Οι μετά-σεισμόν προτεραιότητες

Έχουν περάσει 2,5 περίπου μήνες από τον καταστροφικό σεισμό της 12ης Ιουνίου που έπληξε τη Λέσβο και πολλά απ’ αυτά που έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση, αρχίζουν να παίρνουν το δρόμο τους, έστω και με αρκετές καθυστερήσεις, ενώ άλλα ακόμη είναι στην αναμονή δημιουργώντας πρόσθετη ανασφάλεια στους πληγέντες όσο το καλοκαίρι τελειώνει με ό,τι αυτό σημαίνει για τις καιρικές συνθήκες. Θέμα επείγον που δεν σηκώνει αναβολή, είναι τα σχολεία που έχουν πληγεί και τα οποία καλούνται σε λίγες μέρες να φιλοξενήσουν μαθητές. Η κατάσταση όμως δεν είναι απολύτως διαχειρίσιμη και πολύ φοβόμαστε ότι η έναρξη της σχολικής χρονιάς, θα ξεκινήσει με προβλήματα και πολύ γκρίνια κυρίως στο Πλωμάρι, όπου το πρόβλημα φαίνεται πιο δύσκολο. Όπως τα πράγματα θα αρχίζουν να δυσκολεύουν όσο πλησιάζουμε προς το χειμώνα, και οι κατεδαφίσεις στη Βρίσα κυρίως, αλλά και σε άλλα χωριά που έχουν προς κατεδάφιση κτήρια, δεν προχωρήσουν λόγω της δεδομένης γραφειοκρατίας, αλλά και της ολιγωρίας όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών και του αρμόδιου Υπουργείου να ενεργήσει σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του, που προσδιόριζαν το έργο αυτό με ορίζοντα τον προσεχή Νοέμβριο!

Και η εκκρεμότητα με την ΚΥΑ

Ωστόσο η εκκρεμότητα που υπάρχει ακόμη με την έκδοση της ΚΥΑ για την επιδότηση ενοικίου στους σεισμόπληκτους -κυρίως της Βρίσας- δυόμιση μήνες μετά τον σεισμό, δεν καταγράφεται στα άμεσα αντανακλαστικά της κυβέρνησης. Πολύ περισσότερο που ο ίδιος ο υπουργός κ. Σπίρτζης από την πρώτη του επίσκεψη στο νησί, είχε ανακοινώσει ότι τις επόμενες εβδομάδες από τότε, μέσα στον Ιούνιο δηλαδή, θα έβγαινε και θα προσδιόριζε ποιοί το δικαιούνται και με ποιά διαβάθμιση. Μπορεί βέβαια να έσπευσε να δεσμευτεί ότι το επίδομα ενοικίου και ανεξαρτήτως της έκδοσης της ΚΥΑ, θα έχει αναδρομική ισχύ από την ημέρα του σεισμού, αλλά αυτή η δέσμευση δεν λαμβάνει υπόψη ότι κάποιοι από τους σεισμόπληκτους δεν έχουν πόρους για να νοικιάσουν καταλύματα, δεν τους περισσεύουν και δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποχρεώθηκαν σε φίλους και συγγενείς για να μείνουν, περιμένοντας το επίδομα. Δεν αρκεί δηλαδή η δέσμευση, που ασφαλώς είναι σημαντική, όταν τρέχουν υποχρεώσεις και το πιθανότερο είναι να χρειαστεί να περιμένουν κι άλλο και μετά την έκδοση, για τη γραφειοκρατική διαδικασία, μέχρι να φθάσουν τελικά στους παραλήπτες τα χρήματα. Ενώ από ό,τι πληροφορούμαστε, άλλαξε η αρχική εκτίμηση ότι μπορεί να επιδοτηθεί σεισμόπληκτος που νοικιάζει ή φιλοξενείται σε συγγενικό ή φιλικό σπίτι ανεξαρτήτως περιοχής, προσδιορίζοντας το μόνο στα όρια του νησιού. Αυτή και μόνο η αλλαγή, αν πράγματι επιβεβαιωθεί και με την ΚΥΑ, αλλάζει τα δεδομένα και δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα στους σεισμόπληκτους, κυρίως τους ηλικιωμένους, οι οποίοι, αν έτσι ισχύουν τα πράγματα, χάνουν το επίδομα αν φιλοξενηθούν από συγγενείς τους π.χ. στην Αθήνα! Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να εκδοθεί η ΚΥΑ για να κάνει ο κάθε σεισμόπληκτος το κουμάντο του και να αναζητήσει την καλύτερη λύση μέσα στην ατυχία που ζει!

