Ορισμένα μέτρα (αμφίβολης αποτελεσματικότητας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) που πρόσφατα αποφάσισε να πάρει η Κυβέρνηση, όπως και η δεδομένη πλέον δυνατότητα αποκόμισης στατιστικών στοιχείων, αποκάλυψαν κάποια «κοινωνικά» κακουργήματα.

Στην πρόσφατη εξαγγελία ελαφρυντικών μέτρων προς ενοικιαστές αποκαλύφθηκε το τρομερό στατιστικό στοιχείο και οι αριθμοί, όπως ξέρουμε, είναι αμείλικτοι: Το δηλωθέν (εθνικό) μέσο μηνιαίο ενοίκιο οικίας ήταν …. 255 ΕΥΡΩ(!), τη στιγμή που δεν μπορείς να βρεις σήμερα γκαρσονιέρα ούτε με 500 ΕΥΡΩ. Αυτό σημαίνει ότι βλαστημάμε όλοι τον «θεό» της φτώχειας, αλλά όταν έρθει η ώρα να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, βγάζουμε την ουρά μας απέξω.

Αυτό σημαίνει επίσης ότι κάποια φιλότιμα κορόιδα και μαζί τους κάποιοι που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να φοροκλέψουν, ταϊζουν τα έξυπνα σαϊνια ενός αχανούς «πρυτανείου», τα σαϊνια που έχουν και το θράσος να ζητούν και επιδόματα και να μέμφονται την κοινωνική πολιτική του κράτους. Αυτό σημαίνει ακόμα ότι κάποιοι υψηλοί φόροι είναι ανασχετικοί της δημοσιονομικής ευταξίας. Αυτό σημαίνει επίσης ότι το κράτος, με τόσα τεχνολογικά μαραφέτια στα χέρια του, έχει τρόπο να διαπιστώσει, αλλά δεν έχει τρόπο, και φαίνεται ούτε και σχέδιο, να εκτελέσει.

Την ίδια αδυναμία μπορεί κανείς να παρατηρήσει και στα δικαστικά θέματα, και στα θέματα της πολιτικής προστασίας, ακόμα και στα θέματα της οδικής ασφάλειας, που έχουν γίνει πλέον ο καθημερινός τροχαίος εφιάλτης. Είναι γελοίο σε μια καλωδιωμένη και δήθεν ευνομούμενη χώρα να κυκλοφορούν χιλιάδες πολίτες χωρίς δίπλωμα και κάπου μισό εκατομμύριο οχήματα χωρίς ασφάλεια, ΚΤΕΟ και τέλη. Ειδικά όμως το θέμα της φοροδιαφυγής είναι τρομερά κρίσιμο.

Να θυμίσουμε ότι μεγάλες χώρες που θεωρούνται και καπιταλιστικές, είναι αυστηρές και άτεγκτες στο θέμα των φόρων.

Στην Αμερική, επί παραδείγματι, τέσσερα αδικήματα θεωρούνται τόσο μείζονα, ώστε έχουν υπαχθεί στη δικαιοδοσία του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου: ο εμπρησμός (arson), η κατασκοπία (espionage), η απαγωγή (kidnapping) και πρωτίστως η φοροδιαφυγή (taxevasion).

Εμείς εδώ είμαστε ακόμα «μπάτε σκύλοι αλέστε, κι αλεστικά μη δώστε», μ’ αυτό το τελευταίο να έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Πολλών από μας ο νους είναι συνέχεια στην απάτη.

Προχθές μόλις ανακοινώθηκαν απ’ την κυβέρνηση επιστροφές ενοικίων, κάποιοι αετονύχηδες, αντί να πάνε να φυτέψουν δυο μαρούλια και να ξεθρακίσουν κανένα πεσμένο τοίχο σε χωράφι, να κάνουν δηλαδή ένα μικρό και θεάρεστο έργο, κάθονται στον υπολογιστή, μπαίνουν στο διαδίκτυο και καλούν τυχαία πολίτες να μπουν σε ένα δήθεν σάιτ για επιστροφές χρημάτων, ζητώντας τον αριθμό τραπεζικού λογαριασμού και τον κωδικό πρόσβασης !...

Εάν ο άργυρος είναι «κακόν φύμα» όπως έλεγε ο Σοφοκλής, τότε ο εύκολος άργυρος είναι μείζον έγκλημα.

Το στοίχημα μιας σύγχρονης δημοκρατίας (κατ’ ουσίαν και όχι μόνο κατ’ όνομα) είναι να κάνει κάθε πολίτη ευτυχισμένο, αλλά και έντιμο. Αυτό το τελευταίο έχει πάλι άμεση σχέση με τα προτάγματα της παιδείας:

Μπορεί να είναι ενδιαφέροντα τα «μιτοχόνδρια» και το «τελευταίο θεώρημα του Φερμά», όμως αυτά δεν είναι αρκετά να εμφυσήσουν στον νέο το υψηλό αίσθημα ότι ο καθένας από μας μπορεί να κάνει την χώρα σπουδαία και να σώσει ακόμα και τον κόσμο, αρκεί να μείνει προσηλωμένος στις υψηλές αρχές και στο καθήκον του.