Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον στον κόσμο που διαθέτει μία ξεχωριστή ιδιότητα, τη σκέψη, δηλ. τη λογική. Αυτή γεννά αποτελέσματα που στηρίζονται στο τρίπτυχο «θέλω, ξέρω, μπορώ».
Πρέπει να θέλεις, επίσης, να ξέρεις και παράλληλα να μπορείς ώστε να καταφέρεις κάτι. Τούτο εφαρμόζεται μηχανιστικά καθημερινά από κάθε άνθρωπο. Απ’ τον απλό οικογενειάρχη για την οικογένειά του, τον καπετάνιο για το πλοίο του κ.λπ. ως πάνω τον Κυβερνήτη χώρας.

Αναμφίβολα, αυτό το τρίπτυχο ακολουθείται απ’ τον οποιονδήποτε ταγό ασκεί εξουσία, όταν αποφασίζει και πράττει. Επίσης κι απ’ τον ενεργό πολίτη. Γι’ αυτόν όλα ξεκινούν απ’ το πρώτο. Χωρίς τη θέληση στο να πράξει κάτι, ακόμη και να ξέρει ως και να μπορεί, τίποτε δεν γίνεται. Για το δεύτερο, η γνώση αποτελεί αναγκαία συνθήκη, όχι όμως ικανή, ως μαθηματικώς λέγεται. Βέβαια το μπορώ προϋποθέτει τα δύο πρώτα, ώστε τα σχετικώς στοχευόμενα να είναι σταθμισμένα, λελογισμένα και εφικτά.

Αυτών λεχθέντων, ως ενεργός πολίτης πορεύθηκα, ακολουθώντας το τρίπτυχο αυτό. Ήθελα, γνώριζα και μπορούσα. Το πρώτο, ίσως σύμφυτα αλλά και επίκτητα (διαπιστώνοντας κατά περίπτωση το όποιο κενό σ’ ό,τι αφορά την ανάγκη, διεκδίκηση και εν τέλει λύση κάποιου κοινωνικού προβλήματος του ενδιαφέροντός μου κυρίως στη γενέθλιό μου νήσο).

Το δεύτερο ως αποτέλεσμα των πολυεπίπεδων σπουδών μου και το τρίτο απ’ το ότι είχα την ικανότητα, συν την αποκτηθείσα πείρα, να βρίσκω και να μεθοδεύω τις κατά περίπτωση λύσεις (συνειδητοποίηση προβλήματος, προβολή του, στόχευση λύσης, διακηρύξεις, δημιουργία επιτροπών αγώνα, συνεργασία με ειδήμονες και φορείς, παραστάσεις σε υπουργούς κ.ά., κατάθεση απόψεων/προτάσεων για λύση κ.λπ.), που προέβαλα όσο διεκδικητικά έπρεπε προς τη διοίκηση για το εκάστοτε σκοπούμενο. Μ’ αυτά κατάφερα διάφορα για το κοινό καλό.

Το πλέον πρόσφατο ήταν η προ ημερών επιτυχία της επιτροπής αγώνα (υπέρ 4.000 μελών, Λεσβίων εντόπιων, της Αττικής ακόμη και της μακρινής Αυστραλίας) για το λιμάνι του Σιγρίου, που δημιουργήσαμε και δι’ αυτής μπόρεσα, με βάση τον ορθολογισμό, πιεστικά και ασταμάτητα να διεκδικώ. Έτσι, καταφέραμε αρχικά να εντάξουμε (2013) το έργο στο ΕΣΠΑ, και μετά την απένταξή του (2014), συνεχίζοντας με τη 2η διακήρυξή μας, φθάσαμε στη 13η Μαΐου, όταν ο καθ’ ύλη Γεν. Γραμματέας Δημοσίων Επενδύσεων-ΕΣΠΑ κ. Παναγ. Κορκολής μού ανακοινώσε τηλεφωνικά την ένταξή του στις Δημόσιες Επενδύσεις. Τούτο μετά μας εγνώσθη με το ακόλουθο e-mail:
«Σας ενημερώνουμε ότι σε συνάντηση που έλαβε χώρα την Πέμπτη 13/05/2013 μεταξύ του ΓΓΔΕ - ΕΣΠΑ κ. Παναγιώτη Κορκολή και του Δημάρχου Λέσβου κ. Γαληνού, ανακοινώθηκε η συμφωνία ένταξης του έργου κατασκευής του λιμένα Σιγρίου Λέσβου μεταξύ του Υπουργείου Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και του Υπουργείου Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων στο Εθνικό σκέλος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων του ΥΠΟΜΕΔΙ».

Η μεταξύ των Υπουργείων αυτή συμφωνία δεν υπήρξε τυχαία. Οι απ’ το 2013 ως τώρα προοδευτικά κατατιθέμενες υπογραφές, στις δύο διακηρύξεις μας, των μελών της επιτροπής μας στο γραφείο του Πρωθυπουργού (Αντ. Σαμαρά, Αλ. Τσίπρα), με 24 συνοδευτικές επιστολές, έδρασαν καταλυτικά, κρατώντας το θέμα αδιάλειπτα στην επικαιρότητα.

