Οι «Μέσι» του καναπέ, κατασπαράζουν τον «Φέτφα»

10/10/2018 - 14:09

Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που θεωρείται ότι έβγαλε η… «ποδοσφαιρομάνα» Ελλάδα, είναι ο Γιάννης Φετφατζίδης. Ο μικρόσωμος εξτρέμ, που «δεκαρίζει» και εδώ και κοντά μια δεκαετία, προσπαθεί να δικαιολογήσει τον μύθο που έχει χτιστεί από τους φιλάθλους και τον Τύπο, γύρω από τις ποδοσφαιρικές του δυνατότητες. Και παρά το ότι η ίδια η σταδιοδρομία του έχει μάλλον προδικάσει εδώ και πέντε χρόνια, ότι δεν θα γίνει ποτέ ο παίκτης που μάλλον περισσότερο ονειρεύτηκαν κάποιοι, η καλοκαιρινή επιστροφή του στο λιμάνι μετά από μία θητεία στα πλουσιοπάροχα αζήτητα των Αραβικών Εμιράτων, έθρεψε ξανά το ίδιο όνειρο. Ο 28χρονος πια μέσος, επέστρεψε για να δικαιώσει την ονείρωξη χιλιάδων «παικταράδων», «προπονητηράδων», ενίοτε και «πρωθυπουργών» του καναπέ και φρόντισε (ή φρόντισαν άλλοι δεν ξέρουμε), να οξύνει την φαντασίωση που υπάρχει για χάρη του. Πήρε και φόρεσε ο αθεόφοβος το Νο «10» στην πλάτη. Ξέρετε αυτό που έντυνε κάποτε την πλάτη του Ντέταρι, του Ζιοβάνι, του Ριβάλντο και πάει λέγοντας…

Την περασμένη Κυριακή, ο Έλληνας «Μέσι» του Ολυμπιακού (για να καταλάβουν και όσοι δεν έχουν σχετική γνώση περί των προσδοκιών που έχουν δημιουργηθεί γύρω από τον Φετφατζίδη), βρέθηκε σε θέση τετ α τετ, στο τελευταίο δευτερόλεπτο του ντέρμπι με την ΑΕΚ που ήταν ισόπαλο στο 1-1. Με το πλασέ (;) ή εν πάση περιπτώσει η όποια «εκτέλεσή» του, να καταλήγει κυριολεκτικά «στα περιστέρια» για να παραδοθεί (εντελώς φυσιολογικά για τα ήθη της χώρας μας) στη συνέχεια, στην πυρά και στην χλεύη. Μόνο που πια η χλεύη, δεν εκφράζεται δια βοής στην καλύτερη στις κερκίδες, ούτε σε μεμονωμένες ομάδες στα καφενεία. Αλλά στα σόσιαλ. Και εξελίσσεται σε ανθρωποφαγία, «δολοφονία», γενικευμένο και ασυγκράτητο «κρα», που στιγματίζει τόσο ανεξίτηλα το εκάστοτε «θύμα», που δύσκολα μπορεί να σηκώσει ξανά κεφάλι. Προσέξτε τα ρεπορτάζ που ακολούθησαν του χαμένου τετ α τετ: Ο Γιάννης Φετφατζίδης, ξέχωρα από την απογοήτευσή του για το γεγονός πως αστόχησε και δεν έδωσε τη μεγάλη νίκη στην ομάδα του, ξέσπασε στα κλάματα όταν μπήκε στη διαδικασία και να… διαβάσει, τα ποστ ασύλληπτου μίσους και απαξίωσης που γράφτηκαν για χάρη του. Και από ποιους; Από αυτούς που εδώ και χρόνια αποφάσισαν πριν από εκείνον και ερήμην του, ότι είναι για να παίζει σε ένα επίπεδο κοντά σε αυτό του Μέσι!

Η ιστορία βέβαια που καταγράφεται παραπάνω, δεν προσφέρεται προς υπεράσπιση του ανθρώπου Γιάννη Φετφατζίδη και για ψυχολογική και ηθική υποστήριξή του. Αυτό είναι δουλειά του ιδίου και της ομάδας του. Η ιστορία καταγράφεται, γιατί είναι (μία ακόμα) χαρακτηριστική περί του τι έχει καταντήσει να είναι η ελληνική κοινωνία. Μία κοινωνία καναπεδάτων μετρίων, που επειδή αποφάσισαν από νωρίς να ρίξουν τον πήχη των προσδοκιών τους για τον εαυτό τους, αλλά και για την ίδια την κοινωνία που ζουν, το έχουν ρίξει πια με τη βοήθεια και της τεχνολογίας στα σόσιαλ, στο γενικευμένο σιχτίρισμα. Φωνάζουν τόσο πολύ την αποτυχία των άλλων, για να πνίξουν την κραυγή της δικής τους, σε οποιοδήποτε επίπεδο και έχουν τόση μεγάλη και ανεξάντλητη άποψη για τα πάντα, επειδή απλούστατα, δεν θα μπουν ποτέ στη διαδικασία να εκφράσουν την άποψη που χρειάζονται για τον εαυτό τους. Ταυτόχρονα έχουν τεράστιες απαιτήσεις από τους άλλους. Από τους πολιτικούς τους, την αγαπημένη τους ομάδα, τους φίλους, τους/τις συζύγους, τα παιδιά τους, αφού για τον κάθε έναν εκ των οποίων, έχουν να προσδοκούν ότι θα κάνουν εκείνο που δεν μπόρεσαν ή δεν μπορούν οι ίδιοι. Με αποτέλεσμα, να διακατέχονται από ένα τόσο τρομακτικά μεγάλο μίσος για τα… πάντα, αφού αυτοκαταδικάστηκαν να έχουν για πάντα μέσα τους το αίσθημα του ανικανοποίητου.

Η φανερή ετούτη και περιγραφόμενη ως κατάσταση που χαρακτηρίζει δυστυχώς το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας, αποτυπώνεται και στο πως ορίζονται εδώ και δεκαετίες πια οι όροι που διεξάγεται και η πολιτική: Αυτός που θα προσφέρει τις μεγαλύτερες ονειρώξεις στους καναπεδάτους, θα απολαύσει και του δικαιώματος να τους διαψεύσει πανηγυρικά μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια. Και θα πηγαίνει λέγοντας. Έτσι κι αλλιώς, οι μόνοι εξοικειωμένοι με το ανάθεμα των σόσιαλ, είναι οι Έλληνες πολιτικοί. Αυτοί τα ποστ μίσους, τα διαβάζουν σα να μην τους αφορούν, γιατί θεωρούν την κοινωνία «κοινή γνώμη». Που είναι ευμετάβλητη φυσικά, γιατί εκεί τα κριτήρια δεν είναι βάσει… σκορ ή πρωταθλημάτων. Έχει και πιο μεσοβέζικες λύσεις. Μόνο ο Φετφατζίδης θα έχει πρόβλημα λοιπόν. Γιατί θα συνεχίσει να είναι υποχρεωμένος να βάζει γκολ, για να καθαρίσει το όνομά του και παρά το ότι δεν υποσχέθηκε ποτέ και σε κανέναν ότι θα γίνει ο Έλληνας «Μέσι».

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey