Έγραφα στο προηγούμενο «Έμβολο» για τους εύγευστους μύθους, τις ευχάριστες ψευδαισθήσεις θα έλεγε κάποιος άλλος, με τις οποίες η ελληνική κοινωνία επιχειρεί σε μεγάλο βαθμό να αποφύγει την πραγματικότητα. Ο Philip Stephens, αρθρογράφος των «Financial Times», έγραψε στις 11/5/2012: «Η Ελλάδα μπορεί να πει “όχι” στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Αν το επιθυμεί, μπορεί η ίδια να αποδεσμευθεί από το Ευρώ. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει, είναι να κλείσει τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα.»

Ένα βασικό στοιχείο αυτής της πραγματικότητας, το οποίο η ελληνική κοινωνία με συμπλεγματικό σχεδόν τρόπο αποφεύγει να δει, είναι ο συνεχιζόμενος ελλειμματικός χαρακτήρας της οικονομίας της. Ακόμη και το 2011 το πρωτογενές έλλειμμα ήταν περίπου πέντε δισεκατομμύρια ευρώ. Η ελληνική κοινωνία δικαιολογημένα διαμαρτύρεται εναντίον του Μνημονίου, καθώς με αυτό επιχειρείται η αντιμετώπιση του παραπάνω πρωτογενούς ελλείμματος με μείωση των χαμηλών μισθών και συντάξεων. Ωστόσο, παραμένει συνυπεύθυνη. Τα δεδομένα αποκαλύπτουν αυτήν τη συνυπευθυνότητα. Θα σταθώ σε ένα από αυτά.

Ο Φρίντριχ Σνάιντερ, καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου τού Λιντς, στην παρουσίαση που έκανε κατά τη διάρκεια των εργασιών διεθνούς συνεδρίου που έγινε προσφάτως στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας, υποστήριξε ότι η διαφθορά στην Ελλάδα καλά κρατεί, έχοντας σημειώσει δραματική αύξηση στο διάστημα 2010 - 2011. Ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να καταταχθεί πέρυσι στην ίδια θέση με τις χώρες Κολομβία, Ελ Σαλβαδόρ, Μαρόκο, Περού και Ταϊλάνδη. Η παραοικονομία ανήλθε στα 40 δισεκατομμύρια ευρώ και η ζημία που προκλήθηκε στην ελληνική οικονομία από τη διαφθορά, ανήλθε στα 27,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Δε θα ήταν πιο χρήσιμο η ελληνική κοινωνία, αντί να μέμφεται μόνο τους κακούς ξένους, να έβλεπε λίγο καλύτερα τον εαυτό της και να αντιμετώπιζε τέτοιες καρκινωματώδεις καταστάσεις; Όσο διαιωνίζει και διογκώνει την παραοικονομία και τη διαφθορά, δεν είναι συμμέτοχη του κακού;

Ωστόσο, είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι η ελληνική κοινωνία μπορεί να ξυπνήσει μια ημέρα και να πει ότι σταματά τέτοιου είδους παραβατικές συμπεριφορές. Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να δουλέψουν σωστά οι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί. Ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι ικανές να οργανώσουν τους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, ώστε να δουλέψουν σωστά και να εξυγιάνουν δίκαια και αποτελεσματικά την ελληνική οικονομία;

Μήπως είναι η Νέα Δημοκρατία; Ξεχνάμε ότι η Νέα Δημοκρατία, που σήμερα εμφανίζεται και πάλι ως η πολιτική δύναμη που θα σώσει τη χώρα και θα διασφαλίσει το ευρωπαϊκό της μέλλον, ήταν η πολιτική δύναμη που το 2009, από τα 88 δισεκατομμύρια ευρώ που είχε ως έσοδα το κράτος, έδωσε τα 80 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το 90% των εσόδων (!), σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα του «επανιδρυμένου κράτους» που είχε φτιάξει. Εκτόξευσε τις συνολικές πρωτογενείς δαπάνες, χωρίς τόκους και χρεολύσια, στα 112 δισεκατομμύρια και το πρωτογενές έλλειμμα στα 24 δισεκατομμύρια ευρώ! Αυτή είναι η πολιτική δύναμη που εργάστηκε για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και τώρα έρχεται για μια ακόμη φορά να τον εγγυηθεί!

Μήπως είναι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα απαντήσω παραθέτοντας δύο αποσπάσματα. Το πρώτο προέρχεται από άρθρο της εφημερίδας «Süddeutsche Zeitung»: «Το πρόβλημα με τον Τσίπρα δεν είναι ότι θέλει να τινάξει το παλιό σύστημα στον αέρα, αλλά μάλλον το αντίθετο: Ο Τσίπρας υπόσχεται στους Έλληνες ότι μπορούν να γυρίσουν πίσω στην παλιά τους ζωή. Χωρίς μεταρρυθμίσεις… Ο νεαρός Τσίπρας είναι το παλιό σύστημα σε νέα συσκευασία. Δεν είναι ριζοσπάστης, δυστυχώς όχι. Είναι ένας χαρισματικός λαϊκιστής.» Το δεύτερο απόσπασμα προέρχεται από άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στην «Καθημερινή», 27/5/2012: «Σήμερα, στο πρόσωπο του Tσίπρα η ελλαδική κοινωνία ζητάει να ξαναζήσει το “νταηλίκι” ηδονικού αμοραλισμού του Ανδρέα, το παραισθησιογόνο παραμύθι… να υπάρχει πάντα κάποιος Tσοβόλας “να τα δώσει όλα”… Καταψηφίζουμε με οργή τους παλιούς, ζητώντας σε καινούργιους δημοκόπους ατόφιο το παλιό.»

Οι βασιλιάδες (στα αιγυπτιακά ras) είναι γυμνοί, ή καλύτερα φτηνοί (cheap). Το αίτημα μιας πολιτικής δύναμης που θα εργαστεί για μια κουλτούρα ευθύνης στην ελληνική κοινωνία και για μια δίκαιη και αποτελεσματική εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας, παραμένει ανοικτό.