Βρισκόμαστε στη καρδιά του καλοκαιριού αλλά δεν το νιώθεις, δε βιώνεις τις χαρές της εποχής, λες και είσαι χαμένος σ’ έναν κόσμο που έρχεται σε αντίθεση με τις ζέστες της εποχής. Κυριαρχεί το αίσθημα μιας γενικότερης κατάθλιψης.

Θα μου πείτε, τώρα ανακάλυψες την κατάθλιψη; Προφανώς όχι, αλλά φέτος ίσως φτάνουμε στην κορύφωση του δράματος που βιώνει τα τελευταία χρόνια η κοινωνία μας @ Η ελπίδα που ήρθε με την εμφάνιση μιας νέας πολιτικής δύναμης στη διακυβέρνηση της χώρας, δυστυχώς βούλιαξε στη… δημιουργική ασάφεια φέρνοντας τον κόσμο αντιμέτωπο σε μια πραγματικότητα που δύσκολα μπορούσε να φανταστεί.

Διότι στα ήδη γνωστά προβλήματα της οικονομικής καχεξίας και της ανεργίας που του είχαν… δωρίσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τούτη της έφερε και το κλείσιμο των τραπεζών, την αναστάτωση στις καθημερινές συναλλαγές, τις ουρές στα ΑΤΜ με αποκορύφωμα ένα ακόμα, δυστυχώς μνημόνιο @ Ίσως το χειρότερο!

Όχι μόνο γιατί ξεζουμίζει ακόμη περισσότερο την ήδη δύσκολη ζωή του κόσμου. Αλλά και γιατί ενταφιάζει τις ελπίδες μιας ολόκληρης κοινωνίας για ένα διαφορετικό δρόμο. Ο οποίος όπως αποδεικνύεται δεν υπάρχει…. Ή μήπως υπάρχει κι άλλος, αλλά απλώς φοβόμαστε να τον διαβούμε; Αλλά τελικά ποιος δρόμος είναι ο σωστός; Τι να σας πω, δεν ξέρω! Απλώς κάθομαι στο σταυροδρόμι του και προσπαθώ να δω στο βάθος του…

@ Πέρασα το Σαββατοκύριακο σ’ ένα παραθαλάσσιο μέρος της Λέσβου, στο ίδιο που τα τελευταία χρόνια περνάω κάποιες καλοκαιριάτικες μέρες. Στην παραλία ερημιά. Ούτε ξένοι, ούτε Έλληνες! Λες κι ήταν φθινόπωρο… Τα μαγαζιά με λίγα τραπέζια, τα πρόσωπα σφιγμένα, χωρίς τη γνωστή λάμψη της καλοκαιρινής βραδιάς, αποτυπώνονται οι απορίες και οι αγωνίες της καθημερινότητας, οι κουβέντες λίγες και γνωστές. «Τι θα γίνουμε»!

@ Οι… φτωχότεροι στα σπίτια τους. Με τις ντομάτες και τις μελιτζάνες του μπαχτσέ τους κάνουν μεζέ, συζητούν, προβληματίζονται, χαμένοι σε μια εποχή γεμάτη δυσκολίες. Δυσκολίες που υπήρχαν και στις παλιές… ασπρόμαυρες δεκαετίες των πατεράδων μας, κάπου εκεί στις δεκαετίες του ’50, ’60! @ Είχαν μια όμως μια βασική διαφορά.

Ο κόσμος έβγαινε από την περιπέτεια του πολέμου και του εμφυλίου αλλά με το χαμόγελο και την αισιοδοξία προσπαθούσε να κερδίσει τον κόσμο του. Υπήρχαν οι αλάνες για τα παιδιά, για τους μεγαλύτερους η… γειτονιά που απάλυνε τις σκληρές πτυχές της καθημερινότητας… Τώρα, χωρίς χαμόγελο, κλεισμένος στο κόσμο του, παίζει… κατενάτσιο!

Να διατηρήσει ό,τι μπορεί… @ Οι πολιτικοί όμως συνεχίζουν να μιλάνε, να μιλάνε, να μιλάνε…. Ο Ιούλιος του ’65, του ’74 είχαν τη δική τους ιστορία…

Άραγε, τι ιστορία να ‘χει τούτος ο Ιούλιος;

 

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…..
ΙΟΥΛΙΟΣ 1969
Πεθαίνει ο Στρατής Μυριβήλης
Πεθαίνει από βρογχοπνευμονία ο Στρατής Μυριβήλης. Η κηδεία γίνεται σε στενό κύκλο και δεν επετράπη να εκφωνηθούν επικήδειοι λόγοι. Ανάμεσα στις πολλές νεκρολογίες ξεχωρίζει κι αυτή των Times του Λονδίνου.

Ο Μυριβήλης γεννήθηκε στη Συκαμιά στις 30 Ιουνίου 1892 και το πραγματικό του όνομα ήταν Ευστράτιος Σταματόπουλος. Ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία και με την λογοτεχνία. Εξέδωσε δύο εφημερίδες, την «Καμπάνα» και τον «Ταχυδρόμο». Τα πιο γνωστά του βιβλία ήταν «Η Ζωή εν Τάφω», «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια», «Η Παναγιά η Γοργόνα» κλπ. Το 1958 έγινε Ακαδημαϊκός.

