Κάποιοι άτακτοι και αμελείς μαθητές, στο Δημοτικό Σχολείο, όταν τους τιμωρούσε ο δάσκαλος ή τους έβαζε κακό βαθμό είχαν πρόχειρη τη δικαιολογία προς τους γονείς τους: «δεν με χωνεύει ο δάσκαλος» ή « με έχει βάλει στο μάτι», έλεγαν, που σήμαινε πως εγώ είμαι φρόνιμος και επιμελής, αλλά ο δάσκαλος είναι κακός, έχει «προηγούμενα μαζί μου», «δεν του αρέσει η φάτσα μου» και γι’ αυτό, χωρίς να φταίω, με τιμωρεί.

Στο Γυμνάσιο ο καθηγητής «τους είχε στο μάτι», γιατί έκαναν «καταλήψεις» κι όταν, κάποτε, μεγάλωναν και φοιτούσαν σε κάποια Σχολή, οι σχετικές δικαιολογίες εμπλουτίζονταν και με μπόλικη πολιτική σάλτσα: ο καθηγητής είναι « ακροδεξιός» και κυνηγά τους « «αριστερούς» φοιτητές!

Προϊόν από αυτό το φύραμα είναι και ο Αλ. Τσίπρας. Δεν απέβαλε ποτέ το παιδικό του χούι να κατασκευάζει εχθρούς. Να δικαιολογείται ότι φταίει κάποιος εχθρός, φανερός ή αόρατος, για τις αυταπάτες του, για την άγνοιά του, την ανικανότητα, την ασχετοσύνη του, για κάθε γκάφα και βλακεία που διαπράττει. Για όλα τα κακά φταίνε οι προηγούμενοι που κυβερνούσαν κι ας συμπληρώνει σε λίγους μήνες 4 χρόνια που κυβερνά ο ίδιος τη χώρα.

Και για όλα τα προβλήματα που δημιουργεί η ασυνάρτητη πολιτική του και οι ιδεοληψίες του φταίει η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ο Μητσοτάκης και η… γυναίκα του Μητσοτάκη!

Τελευταίο δείγμα των παιδιάστικων δικαιολογιών και της εύκολης μετάθεσης των ευθυνών σε κάποιους «εχθρούς», στον Μητσοτάκη και στον Στουρνάρα, η συνεχιζόμενη άνοδος της απόδοσης των ελληνικών ομολόγων (spread) (4,7% το 10ετές,4,1% το 7ετές), η κατρακύλα του Χρηματιστηρίου και ο επικρεμάμενος κίνδυνος κατάρρευσης των τραπεζών. Και μόνο από τον πανικό που τους προκάλεσε το γεγονός και από την σπουδή που επέδειξαν να ενοχοποιήσουν τον κεντρικό τραπεζίτη και τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αποδεικνύεται η επιπολαιότητά με την οποία πολιτεύονται και η βαθιά τους άγνοια για τις αιτίες που προκαλούν τις πιέσεις στην χρηματιστηριακή αγορά.

Ξένοι και ντόπιοι οικονομολόγοι και πολιτικοί, γνώστες των νόμων που διέπουν τις αγορές, εδώ και κάποιους μήνες, προειδοποιούσαν την παρέα του Μαξίμου να σταματήσουν τις παχιές κουβέντες περί «καθαρής εξόδου», τις διακηρύξεις για την κατάργηση των μέτρων, που διπλοψήφιζαν μέχρι χθες, τα «χουβαρνταλίκια» με τα δήθεν «υπερπλεονάσματα» και να μην παριστάνουν τον… Κουταλιανό απέναντι στις αγορές, γιατί από την «ΙΘΑΚΗ» μπορεί να βρεθούν πίσω στο «ΚΑΣΤΕΛΟΡΡΙΖΟ»!

Και άλλοι, όπως ο κεντρικός τραπεζίτης Ι. Στουρνάρας, τους συμβούλευαν να υπαγάγουν την χώρα στην Προληπτική Γραμμή Στήριξης, προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα δίχτυ ασφαλείας έναντι των αγορών.

Όλοι, όμως, κατηγορήθηκαν ως… υπονομευτές του συριζαίικου… «οικονομικού θαύματος» και ως «εχθροί» της Ελλάδας!

Και, τελικά, εκτός από τους «κακούς δασκάλους» που έχουν «βάλει στο μάτι τα παιδιά» -που συνεχίζουν να πηγαίνουν «αδιάβαστοι» στις εξετάσεις των αγορών- τώρα φταίνε και κάποιοι «συνωμότες», που «υπονομεύουν», την… θριαμβευτική έξοδο της κυβέρνησης Τσίπρα στις αγορές!

Και ενώ η ανικανότητα και η γελοιότητά τους στο χειρισμό των σοβαρών και κρίσιμων ζητημάτων περιοριζόταν -μέχρι τινός- στα πλαίσια της εσωτερικής πολιτικής, τελευταία, η γελοιοποίησή τους επεκτάθηκε και στα άκρως επικίνδυνα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.

Όσο και αν ψάξουμε στο ιστορικό πολιτικό μας παρελθόν, δεν θα βρούμε παρόμοιο παράδειγμα κυβέρνησης… «Περιορισμένης Ευθύνης», να υπογράφει συμφωνία για σοβαρά εθνικά θέματα, χωρίς να διαθέτει τη σύμφωνη γνώμη όλων των μελών της κυβέρνησης, να ανέχεται τις δηλώσεις του κυβερνητικού εταίρου της ότι «θα κάνει το παν για να μην προχωρήσει η συμφωνία» και ο πρωθυπουργεύων της κυβέρνησης να δηλώνει… «υπερήφανος και ευτυχής» και να εξαρτά την επικείμενη επιψήφιση της συμφωνίας στη Βουλή από την… μεγαθυμία των κομμάτων της Αντιπολίτευσης!

Όσο και αν ψάξουμε δεν θα βρούμε παρόμοιο παράδειγμα κυβερνητικού εταίρου να ασκεί δική του, προσωπική, όπως δηλώνει, εξωτερική πολιτική, να εισηγείται ειδικότερες συμμαχίες εντός του… ΝΑΤΟ και να προτείνει, ερήμην του μεγαλύτερου κυβερνητικού εταίρου του, την μετατροπή της χώρας του σε ένα απέραντο… αμερικάνικο στρατόπεδο, που θα εκτείνεται από τη Σούδα της Κρήτης μέχρι την Αλεξανδρούπολη!

Και εδώ, πλέον, η γελοιοποίηση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αποκτά επικίνδυνες διαστάσεις και εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα: ποιος θα εκτιμήσει και θα σεβαστεί ως αξιόπιστη τη χώρα που εκπροσωπείται από μια τέτοια κυβέρνηση; Ποιες αγορές και ποιοι επενδυτές θα εμπιστευτούν τα χρήματά τους σε μια χώρα, όπου στην κυβέρνησή της «δυο λαλούν και… πενήντα τρεις χορεύουν»;