«Αποδοχή ιδεών…

Ο δημιουργός ιδεών, νοιώθει την ικανοποίηση που του ανήκει, όταν οι ιδέες του λαμβάνουν την αποδοχή που τους πρέπει, από τις ομάδες ανθρώπων στις οποίες αυτές απευθύνονται. Αυτό ένοιωσε και ο γράφων το παρόν στην χθεσινή Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Αντισσαίων της Αθήνας». Τούτο, έγραφα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (μ.κ.δ), όταν στη Γ.Σ. του Συλλόγου τo 2015, ψηφίστηκε ομόφωνα η ιδέα μου. Δηλ. να αδελφοποιηθεί η Άντισσα με την ιστορική και κραταιά στην αρχαιότητα Σπάρτη.

Τούτη μου γεννήθηκε το 2004 και τόλμησα να στείλω σχετική επιστολή στο δήμαρχο της Σπάρτης, κοινοποιώντας την στο Τ.Σ. Αντίσσης. Συνδετικός κρίκος της αδελφοποίησης, ο μεγάλος Αντισσαίος κιθαρωδός του 7^ουπ.Χ. αιώνα, Τέρπανδρος, που εγκατασταθείς στη Σπάρτη, κατάφερε με την τέχνη, το ταλέντο και τη σοφία του, να ενώσει τους τότε από εμφύλιο σπαρασσόμενους Σπαρτιάτες. Έτσι ο μέτοικος Τέρπανδρος κυριολεκτικά «λατρεύτηκε» στη Σπάρτη». Ακόμη και μετά θάνατο, για γενεές στη βουλή των Σπαρτιατών, υπήρχαν τα πρωτεία των απογόνων του και συνέχεια των Λεσβίων.

Στην επιστολή μου αυτή αναφερόμουν στα σχετικά ιστορικά στοιχεία και κατέληγα ότι οι σύγχρονοι Αντισσαίοι είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για το μεγάλο μας αυτό προπάτορα. Ανέφερα ακόμη ότι προς τιμή του, το Δημοτικό μας Σχολείο ονομάζεται «Τερπάνδρειο» (απ’ το ΄30). Επίσης, ότι τού στήσαμε την προτομή σε πλατεία στην είσοδο του χωριού. (Τούτο αρχές του ΄90, με δαπάνη του Συλλόγου της Αθήνας, επί προεδρίας μου).

Οι Σπαρτιάτες αποδέχθηκαν την πρότασή μου. Οι του Δήμου Ερεσού-Αντίσσης (όπου το Τ.Σ. Αντίσσης παρέπεμψε το θέμα) επί δημαρχίας Π. Αμπατζή, ΟΧΙ!. Όπως τις άλλες προτάσεις μου έτσι και αυτή, την πέταξε στο «καλάθι των αχρήστων». Στην εντολή που η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου τού έδωσε να φέρει τις προτάσεις μου προς συζήτηση στο Δ.Σ. του Δήμου και να υπάρξει θέση επ’ αυτών, περιλαμβανόταν κι αυτή.

Ατυχώς και ο νέος δήμαρχος (2006), Σ. Καρδαράς, παρ’ όλο ότι άλλες προτάσεις μου, κατά την εντολή της Περιφέρειας, έφερε στο Δ.Σ. όπου και ψηφίστηκαν ομόφωνα (Πανεπιστημιακή Σχολή Επιστημών Γής, απότιση τιμής στον ήρωα Α.Φ. Μαραγκό), αυτή δεν τίμησε. Ούτε ακόμα κι όταν ο δήμαρχος Σπάρτης, Σαράντος Αντωνάκος, τού έστειλε το 2007, την επιστολή: «Πριν από δύο περίπου χρόνια, πήρα μία επιστολή του συμπατριώτη σας κ. Παναγ. Ιορδάνη, ο οποίος σκέφθηκε ότι οι δύο πόλεις, η Άντισσα και η Σπάρτη είναι πρέπον να αδελφοποιηθούν, αφού συνδέονται με μία εξέχουσα προσωπικότητα της Ελληνικής αρχαιότητας, τον κιθαρωδό Τέρπανδρο από την Άντισσα, ο οποίος έζησε στη Σπάρτη, αγάπησε την πόλη, αγαπήθηκε και τιμήθηκε από τους Σπαρτιάτες.

Παρακαλώ να έλθει η πρότασή μου στο Δημοτικό σας Συμβούλιο και εφόσον η απόφασή του είναι θετική, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου για να συνεννοηθούμε για τις λεπτομέρειες».