ΕΙΠΕ

«Θεωρώ ότι πλέον φτάνουμε πράγματι στην αρχή του τέλους»
Παναγιώτης Προβέτζας
για το Σάρλιτζα

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Παραμένει πρώτο το ΜΕΓΚΑ στη θεαματικότητα των ελληνικών τηλεοπτικών καναλιών, έστω και με πτώση.

Σημαντική άνοδος από το ΣΚΑΙ με τη συνεχή ενημέρωση του, ενώ αξιοσημείωτη και η άνοδος της ΕΡΤ που εάν προσθέσεις και το μικρό ποσοστό της ΕΡΤ 2, πιάνει την τρίτη θέση!
    6/7-12/7/2015    29/6-5/7/2015     
Mega    14,6%    16,2%    
ANT1    13,1%    12,4%    
Alpha    12,6%    11,8%    
ΣΚΑΪ    12,4%    12,4%    
ΕΡΤ 1    11,4%    10%    
Star    9,4%    10,1%    
E-TV    3,7%    3,9%    
ΕΡΤ-2    1,3%    1,9%    
Μακεδονία TV    0,9%    0,9%   

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
356 π.Χ. Ο νεαρός Ηρόστρατος πυρπολεί τον Ναό της Αρτέμιδας στην Έφεσο, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.

1904 Ολοκληρώνεται ο υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος, ο οποίος ξεκινάει από τη Μόσχα και φτάνει μέχρι το Βλαδιβοστόκ στον Ειρηνικό Ωκεανό. Έχει μήκος 4.607 μίλια.

1930 Εγκαινιάζεται από τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο ο υπόγειος σταθμός του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου στην Πλατεία Ομονοίας, με τον οποίο ενώνονται ο αστικός σιδηρόδρομος Αθήνας - Πειραιά με το «Θηρίο», δηλαδή τη γραμμή από την Πλατεία Αττικής μέχρι την Κηφισιά.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο σοσιαλισμός της δραχμής
Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
(avgi.gr)

Το βασικό επιχείρημα για την έξοδο από την Ευρωζώνη και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος είναι ότι η Ελλάδα θα ανακτήσει την οικονομική ελευθερία της, θα μπορεί να παίρνει μόνη της τις αποφάσεις για τα έσοδα, τις δαπάνες, την παραγωγική δραστηριότητα, τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας, χωρίς να δίνει λόγο σε εταίρους και δανειστές.

Μοιάζει προφανές κι όμως δεν είναι. Ας υποθέσουμε ότι δεν κάνουμε καμία μεταβατική συμφωνία με τους εταίρους και πάμε από μόνοι μας σε νέο νόμισμα, αρχικά σε IOU και αργότερα -το λιγότερο σε οκτώ μήνες- σε νόμισμα εθνικό. Αυτό θα σημάνει έξοδο από την Ευρωζώνη αμέσως και από την Ευρωπαϊκή Ένωση βραχυπροθέσμως.

Θα σημάνει επίσης την έναρξη ενός πολύ σκληρού νομικού αγώνα για τον μετριασμό των συνεπειών της χρεοκοπίας, εκτός κι αν νομίζει κανείς ότι οι δανειστές θα μας χαρίσουν τα 360 δισ. που χρωστάμε, 240 δισ. στα κράτη της Ε.Ε. και στο ΔΝΤ και 120 δισ. στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Εν πάση περιπτώσει θα πείτε, η έξοδος από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. διασφαλίζει τουλάχιστον την ελευθερία κινήσεων, έστω και με βαρύ τίμημα. Το τίμημα θα είναι σίγουρα βαρύ, η ελευθερία, όμως, θα είναι ελευθερία;

Βγαίνεις από την Ε.Ε., παραμένοντας ωστόσο στον καπιταλισμό και τούτο έχει συνέπειες αναπόδραστες. Η ισοτιμία του νέου νομίσματος δεν θα ορίζεται μονομερώς από την Ελλάδα, θα ορίζεται από τις διεθνείς αγορές χρήματος και προϊόντων, αυτές θα προσδιορίσουν την αξία της δραχμής και συνεπακόλουθα το κόστος των εισαγόμενων προϊόντων, των καυσίμων, των φαρμάκων, των τροφίμων.

Η ελληνική οικονομία, ακόμη κι αν δεν πληρώσει ούτε δραχμή για το παλαιό χρέος, θα έχει ανάγκη από εξωτερικό δανεισμό για να μπορέσει να κινηθεί, αλλιώς θα πρέπει να έχει ισοσκελισμένα έσοδα και δαπάνες ανά πάσα στιγμή.

Ποιος θα δανείσει μια χρεοκοπημένη οικονομία; Οι αγορές αποκλείεται, μένουν, άρα, μόνο τα διακρατικά δάνεια, τα οποία, αν δοθούν, θα δοθούν με αυστηρότατες προϋποθέσεις, με παραχώρηση υποδομών και με δεσμεύσεις γεωπολιτικές.

Το σχέδιο για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα παραπέμπει αναγκαστικά στο σοσιαλισμό σε μια χώρα κι αν ο αυτός ο σοσιαλισμός είναι σαν εκείνον που βίωσαν στο παρελθόν γειτονικές χώρες, θα πρέπει να αποφευχθεί απαξάπαντος.