Γράφει η Θάλεια Βουγδή

Σε μια εποχή που η μαζική παραγωγή απειλεί να ισοπεδώσει την αυθεντικότητα υπάρχουν κάποιες οικογενειακές επιχειρήσεις που στέκουν σαν φάροι σταθερότητα και ποιότητας. Στο Πλωμάρι της Λέσβου, εκεί όπου το άρωμα του γλυκάνισου μπλέκεται με τη θαλασσινή αύρα του Αιγαίου, η ποτοποιία Βαρβαγιάννη συνεχίζει ακούραστα εδώ και έξι γενιές να αποστάζει ένα από τα πιο εμβληματικά προϊόντα της Ελλάδας: το ούζο.

Από το 1860 όταν ο Ιωάννης Βαρβαγιάννης επέστρεψε από την Οδησσό και έφερε μαζί του την τέχνη της απόσταξης μέχρι σήμερα η επιχείρηση δεν έπαψε να υπηρετεί με σεβασμό την παράδοση, παραμένοντας ανοιχτή στις προκλήσεις, αλλαγές και νέες αγορές.

Σε μια εποχή όπου το χειροποίητο γίνεται συχνά "σλόγκαν" η ποτοποιία Βαρβαγιάννη εξακολουθεί να το εννοεί. Με απόσταξη 100% χωρίς χημικά πρόσθετα και με μια αφοσίωση στη λεπτομέρεια που θυμίζει περισσότερο τέχνη πάρα βιομηχανία, το ούζο τους δεν είναι απλά ένα ποτό. Είναι πολιτισμός, είναι ταυτότητα.

Συναντηθήκαμε εδώ που αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Στο αποστακτήριο της οικογένειας Βαρβαγιάννη και μιλήσαμε για το παρελθόν, για τις δυσκολίες, τα όνειρα και το μέλλον ενός προϊόντος που συνδέεται με τη μνήμη, τη γεύση και την παρέα.

Η ποτοποιία Βαρβαγιάννη είναι εμβληματική ένα όνομα άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία του ούζου στη Λέσβο και την Ελλάδα γενικότερα.

1. Πότε και πως ξεκίνησε η ιστορία της ποτοποιίας Βαρβαγιάννη;

2.Τι είναι αυτό που κάνει το ούζο Βαρβαγιάννη να ξεχωρίζει ποιοτικά και γευστικά;

3. Παραμένετε πιστοί στην αρχική συνταγή ή η κάθε γενιά έχει κάνει αλλαγές;

4. Τι προσθέτει η κάθε γενιά στην ταυτότητα της ποτοποιίας;

5. Πως ισορροπείτε μεταξύ παράδοσης και καινοτομίας;

6.Τι ρόλο παίζει το Μουσείο Ούζου στη διατήρηση και προβολή της ιστορίας σας;

7.Υπάρχει ενδιαφέρον από τη διεθνή αγορά για το ελληνικό ούζο; Ποιες χώρες προτιμούν το προϊόν σας;

8.Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις σήμερα για έναν παραδοσιακό παραγωγό;