Η νομαδική πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης «K-Gold Temporary Gallery» του εικαστικού επιμελητή Νικόλα Βαμβουκλή, που ιδρύθηκε το 2014 και οργάνωσε στην Καλλονή, στο Μόλυβο, στη Μυτιλήνη και στην Αγία Παρασκευή, έξι εντυπωσιακές εκδηλώσεις, ανά μία για κάθε καλοκαίρι, πραγματοποιεί εφέτος την έβδομη έκθεσή της «Sleeping with a tiger» στην κωμόπολη της Αγίας Παρασκευής από την ερχόμενη Παρασκευή 7 Αυγούστου έως τις 20-9-20, φιλοξενώντας δεκαπέντε καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο με έργα ζωγραφικής, εγκαταστάσεις, γλυπτά, φωτογραφίες, video και performances, όπως το εικονιζόμενο της Αντιγόνης Τσαγκαροπούλου. Δράσεις της πλατφόρμας δέχτηκαν και οι πόλεις Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κολονία, Λονδίνο, Λωζάνη, Μαδρίτη, Μιλάνο, Νέα Υόρκη, Πράγα, Σικάγο, Στοκχόλμη, Τίρανα και η Ναντ, στην οποία η πλατφόρμα διακρίθηκε ως καινοτόμος ευρωπαϊκή πρωτοβουλία.

Εστιάζοντας στην αναφορά του ενημερωτικού σημειώματος των εκδηλώσεων, σύμφωνα με την οποία «η έκθεση επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ των κοινωνιών που δημιουργούν άνθρωποι και ζώα, εξετάζοντας τις δυναμικές που τις διακρίνουν: τη συνύπαρξη, την κυριαρχία και τον αποκλεισμό», παραθέτω τέσσερις καταγραφές για τη σχέση της Λέσβου με τα ζώα με κυρίαρχη τη διασωζόμενη ταυροθυσία της Αγίας Παρασκευής και πολλών άλλων χωριών της Λέσβου:

α) Την καταγεγραμμένη από τον Πλούταρχο ταυροθυσία που διέπραξαν οι έποικοι Αιολείς το 1.054 π.Χ. στην είσοδο του Κόλπου Καλλονής, όταν κυνηγημένοι από τους Δωριείς ήλθαν από την Πελοπόννησο, την Αττικο-Βοιωτία και την Εύβοια με αρχηγό τον Γρα, τον τρισέγγονο του Αγαμέμνονα, προκειμένου να ευχαριστήσουν τον Ποσειδώνα για το ταξίδι τους, το οποίο άρχισε με τον Ορέστη, τον γιο του Αγαμέμνονα, εξήντα χρόνια μετά την άλωση της Τροίας.

β) Τον αναφερόμενο από τον Ηρόδοτο μύθο, σύμφωνα με τον οποίο ο Μηθυμναίος λυρικός ποιητής Αρίων, (7^ος-6^ος π.Χ. αι.), διασώθηκε από ένα δελφίνι που τον άκουσε να τραγουδά τον «όρθιο νόμο» του.

γ) Το πρώτο διεθνώς βουκολικό μυθιστόρημα «Δάφνις και Χλόη» του Λέσβιου ποιητή Λόγγου (2^ος μ.Χ. αι.) που διαδραματίσθηκε στην Πύρρα.

δ) Την καταγραφή του Αριστοτέλη για το πως αφαιρούσαν στην αρχαιότητα την βαφή από τις πολυάριθμες και σήμερα πορφύρες-κοχύλες του Πυρραίου Ευρίπου δηλαδή του Κόλπου της Καλλονής προκειμένου να παρασκευάσουν την πανάκριβη πορφυροβαφή με την οποία έδιναν το πορφυρό χρώμα στα ρούχα των αρχόντων, την οποία έγραψε ο φυσικός-φιλόσοφος στο βιβλίο του «Των περί τα ζώα ιστοριών», όταν ύστερα από έρευνά του στον Πυρραίων Εύριπο, την τριετία 345-342 π.Χ., θεμελίωσε την επιστήμη της Βιολογίας, όταν ήλθε με τον Ερέσιο μαθητή του, τον Θεόφραστο, ο οποίος τότε θεμελίωσε τη Βοτανική.

Αυτή η περιγραφή του Αριστοτέλη, που παρατίθεται στη συνέχεια, αποτελεί τη βάση της παρασκευής της πορφυροβαφής της Λέσβου για τα μυστικά της οποίας Χετταίοι τεχνίτες πορφυροβαφείς, μεταμφιεσμένοι σε ιερείς, ερχόμενοι από την Καππαδοκία το 1.300 π.Χ., επισκέφθηκαν το ναό της αρχέγονης Αφροδίτης, όπου παρασκευαζόταν η πορφυροβαφή, στην πόλη Λέσβο (Lazpa, όπως την ονόμαζαν) στο κέντρο της νήσου Λέσβου:

«Υπάρχουν αρκετά γένη “πορφυρών”, μερικές είναι μεγάλες, όπως αυτές που βρίσκονται γύρω από το Σίγειον και το Λεκτόν, και άλλες είναι μικρές σαν αυτές που υπάρχουν “εν τω Ευρίπω” και στην ακτή της Καρίας. Αυτές που βρίσκονται σε κόλπους είναι μεγάλες και τραχιές και το “άνθος” (σ.σ. η βαφή) των περισσότερων απ’ αυτές είναι σκουρόχρωμο αν και σε μερικές είναι κόκκινο και μικρό. Μερικές από τις μεγάλες φθάνουν το βάρος μιας μνας.

Αυτές που βρίσκονται στις παραλίες και στις βραχώδεις ακτές είναι μικρές σε μέγεθος και το άνθος τους είναι κόκκινο. Ακόμα, αυτές που βρίσκονται σε βόρειες περιοχές είναι σκουρόχρωμες και στις νότιες οι περισσότερες είναι κόκκινες. Πιάνονται την άνοιξη, όταν φτιάχνουν τις κηρήθρες, αλλά όχι κατά τη διάρκεια των ημερών του Κυνός, γιατί τότε δεν τρώνε αλλά κρύβονται σε φωλιές.

Το άνθος βρίσκεται ανάμεσα στην μήκωνα και τον λαιμό· αυτά είναι σφιχτά κολλημένα μεταξύ τους. Το χρώμα μοιάζει με λευκή μεμβράνη που την αφαιρούν· όταν τη ζουλήξει κανείς βάφει και λεκιάζει τα δάκτυλα. Κατά μήκος όλου του ζώου εκτείνεται κάτι σαν αιμοφόρο αγγείο· και φαίνεται ότι αυτό είναι το πραγματικό άνθος».