Τα άλογα είχαν ξεχωριστή θέση στη ζωή του νησιού μας από τους ιστορικούς χρόνους, δεν είναι τυχαίο που υπήρχε και ξεχωριστή φυλή μικρόσωμου αλόγου, οι «Μυντιλήδες», για να καλύπτουν τις ιδιαίτερες εδαφολογικές ανάγκες που υπάρχουν στο νησί.

Αλλά και στις μέρες μας τα άλογα καθημερινά αυξάνονται σε πληθυσμό στο νησί μας, μια που έχουν γίνει από ζώα καθαρά εργασίας, που ήταν παλιά, ζώα αναψυχής και συντροφιάς.

Ακολουθούν μερικές βασικές συμβουλές για τους ιδιοκτήτες αλόγων.

Εμβολιακό πρόγραμμα

Χρησιμοποιούμε μικτό εμβόλιο για την ενεργητική ανοσοποίηση των ίππων, ηλικίας 4 μηνών ή και μεγαλύτερων, εναντίων της γρίπης και κατά του τετάνου.

Η πρώτη ένεση γίνεται σε πουλάρια ηλικίας 4 μηνών, στη συνέχεια ακολουθεί δεύτερη δόση μετά από ένα μήνα (5 μηνών).

Παράλληλα, στην ηλικία των 6 μηνών πραγματοποιούμε το εμβόλιο της ρινοπνευμονίτιδας και επανάληψη σε ένα μήνα (7 μηνών).

Επιπλέον, λόγω των κρουσμάτων λύσσας στην Ελλάδα, επιβάλλεται στην ηλικία των 6 μηνών εμβολιασμός για λύσσα.

Από εκεί και πέρα, γίνονται αναμνηστικοί εμβολιασμοί για όλες τις παραπάνω ασθένειες κάθε χρόνο.

Προσοχή! Η επιτυχία κάθε προγράμματος εμβολιασμού βασίζεται στη σωστή χορήγηση του εμβολίου, το εμβόλιο δεν πρέπει να έχει λήξει και να αποθηκεύεται σωστά στην προτεινόμενη θερμοκρασία. Μόνο υγιή ζώα πρέπει να εμβολιάζονται. Τα ζώα δεν πρέπει να στρεσάρονται, να ταξιδεύουν και να δουλεύουν σκληρά αμέσως πριν ή μετά τον εμβολιασμό.

Αποπαρασιτισμός

• Ενδοπαράσιτα

Όλα τα άλογα έχουν ενδοπαράσιτα (σκουλήκια) και τα περισσότερα βοσκοτόπια είναι σε κάποιο βαθμό μολυσμένα. Αυτά τα παράσιτα, ανάλογα με τον αριθμό και το είδος τους, προκαλούν διάφορες ασθένειες στους ξενιστές τους.

Τα άλογα που έχουν ενδοπαράσιτα, μπορεί να παρουσιάσουν τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Διάρροια
• Απώλεια βάρους
• Τα ζώα δεν αναπτύσσονται σωστά
• Ανορθωμένο τρίχωμα
• Βήχας
• Κνησμός της ουράς
• Κολικός/απόφραξη των εντέρων
• Αναιμία
• Πρησμένα πόδια
• Αδυναμία
• Θάνατος

Τα ζώα που έχουν βαρύ παρασιτικό φορτίο, είναι αδύναμα και έτσι πιο ευαίσθητα σε άλλες ασθένειες.

Όλα τα πουλάρια πρέπει να τα αποπαρασιτίζουμε από την ηλικία των 4 εβδομάδων και από εκεί και πέρα, κάθε 4 μήνες. Η δόση του αντιπαρασιτικού υπολογίζεται με βάση τα κιλά του κάθε αλόγου.

Πρέπει πάντα να αποπαρασιτίζουμε τις φοράδες πριν τη γέννα και να πλένουμε τους μαστούς τους για να αποκρίνουμε τα αυγά των παρασίτων. Οι φοράδες πρέπει να βόσκουν σε καθαρά λιβάδια, που να μην έχουν χρησιμοποιηθεί πρωτύτερα από νεαρά ζώα.

• Εξωπαράσιτα

Διάφορα εξωπαράσιτα και έντομα όπως ψύλλοι, τσιμπούρια, μύγες, ακάρεα, ψείρες, είναι δυνατό να παρασιτούν πάνω στο σώμα του αλόγου και να δημιουργούν διάφορα προβλήματα, από μια απλή ενόχληση έως σοβαρές δερματοπάθειες. Έτσι, σε συνδυασμό με τη σωστή αποπαρασίτωση για τα ενδοπαράσιτα, συστήνεται αποπαρασίτωση και για τα εξωπαράσιτα, που πραγματοποιείται κάθε μήνα κυρίως από Μάρτιο έως Νοέμβριο.

Τέλος, πρέπει να τονίσουμε ότι τα ιπποειδή πρέπει συνεχώς να έχουν στη διάθεση τους φρέσκο, δροσερό και καθαρό νερό. Όσον αφορά στη διατροφή τους, σε ζώα που δε γυμνάζονται αρκεί η βόσκησή τους σε λιβάδια ή εναλλακτικά μόνο άφθονο χόρτο, όταν, δε, χρειαστεί να φάνε καρπό, αυτός πρέπει να είναι καθαρός, απαλλαγμένος από σκόνη και σε μικρές ποσότητες, καθώς λόγω του μικρού μεγέθους του στομάχου τους κινδυνεύουν από κολικό.