Δυστυχώς ο Σ. Καρδαράς ουδέν έπραξε. Στην περίοδο «αγρανάπαυσης» αποφάσεων-πράξεων της δημαρχίας Βουνάτσου, ούτε καν να θέσω δεν τόλμησα, το καθαρά πολιτιστικής υφής αυτό θέμα.

Το φθινόπωρο του ’14 σκέφθηκα και το προέβαλα στα μ.κ.δ.. Πολλοί Λέσβιοι, άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης, ενεργοί πολίτες ενδιαφέρθηκαν. Ομολογώ πως εξεπλάγην ευχάριστα απ’ το δήμαρχο Λέσβου, Σπ. Γαληνό. Αν και δεν του είχα στείλει σχετική επιστολή, ευαισθητοποιηθείς απ’ τη δημοσιοποίηση στα μ.κ.δ., μου έγραφε: «Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν τα απαραίτητα κονδύλια στον προϋπολογισμό του Δήμου (2015) για τα έξοδα της πραγματοποίησης της Αδελφοποίησης. Μόλις ψηφισθεί ο καινούργιος προϋπολογισμός από το Δημοτικό Συμβούλιο θα είμαστε σε θέση να αντλήσουμε τους πόρους ώστε...».

Η προαναφερθείσα απόφαση της Γ.Σ. του Συλλόγου Αντισσαίων, όριζε ο Σύλλογος να αναλάβει την πρωτοβουλία ώστε σε συνεργασία με το Δήμο Λέσβου να υλοποιηθεί η εν λόγω ιδέα.

Ως αρχές του 2016, το Δ.Σ. του Συλλόγου ουδέν σχετικό έπραξε. (Ουσιαστικά αγνόησε την εντολή του κορυφαίου οργάνου του Συλλόγου, Γ.Σ., απαξιώνοντας την δε τελείως ούτε στην εφημερίδα του, «Ηχώ της Άντισσας» δημοσίευσε). Απ’ την άλλη, η αυτοδέσμευση του δημάρχου (2014) ουδέν αποτέλεσμα είχε, αν και ψηφίσθηκε ο προϋπολογισμός (2015). Έτσι εν όψει της ψήφισης του νέου (2016), έστειλα στο δήμαρχο επιστολή, συναποστέλλοντας το αντίγραφο της απόφασης της Γ.Σ. του Συλλόγου και κατέληγα:

«Περαίνων, επαναλαμβάνω την ακροτελεύτια παράγραφο της από 20.01.2015 επιστολής μου: Προσβλέπω στην εκ μέρους σας δρομολόγηση της υποθέσεως αυτής, κατά τα της δικής σας από 30.10.2014 επιστολής, μόλις ψηφισθεί ο καινούργιος προϋπολογισμός του Δήμου. Τούτο, αναμφισβήτητα θα μου δώσει τη χαρά…».

Ατυχώς, ο κ. δήμαρχος ουδέν απήντησε. Το χειρότερο, παρ’ όλο ότι έχει πια ψηφισθεί και ο προϋπολογισμός του 2017, ουδέν ανακοινώθηκε για σχετική πολιτιστική δράση.

Αδελφοποιήσεις κατά τον κώδικα Τ.Α., γίνονται για διάφορους λόγους.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τα χωριά Δαφνούλα Χίου και Δαφνούλα Σερρών αδελφοποιήθηκαν, επειδή έχουν το ίδιο όνομα.

Απορώ πώς εμείς ένα τέτοιας ιστορικής βαρύτητας δεδομένο για την αδελφοποίηση της Άντισσας με τη Σπάρτη, δεν εκμεταλλευόμαστε;!.

Ολόκληρη Σπάρτη «καταδέχεται» να αδελφοποιηθεί με τη συγκριτικά ταπεινή Άντισσα, ενώ εμείς οι Αντισσαίοι, κατ’ επέκταση οι Λέσβιοι (λόγω των καποδιστριακοκαλλικρατείων στρεβλώσεων), περί «άλλων τυρβάζουμε».

Τελειώνοντας, καταθέτω ότι θα είχα παραιτηθεί της υποθέσεως, αν δεν είχα λάβει την προαναφερομένη αυτόκλητα σταλμένη επιστολή του δημάρχου Σπ. Γαληνού. Αυτή με έκανε και έγραψα το παρόν.