Την περασμένη Παρασκευή βρέθηκε στη Μυτιλήνη πολυμελές κυβερνητικό κλιμάκιο, αποτελούμενο από υφυπουργούς, γενικούς γραμματείς και κυβερνητικά στελέχη διαφόρων υπουργείων, προκειμένου να παρουσιάσει και να επικοινωνήσει κατά κάποιο τρόπο το τοπικό αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης για την περιοχή μας, αλλά και για να ακούσει και να συζητήσει με τους τοπικούς φορείς και τους πολίτες αιτήματα και θέματα που χρήζουν κυβερνητικής παρέμβασης για να διευθετηθούν και να δρομολογηθούν λύσεις. Οι επισκέψεις αυτές των κυβερνητικών κλιμακίων σε όλη τη χώρα στοχεύουν να κάνουν αισθητή την παρουσία της κυβέρνησης, δεδομένου ότι ήδη βρισκόμαστε, χωρίς καμιά αμφιβολία, σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, όπου η κυβέρνηση «παίζει όλα τα χαρτιά» της για να αλλάξει το σε βάρος της κλίμα που έχει διαμορφωθεί, από λάθη και αστοχίες της (βλέπε τραγωδία των Τεμπών, σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, προσφάτως και η υπόθεση με τα ΕΛΤΑ κ.α.), αλλά και από την κυβερνητική φθορά όντας στον έβδομο χρόνο της διακυβέρνησής της. Και από τη μεριά της καλώς κάνει η κυβέρνηση να θέλει να κερδίσει τις εντυπώσεις σε αυτή τη φάση στοχεύοντας στις κάλπες των εθνικών εκλογών όποτε γίνουν να βγεί κερδισμένη. Το κυβερνητικό κλιμάκιο στη Μυτιλήνη ήρθε για να υπενθυμίσει τι έργα και παρεμβάσεις έχουν πραγματοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια, ποια βρίσκονται σε εξέλιξη και ποια άλλα αναμένονται να ξεκινήσουν, ή να δρομολογηθούν, ενώ πέραν από αυτόν τον απολογισμό «πεπραγμένων», υπήρξε και «επαναδέσμευση» για κάποια άλλα, έτσι για να είναι πιο ολοκληρωμένο και πιο «γεμάτο» το αναπτυξιακό σχέδιο που θέλει να προβάλει για την περιοχή μας. Ομως το ζητούμενο, τουλάχιστον για τα του τόπου μας, από όλη αυτή τη διαδικασία κατά τη γνώμη μας, θα έπρεπε να είναι η επικαιροποίηση των κυβερνητικών δεσμεύσεων για μια σειρά έργα και παρεμβάσεις που είναι είτε «παγωμένες», είτε σε αναμονή εδώ και πολύ καιρό και η διεκδίκηση «ώριμων» αιτημάτων που η υλοποίησή τους είναι καθοριστικής σημασίας για να αλλάξει ...πίστα το νησί και να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά μετά την πολυετή στασιμότητα που υπέστη από τις απανωτές κρίσεις που βίωσε τα τελευταία χρόνια και κυρίως αυτή του μεταναστευτικού, που έλαχε στο νησί να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος. Ηταν λοιπόν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να λεχθούν τα πράγματα με το όνομά τους, να αναδειχθούν όλα αυτά που εκκρεμούν, με στόχο να «δεσμεύσουν» τους κυβερνητικούς ιθύνοντες ότι οι κατά καιρούς υποσχέσεις και εξαγγελίες που έχουν δοθεί για τον τόπο μας, επιτέλους από τα λόγια να γίνουν συγκεκριμένες πράξεις. Αλλωστε τι πιο φυσιολογικό από μια τέτοια όχι συνήθη διαδικασία να ξεκαθαριστεί το τοπίο, όχι τόσο για το τι έγινε, που προφανώς έχει την αξία του και τη σπουδαιότητά του και ...πιστώνεται ασφαλώς σε εκείνους που συνέβαλαν σε ό,τι έγινε, αλλά για το τι μέλλει γενέσθαι, τι προγραμματίζονται ως επείγοντα και αναγκαία έργα που δεν μπορούν να περιμένουν εσαεί, πότε θα δεήσουν οι εμπλεκόμενοι φορείς να ασχοληθούν σοβαρά και υπεύθυνα με αυτά, αντί να «πετάνε την μπάλα στην κερκίδα»!

