την Ελλάδα είχαν έναν παραπάνω λόγο να την ελέγξουν, γιατί ανατινάζοντας τη γέφυρα του Γοργοποτάμου οι Γερμανοί έχασαν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και γι’ αυτό ήθελαν και να μας εκδικηθούν! Αφήνω όμως τον τοπικό λόγιο και επιστρέψω στην αφήγηση της νεαρής γυναίκας. Σύμφωνα με αυτή, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις που πέρασαν μέχρι τώρα, ήταν προδοτικές, εκτός από τον (δικτάτορα) Παπαδόπουλο που ήθελε την ανάπτυξη της Ελλάδας και δε χρέωσε το κράτος στους ξένους. Όλοι οι άλλοι χρέωσαν το κράτος.

Ταυτόχρονα, έφεραν και τους μετανάστες, για να μην έχουν οι Έλληνες εργασία, να χρεωθούν και να τους πάρουν ακόμη και τα σπίτια τους. Αυτά ήταν τα «πιστεύω» της νεαρής γυναίκας.

Ο συνομιλητής της στο διαδίκτυο τη ρωτάει: «Καλά, ρε παιδάκι μου, έχεις αυτές τις απόψεις και ψήφισες ΣΥΡΙΖΑ;» Προφανώς, είχε υπόψη του ότι στις επίσημες θέσεις τού ΣΥΡΙΖΑ είναι η καταδίκη της απριλιανής χούντας και δε λέει αυτά για τους μετανάστες. Ανεπίσημα δε, ποτέ δεν ένοιαξε τα στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ ο δανεισμός. Στην πελατειακή πολιτική των διορισμών στο Δημόσιο από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το Κ.Κ.Ε. έρχονταν πάντοτε να σιγοντάρουν με κινητοποιήσεις και απεργίες, για ακόμη περισσότερους διορισμούς και για αδιακρίτως μεγαλύτερες αυξήσεις στο Δημόσιο, αδιαφορώντας αν όλα αυτά βασίζονταν στο δανεισμό και προδιέγραφαν ένα σκοτεινό μέλλον, το οποίο εμείς σήμερα ζούμε ως εφιαλτικό παρόν.

Ας επιστρέψω όμως στο διάλογο της νεαρής γυναίκας. Η νεαρή γυναίκα παραδέχτηκε ότι αυτά που πίστευε, δεν τα εξέφραζε ο ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν τα εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πιστεύω ότι μόνο αυτό το κόμμα ίσως να αντιδράσει. Όλοι οι άλλοι είναι υπέρ της καταστροφής του κράτους και πουλημένοι.» Δεν ήξερε τις πολιτικές του θέσεις και με όσες ήξερε από αυτές, διαφωνούσε. Κόλλησε όμως μέσα στο μυαλό της το νόημα ότι «μόνο αυτό το κόμμα ίσως να αντιδράσει». Η νεαρή αυτή γυναίκα είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Αυτή, και μαζί της πολύς κόσμος, έχουν φτιάξει έναν απλοϊκό μύθο μέσα στο μυαλό τους, με κακούς ξένους, πουλημένους ντόπιους πολιτικούς και Έλληνες θύματα. Αν μπορούσαν να κατανοήσουν λίγο καλύτερα την πραγματικότητα, ίσως στη διαμαρτυρία τους για την κατάσταση που ζουν, να έβρισκαν άλλους εκφραστές και όχι εκείνους που εμφανίζονται χαρισματικοί ήρωες, επειδή ακριβώς αναπαράγουν με τις καλύτερες κορώνες αυτόν τον εύγεστο και βολικό - αλλά παραπλανητικό και ίσως καταστροφικό - μύθο.