Η επιτυχία μας αυτή προέκυψε ως αποτέλεσμα βεβαίως σχετικής πολιτικής βουλήσεως της Κυβέρνησης, που έβαλε στο οπτικό πεδίο τού ενδιαφέροντος και φροντίδας της Πολιτείας επιτέλους το νησί μας. Αυτό μετά την ανεπανάληπτη στάση των Λεσβίων στο προσφυγικό. Ως συνηθίζεται δε, ανακοινώθηκε στον θεσμικά αρμόδιο του νησιού, το Δήμαρχό μας.

Άλλη μεγάλη στόχευσή μου, με επιτυχή κατάληξη, υπήρξε το μεγαλύτερο ποτέ έργο στο Αιγαιακό Αρχιπέλαγος, που τρεχόντως υλοποιείται, προϋπολογισμού 46.50 εκατ. ευρώ, ο οδικός άξονας Καλλονής-Σιγρίου. Ως θέμα το πρωτοπροέβαλα στο Νομαρχιακό Συμβούλιο το 1996. Δεν θα επεκταθώ επ’ αυτού περαιτέρω, αφού έχω αρθρογραφήσει κατά καιρούς σχετικά.

Πλέον των συγκοινωνιών, επειδή συντελεστικός παράγων ανάπτυξης είναι η ενέργεια, προσπάθησα να αξιοποιηθεί οτιδήποτε σχετικό στη Λέσβο. Η γεωθερμία, η αιολική ενέργεια και ασφαλώς η δημιουργία νέου, εκτός Μυτιλήνης, εργοστάσιου βάσεως της ΔΕΗ.

Για τη γεωθερμία, ενώ η ΔΕΗ είχε εξαγγείλει (2005) την όρυξη των απαιτουμένων παραγωγικών γεωτρήσεων προς εγκατάσταση εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής 8-10 MW, ατυχώς ουδέν έγινε.
Ό,τι δεν επιτύχαμε στη γεωθερμία, επιτύχαμε στην αιολική ενέργεια. Για λόγους προστασίας τάχα του Απολιθωμένου Δάσους, η Φ.Ε. Αθηνών είχε προσφύγει στο ΣτΕ κατά της ΔΕΗ και των προς εγκατάσταση ανεμογεννητριών (Ακρόχειρας).

Επέτυχα να κινητοποιήσω τους τότε ΟΤΑ (Δήμο Ερεσού, κοινότητες Αντίσσης, Σιγρίου) και από κοινού κάναμε παρέμβαση στο ΣτΕ υπέρ του έργου, δύο φορές μάλιστα. Κερδίσαμε και στις δύο. Έτσι η επιτυχία μας αυτή επέτρεψε να εγκαθίστανται ανεμογεννήτριες στη δυτική Λέσβο, γεγονός ευεργετικό, αφού οι εγκατασταθείσες ~15MW στην περιοχή, αποτελούν σωτήριο παράγοντα ηλεκτρενεργειακής στήριξης του νησιού, κυρίως κατά το χειμώνα.

Εξ εσφαλμένης πληροφόρησης αλλά και λανθασμένης επιστημονικής συμβουλής ο Δήμος Μανταμάδου αντιστρατεύθηκε, προσφεύγοντας στο ΣτΕ κατά του μεγάλου εργοστάσιου των 120 MW της ΔΕΗ, το επιχειρησιακό σχέδιο της οποίας προέβλεπε να εγκατασταθεί στην Καράβα. Παρενέβην υπέρ στο ΣτΕ, μαζί με τους συμπορευθέντες μαζί μου Δήμους, Καλλονής, Πέτρας, Πλωμαρίου, Ερεσού-Αντίσσης. Χάσαμε για τυπικούς λόγους, επειδή στη σχετική απόφαση έλειπε υπογραφή του Υπουργού Γεωργίας. Τελικά, απ’ το 2009 έχει δοθεί στη ΔΕΗ η απαιτούμενη Άδεια Παραγωγής στη Σαρακήνα (βόρεια Λέσβος). Ατυχώς, ακόμη δεν μπήκε ούτε ο θεμέλιος λίθος. Πάντως τόσο προσωπικά όσο και ο Σύνδεσμός μας «Πιττακός ο Μυτιληναίος» θυμίζουμε στην εκάστοτε διοίκηση της ΔΕΗ το σχετικά οφειλόμενό της προς το λεσβιακό λαό. Θέλω να πιστεύω ότι και αυτό το μεγάλο πρόβλημα θα λυθεί.

Άλλες στοχεύσεις μου μικρότερης εμβέλειας τοπικού χαρακτήρα είχαν θετικά αποτελέσματα στη γενέτειρά μου (Άντισσα).

Το τρίπτυχο «θέλω, ξέρω, μπορώ», κατευθυντήριος πυξίδα των δράσεών μου, είχε έναν μόνιμο παράγοντα στήριξης. Το θάρρος. Και τούτο είναι στοιχείο που με χαρακτήριζε εξ απαλών ονύχων. Χωρίς τούτο ίσως ήμουν αναποτελεσματικός.

Το «θαρσείν χρη» ήταν ο κοινός παρανομαστής των εκάστοτε στοχεύσεών μου.
Πιστεύω ότι, καταθέτοντας τα παρόντα, σκιαγράφησα τη ρετσέτα εκείνη, που, αν ακολουθήσει ο όποιος έχει αγάπη για τα κοινά, θα μπορέσει να καλύψει κενά, που πάντα προβάλλουν στην καθημερινή ζωή.