Στις 14-9-2019, πήγαμε στα Μάκαρα, αμέσως δυτικά από το στόμιο του Κόλπου Καλλονής, για να τιμήσουμε τον πρώτο μυθικό βασιλιά της Λέσβου, τον Μάκαρα, τον εγγονό του Ποσειδώνα και γιο του Ήλιου, που λάτρεψαν οι Λέσβιοι ως Απόλλωνα και όταν επικράτησε ο xριστιανισμός συνέχισαν προσκυνώντας τον Ταξιάρχη, τον αρχιστράτηγο των Αγγέλων, προς τιμήν του οποίου βαφτίζονται οι Λέσβιοι Στρατήδες, σύμφωνα με τη σειρά: Στατηγός, Στρατήγ’ς, Στρατής, που δεν έχει καμιά σχέση με το όνομα Ευστράτιος.

«Φθάνοντας στη γραφική παραλία στα "Μάκαρα", στην έδρα του βασιλιά Μάκαρα, που αναφέρει ο Όμηρος στην Ιλιάδα ως "Μάκαρος έδος", προσέξαμε τα λευκά καλά σμιλεμένα από τους νότιους ανέμους βότσαλά της και τα βλέμματά μας οδηγήθηκαν στα ανατολικά της, όπου ορθώνεται εντυπωσιακός, γκριζόχρωμος, φαγωμένος από την αλμύρα της θάλασσας και με μια στοά στη ρίζα του, ο βράχος "Κούκκος", που δεσπόζει σαν ένα αλλόκοτο υπερφυσικό ομώνυμο και ομόχρωμο μεταναστευτικό πτηνό, στηριγμένο με ανοιχτές τις δυο φτερούγες του στην βραχώδη κορυφή του χαμηλού λόφου της ακτής, εκεί όπου από την αρχαιότητα ο κόκκυξ (κούκκος) προτιμούσε να συχνάζει, σαν να θύμιζε την εκεί άφιξη του πρώτου μετανάστη-οικιστή της Λέσβου, με το επίσης δισύλλαβο όνομα Μάκαρ.

Στον Κούκκο, στο ακρωτήρι της ανατολικής άκρης του όρμου των Μακάρων υπάρχουν, κατά τον αρχαιολόγο Σεραφείμ Χαριτωνίδη, τρεις ανοιχτοί Μυκηναϊκοί τάφοι. Αμέσως δυτικά του δρόμου, που διαπερνά το λόφο του Κούκκου και μεταξύ της ακτής και της πρώτης αγροικίας, στην κορυφή του ενδιάμεσού τους τύμβου, διακρίναμε τον εικονιζόμενο μεγαλύτερο ανοικτό κιβωτιόσχημο συλημένο Μυκηναϊκό τάφο με το εγκάρσιο χώρισμά του και σε λίγα μέτρα από αυτόν βορειότερα στην κορυφή του διπλανού τύμβου, ανατολικά του δρόμου και μέσα στην περιφραγμένη με σύρματα πλευρά του λόφου του Κούκκου, είδαμε τους άλλους δύο ανοικτούς κιβωτιόσχημους συλημένους Μυκηναϊκούς τάφους, με τον μεσαίου μεγέθους στην κορυφή και ακριβώς δίπλα του τον μικρότερο των τριών. Ο Χαριτωνίδης καταγράφει το 1961 τους τρεις παραπάνω τάφους τους οποίους συσχετίζει και τους θεωρεί σύγχρονους με τους όμοιους τάφους της μυκηναϊκής νεκρόπολης στον όρμο Αρχοντίκι των Ψαρών, τους οποίους χρονολογεί στην Ύστερη Μυκηναϊκή Περίοδο και μάλιστα την Ανακτορική Υστεροελλαδική ΙΙΙΒ εποχή των ετών 1330-1190 π.Χ. [...]. Κατά τον Μάκη Αξιώτη στο ακρωτήρι του Κούκκου βρέθηκαν και όστρακα αγγείων τα οποία χαρακτηρίστηκαν της ίδιας περιόδου με τους τρεις Μυκηναϊκούς τάφους». (Κυριαζής Αριστείδης. "Κόλπος Καλλονής Λέσβου-Ιστορική Περιήγηση". Εκδόσεις "Μύθος", Μυτιλήνη 2018, σ. 95-98).

Στη συνέχεια ανεβήκαμε με το αυτοκίνητο στο βουνό "Ροντάτς", δυτικά της παραλίας, όπου τα θεμέλια και μερικές σειρές ισόδομου συστήματος δύο αρχαίων πύργων και βορειότερα αναζητήσαμε τον θαυμαστό "Καλόχτιστο" με τις λαξευμένες πέτρες στο σχήμα της πανάρχαιας λεσβίας δομής, όμοιας με τη διάταξη των σπόρων ροδιού, όπου κάθε σπόρος περιβάλλεται με άλλους όμοιούς του, σαν Ήλιος, Απόλλων ή Μάκαρ με τους πλανήτες να περιστρέφονται γύρω του, για να ακολουθήσει δίπλα ο οποιοσδήποτε σπόρος, που με τη σειρά του γίνεται Ήλιος, Απόλλων ή Μάκαρ!

Επιστρέφοντας στην παραλία χαρήκαμε ένα δροσερό μπάνιο στα γαλανά νερά του Αιγαίου και τότε αναφέρθηκα στο πρώτο μου πολύωρο ψάρεμα για χταπόδια με ψαροτούφεκο στη ρηχή ανατολική παραλία και την έκδηλη ικανοποίηση που ένιωσα όταν άπλωσα στον ήλιο το μοναδικό χταπόδι-λάφυρο, την οποία όμως μετρίασε μα μεσόκοπη Αγρίτισσα αγρότισσα, που ερχόταν από το άκρο της ανατολικής ακτής κρατώντας ένα μεγάλο πανέρι γεμάτο χταπόδια!

-Τόσα πολλά, τόλμησα να ρωτήσω, από πού, πώς; Μήπως με βάρκα;

-Λάδι η θάλασσα σήμερα! Είπα να βγω σήμερα, ανήμερα του Σταυρού, να πιάσω κανένα με τα χέρια για τη φαμίλια μου, απ’ αυτά που βόσκουν στα ρηχά, μέχρι και στα βράχια της παραλίας. Από τον Σεπτέμβρη κι ύστερα, όταν είναι λάδι η θάλασσα, ρίχνω κάθε τόσο απ’ αυτό το μπουκάλι δυο-τρεις σταγόνες λάδι, κι όταν φανεί καθαρά ο πάτος, τα βλέπω και απότομα τ’ αρπάζω!