Καινούρια βόμβα έπεσε πάλι στα οικονομικά μας ερείπια.
Το χρήμα όπως μέχρι τώρα το ξέραμε, από τα «ήλεκτρα» των Λυδών (κέρματα κράματος χρυσού και αργύρου με κυμαινόμενη σύσταση) και τις ασημένιες «χελώνες» της Αίγινας μέχρι το σημερινό ευρώ, υπήρξε ένα έξυπνο και αυτόματο μέσο εξυπηρέτησης της αγοράς και προαγωγής της οικονομίας, απρόσωπο και ακηδεμόνευτο παρά τα όσα επικριτικά προσέλαβε κατά τη διάρκεια της ιστορίας.

Η βασικότερη θεσμική του ιδιότητα ήταν ότι ήταν «πληρωτέο επί τη εμφανίσει».
Από δω και στο εξής, με την προώθηση του πλαστικού ετεροθαλούς αδελφού του, φαίνεται ότι θα γίνει «απορριπτέον επί τη εμφανίσει».

Χορεύουμε όλοι στο σκοπό που μας παίζει η ηλεκτρονική τεχνολογία. Κυκλοφορούμε εδώ και καιρό με ένα υπερκινητό με αποθηκευμένα δέκα χιλιάδες (!) συγγράμματα, από τα οποία δεν ξέρουμε ούτε έναν τίτλο!

Συνομιλούμε (ελέω τεχνολογίας) βαρβαρίζοντες και χυδαϊζοντες, αυτοφωτογραφιζόμαστε, λευκωματιζόμαστε, λέμε μπούρδες που θα μείνουν σε αιώνια εγγραφή και σε μάταιη δόξα.

Ο Λυκούργος, ο νομοθέτης της Σπάρτης, γνωρίζοντας τη φύση των ανθρώπων -η οποία έχει μείνει χιλιάδες χρόνια αναλλοίωτη- έκανε τα νομίσματα ασήκωτα. Εμείς σιγά-σιγά τα εξαϋλώσαμε.
Πλαστικό χρήμα! Μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε αυτόματα συναλλαγές με υπηρεσίες, με υπεράκτιες εταιρίες και σεληνιακές (οσονούπω) επιχειρήσεις, πλην όμως περάσαμε από ιερά εξέταση για να την πάρουμε, βάλε ότι πληρώνουμε 16% τόκο υπερημερίας και τραπεζική προμήθεια 1,1%, όταν σ’ όλη την άλλη Ευρώπη το ποσοστό είναι από 0,2- 0,3…

Πλαστικό χρήμα λοιπόν. Τα παιδιά και τα μαθητούδια θα δείχνουν την προσωπική τους κάρτα στον κουλουρά και θα παίρνουν κουλούρι στο διάλειμμα.

Ο γεράκος με τις αυλακιές του ήλιου γύρω από τα μάτια που μένει στο νησί, και η αγέραστη γριούλα στο χωριουδάκι της πάνω στο «κατάσκιον όρος» θα ψωνίζουν στο περίπτερο και στο μίνι μάρκετ δείχνοντας την κάρτα τους, κι αν δεν την έχουν θα πληρώνουν 3% ΦΠΑ ποινής, γιατί είναι τεχνολογικά αθώοι.
Κι όμως.

Αυτή ακριβώς την ανεξαρτησία, αυτή την ισοπολιτεία εγκαθίδρυσε κάποτε το γνωστό μας συμβατικό χρήμα. Βρέθηκε και πολύ σοφά και πολύ δίκαια στα χέρια όλων (που το δούλεψαν και το κυνήγησαν), χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς οφίκια, χωρίς ταυτότητες και προ πάντων χωρίς εγγραφή στα κατάστιχα του Μεγάλου Αδελφού.

Περιττό, τέλος, να υπενθυμίσουμε τον ανεκτίμητο πολιτιστικό και ιστορικό ρόλο του συμβατικού χρήματος, αυτού του «οβελού» που θέλουμε να εξοβελίσουμε. (Σημ. Τα πρώτα νομίσματα λέγονταν «οβελοί», δηλαδή βέργες, και αργότερα «οβολοί». Η δραχμή εκ του δράττω =πιάνω με το χέρι, αντιστοιχούσε σε έξι οβολούς, όσους δηλαδή εκτιμήθηκε ότι χωρούσαν στη χούφτα μας).
Και πού δεν μας ταξίδεψαν τα κέρματα των νομισμάτων, και πόσες ιστορικές μνήμες δεν συντήρησαν! Ιερά σύμβολα, γεγονότα ιστορικά και μυθολογικά, χρονολογίες, απεικονίσεις φιλοσόφων και στρατηγών. Τα χαρακτηριστικά του Μεγάλου Αλεξάνδρου λ.χ. από νόμισμα τα μάθαμε, όπως και την αρχαία σάμαινα, το πλοίο του τυράννου Πολυκράτη τη μάθαμε, όσο ήταν επιτρεπτό, από νόμισμα αποικίας των Σαμίων στη Μεγάλη Ελλάδα.

Τι να πρωτοθυμηθεί ένας Έλληνας και τι να πρωτοθαυμάσει, τα «δελφίνια» της Σαντορίνης, τη «μέλισσα» της Εφέσου, την αθηναϊκή «γλαύκα», το «λιοντάρι» της Σάμου, την «ασπίδα» της Βοιωτίας, το «ρόδο» της Ρόδου με την κεφαλή του ήλιου στην οπίσθια όψη, τον «δισκοβόλο» της Κω, τον «κάνθαρο» της Νάξου, τον «φτερωτό Διόνυσο» της Πεπαρήθου (Σκοπέλου), αλλά και παραστάσεις ολόκληρες όπως η αρπαγή της Ευρώπης από τον Δία και η «αρπαγή νύμφης από Σειληνό» της Θάσου, έργο απίστευτης εικαστικής τελειότητας.

Μιλάμε για έργα υψηλής τέχνης, πολύτιμα αρχαιολογικά τεκμήρια και αριστουργηματικά σύμβολα μιας ένυλης εποχής. Άραγε, τι θα διασώσει η δική μας η άυλη στη σκαπάνη του μέλλοντος;
Δεν μένει παρά να ευχηθούμε κάτι να πάει στραβά. Να’ χει και το πλαστικό και το άυλο χρήμα την μέχρι τώρα τύχη της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

Ήδη ακούγεται ότι πονοκεφαλιάζει η διοίκηση να βρει τρόπο που θα υλοποιεί την έκπτωση των τριών, τεσσάρων ή πέντε (!) ποσοστιαίων μονάδων του ΦΠΑ μέσω του πλαστικού χρήματος.
Και στο κάτω -κάτω της γραφής όλη αυτή η ιστορία μοιάζει να είναι μια σαρκαστική λοιδορία. Μια λοιδορία του πλαστικού χρήματος απέναντι στο ανύπαρκτο...