Μα.Μ.  

Ένας καταξιωμένος δημοσιογράφος φεύγει

Ένα μεγάλο κομμάτι του «Ε» και ο εκ των παλαιότερων της συντακτικής του ομάδας, που ξεκίνησε το «ταξίδι» της ενημέρωσης από αυτό εδώ το βήμα, το μακρινό 2003, αποφάσισε να φύγει. Οι συνάδελφοί του, η διεύθυνση της εφημερίδας αλλά και η διοίκηση, έχουν να πουν ένα από τα πιο περίεργα και δύσκολα «αντίο» που έχουν ειπωθεί ποτέ. Έχοντας θητεύσει από τη δεκαετία του 1990 στα πάλαι ποτέ «Αιολικά Νέα», ο Νίκος Μανάβης δεν έχει απλώς δημοσιογραφικά ένσημα, έχει «ένσημα» για το έργο του στην περιφερειακή -και μη- δημοσιογραφία. Δεν δίστασε να χαράξει αδιάβατους δρόμους στην επικαιρότητα των αγροτικών ζητημάτων, δημιουργώντας έναν ολότελα δικό του τομέα, στον οποίο ακολούθησαν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι. Πριν το διαδίκτυο …κλέψει την πένα του, παρακολουθούσαν τα εξειδικευμένα ρεπορτάζ του, εφημερίδες πανελλαδικής εμβέλειας, καθώς αποτελούσε κριτήριο για τον δημοσιογράφο της Αθήνας. Η έλευση του διαδικτύου έκανε ακόμα γνωστότερο το όνομά του και παρόλο που η τεχνολογία ήκμαζε και συνεχίζει να ακμάζει, δύσκολα κανείς βρίσκει συνάδελφο δημοσιογράφο να γνωρίζει τόσο καλά αγροτικά θέματα, και το κυριότερο να τα αναλύει τεκμηριωμένα και με βάση τις διεθνείς εξελίξεις. Και βέβαια δεν ήταν μόνο τα «αγροτικά» το φόρτε του.

Στα μέσα του Αυγούστου, όπου το «Ε» ήταν κλειστό λόγω των θερινών αδειών, «έσκασε» η είδηση για την απολογία των 53 εμπλεκομένων με τη Συνεταιριστική Τράπεζα. Όλοι οι συνάδελφοί του, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας: «Τώρα που φεύγει ο Νίκος, ποιος θα γράψει για το θέμα;» Και δεν ήταν το «πρόβλημα» ότι δεν βρέθηκε τρόπος να γραφεί το σημαντικό αυτό άρθρο που αναδείξαμε και πρωτοσέλιδα, είναι ότι ο Νίκος από το 2005 (!) ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος που αποκάλυψε πιθαμή προς πιθαμή έως φέτος, κάθε πτυχή του πολύκροτου αυτού σκανδάλου, δημιουργώντας με τη γραφή του, εξελίξεις. Εξάλλου, αυτό δεν είναι και το -αποκαλούμενο και ως λειτούργημα- δημοσιογραφικό έργο; Και ο Νίκος έχει αφήσει ανεξίτηλο το χνάρι του στα θέματα που παρακολουθούσε.

Η επικαιρότητα μπορεί να «έτρεχε», εμείς, η Ανθή, ο Βαγγέλης, ο Ιγνάτης και ο Μαρίνος, να ήμασταν σε πανικό, αλλά ο Νίκος ανέκαθεν την αντιμετώπιζε με ψυχραιμία και δεν βιαζόταν ποτέ να παραδώσει κάτι, εφόσον δεν το είχε διασταυρώσει. Ήταν, επίσης, ο βασικός λόγος για τον οποίο το «Ε» κάλυψε τόσο εμπεριστατωμένα και από την πρώτη στιγμή, το σεισμό της 12^ης Ιουνίου κατακτώντας την πρώτη θέση στις ειδήσεις των ημερών. Πέρα από αυτά όμως, για όλους ήταν και είναι ο συνάδελφος και ο άνθρωπός μας. Θα μας λείψει λοιπόν όχι μόνο η πένα του, αλλά και η καθημερινή του παρουσία, οι κώδικες επικοινωνίας μας.

Νίκο, ευχαριστούμε για όσα προσέφερες και ευχόμαστε καλή συνέχεια σε ό,τι καταπιαστείς!

«Ε»