Στις 22-7-2008 πήγα στην εκβολή του ποταμού Αχερώνα, στον πολύϊχθυ Κόλπο Καλλονής Λέσβου, ο οποίος φημίζεται για τις νοστιμότατες ασημένιες σαρδέλες, που προσφέρονται παστές, ψητές ή τηγανητές, αλλά και για τα όστρακά του αχιβάδες, αχινοί, γυαλιστερές, καλόγνωμες, κοχύλες, κυδώνια, μεθύστρες, μύδια, πίνες, στρείδια, σωλήνες, φούσκες και χτένια, και βούτηξα για Οστρακοψάρεμα!

Απομακρύνθηκα από την ακτή στα πέντε μέτρα βάθος του Κόλπου, όπου γνώριζα έναν αμμώδη λάκκο ακτίνας έξι μέτρων με πολύχρωμα χτένια, που όμως αλλάζουν χρώμα ανάλογα με τη φωτεινότητα του περιβάλλοντος. Η πρώτη βουτιά ήταν διερευνητική, κατέβηκα καρφί στο κέντρο του πιάνοντας πάτο. Κολυμπούσα στο ένα μέτρο από την άμμο, παράλληλά της.

Τα χτένια έστεκαν ανοιχτά στις πλαγιές του λάκκου, ψαρεύοντας μικροοργανισμούς. Καθώς πλησίασα, το πρώτο έκλεισε απότομα και αστραπιαία άκουσα τους επαναλαμβανόμενους ήχους από το κλείσιμο των άλλων σαν χειροκρότημα! Έτσι προειδοποιούσε το ένα το διπλανό του για τον επερχόμενο κίνδυνο, όπως τα πουλιά.

Τότε διέκρινα ένα μικρό χτένι, που δεν με είχε αντιληφθεί και κολυμπούσε ανοιγοκλείνοντας τις δύο θυρίδες του. Πάνω στη σκούρα άμμο ήταν πορφυρό, μακριά από το βυθό φαινόταν ανοιχτό πορτοκαλί και κοντά στην επιφάνεια, φωτιζόμενο περισσότερο από τον ήλιο, έλαμπε κίτρινο. Παρατηρούσα τον χαριτωμένο χαμαιλέοντα να πετά και να χορεύει πάνω-κάτω, αλλάζοντας το χρώμα του.

Επειδή και η Ερατώ εμφανιζόταν ποικιλόχρωμη, κατακόκκινη σαν θύμωνε, πορτοκαλιά αν έστεκε αδιάφορη και ανοιχτοκίτρινη όταν χαμογελούσε, σκέφθηκα, στην πρώτη τότε επέτειό μας, να της προσφέρω τρία χτένια αντίστοιχων χρωμάτων.

Είδα το μικρό ευέλικτο χτένι να διαγράφει μια ελικοειδή γραμμή γύρω μου και να στέκεται απότομα, σαν κίτρινη χαρούμενη πεταλούδα, λες και ήθελε να με αγγίξει. Πλησίασα να το φιλήσω. Άκουσα το βαρύ ήχο του νερού που εκτόξευσε για να κινηθεί, αισθάνθηκα στο πρόσωπο την πίεση και το είδα να απομακρύνεται στην άκρη του λάκκου, παίρνοντας το πορφυρό χρώμα, σαν να με έδιωχνε θυμωμένο από την τολμηρή μου κίνηση. Με ανάγκασε να σταθώ ακίνητος και άπραγος όσο βάσταγε η αναπνοή.

Η δεύτερη βουτιά ήταν σκέτη αποτυχία, ένα μελτέμι που άρχισε να φυσά θολώνοντας τη θάλασσα με αποπροσανατόλισε από το λάκκο και παρά τις επίμονες προσπάθειες δεν τον εντόπισα ξανά.

Εγκατέλειψα το Οστρακοψάρεμα, όταν θυμήθηκα ότι ένα χρωματικό παρόμοιο είχα προσέξει, με ασύγκριτα μεγαλύτερα μεταξύ τους χρονικά διαστήματα, σε μια τριανταφυλλιά της βεράντας μας στην Αθήνα, που άλλαζε δύο φορές το χρώμα του ίδιου άνθους, ανάλογα με τις μέρες που είχαν περάσει από την άνθισή του, από κόκκινο σε πορτοκαλί και μετά κίτρινο, οπότε κατευθύνθηκα στον εύφορο Κάμπο Καλλονής σε αναζήτηση ενός κλώνου τριανταφυλλιάς με τρία άνθη, αυτών των τριών διαφορετικών χρωμάτων!

Υστερόγραφο: Η συνοδευτική φωτογραφία του κειμένου με τα χτένια της Καλλονής είναι του Δημήτρη Ταλιάνη από το Λεύκωμα: «Καλλονή-Οδοιπορικό στην Κεντρική Λέσβο», των Γιάννη Κωνσταντέλλη και Ραλλούς Κράλλη-Κωνσταντέλλη, που εξέδωσε ο Δήμος Καλλονής Λέσβου το 1999 στις εκδόσεις των Αθηνών «Τοπίο».