Αυτό που διαπιστώνει κανείς πληροφορούμενος όσα λέχθηκαν σε αυτή τη συνάντηση, είναι ότι πέρα από τις «αυτάρεσκες» διαπιστώσεις και τα ευχολόγια, που πάντα έχουν τη θέση τους σε τέτοιες συνάξεις, έλειπε το «διά ταύτα», η κοινή συνισταμένη των απαιτήσεων και των διεκδικήσεων των τοπικών φορέων για τα μείζονος σημασίας θέματα που απασχολούν , ή καλύτερα πρέπει να απασχολούν τον τόπο μας, για το τι μέλλει γενέσθαι με όλα αυτά. Το γεγονός ότι επιγραμματικά (δεν) συζητήθηκαν κάποια σημαντικότατα ζητήματα, που σέρνονται χρόνια τώρα, παραπέμποντας τις όποιες εξελίξεις σε αυτά στις ...καλένδες, δείχνει ότι η ατζέντα της συνάντησης δεν ήθελε να φέρει σε... δύσκολη θέση κανέναν. Ούτε τους κυβερνητικούς παράγοντες, που ήρθαν για να πουν αυτά που ήθελαν και να αποχωρήσουν, «αυτοθαυμαζόμενοι» εν πολλοίς για το κυβερνητικό έργο, χωρίς να ανοίξουν «μέτωπα» με τους τοπικούς εκπροσώπους, ούτε και οι τελευταίοι από τη μεριά τους να κληθούν να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες για θέματα που επιμελώς αποφεύγουν, είτε γιατί δεν θέλουν να «συγκρουστούν» και να χαλάσουν καρδιές, είτε γιατί αρκούνται σε διαπιστώσεις ελλείψει αποφασιστικότητας και επάρκειας να διαχειριστούν πιο πολύπλοκές καταστάσεις. Ετσι έφυγαν όλοι «ευχαριστημένοι»! Μόνο που στο ερώτημα τι τελικά αποκομίσαμε, ως τοπική κοινωνία από αυτή τη συνάντηση, η απάντηση φαίνεται να είναι: «μια από τα ίδια», με εξαίρεση ενδεχομένως την ανακοίνωση του υφυπουργού Υποδομών κ. Ταχιάου ότι θα δωθούν 3, ή 4 εκ. ευρώ για την αποκατάσταση των βραχοπτώσεων στον οδικό άξονα Καλλονής -Σιγρίου, που τμήμα του ένα σχεδόν χρόνο τώρα παρεμένει «επισήμως» κλειστό, γιατί το Υπ. Υποδομών και η Περιφέρεια αποποιούνταν την ευθύνη αποκατάστασης, πετώντας ο ένας στον άλλο το ...μπαλάκι των ευθυνών. Τουλάχιστον για αυτό το πρόβλημα φαίνεται να βγήκε «καπνός», αφού το υπουργείο τελικά ανέλαβε να λύσει αυτόν τον «γόρδιο δεσμό» (!) που τόσους μήνες ...σερνόταν ως πρόβλημα εκθέτοντας και το υπουργείο και την Περιφέρεια που έπαιζαν ...κρυφτούλι! Προφανώς όμως αυτή η συνάντηση και η επίσκεψη του πολυμελούς κυβερνητικού κλιμακίου δεν έγινε για αυτόν το λόγο, αλίμονο! Ωστόσο πέρα από αυτήν την εξέλιξη δεν είχαμε κάποια άλλη «χειροπιαστή», αφού από όλες σχεδόν τις άλλες εκκρεμότητες και υποθέσεις, που μας απασχολούν ως τόπο, δεν γίναμε ...σοφότεροι. Οπως προείπαμε το κυβερνητικό κλιμάκιο «φρέσκαρε» στο ακροατήριο της συνάντησης όσα έργα έγιναν στο νησί και όσα βρίσκονται σε εξέλιξη, επαναδεσμεύτηκε αορίστως για τις κυβερνητικές προθέσεις για μια σειρά άλλα που είναι εν «υπνώσει» και πέραν τούτων ουδέν, που να δημιουργεί προσδοκίες ότι στο ορατό μέλλον κάτι συγκεκριμένο θα περιμένουμε. Και γι αυτό φρόντισαν και οι τοπικοί παράγοντες να συμβάλλουν, αφού ο καθένας είπε τα «δικά» του και μάλιστα με διαφορετική προσέγγιση για κάποια, με εμφανή την απουσία κοινής ιεράρχησης για τα μείζονα ζητήματα που εκκρεμούν στο νησί και δεν μπορούν να περιμένουν άλλο.

Δεν γίνεται για παράδειγμα- και θα περιοριστούμε σε αυτό- το θέμα των ακτοπλοϊκών συνδέσεων και η λειτουργία των δυο μεγάλων λιμανιών του νησιού, της Μυτιλήνης και του Σιγρίου να είναι δευτερεύουσας σημασίας θέμα, που συζητιέται στα ...ψιλά και παρεπιπτόντως, ενώ θα έπρεπε να είναι πρώτο στην ιεράρχηση διεκδικήσεων από την κεντρική διοίκηση. Δεν γίνεται το κεντρικό λιμάνι της Μυτιλήνης από υποδομή ανάπτυξης του νησιού, να έχει μετατραπεί με τη λειτουργία του και τις χρήσεις που εξυπηρετεί, σε παράγοντα προβλημάτων που «πνίγει» την πόλη της Μυτιλήνης που «ασφυκτιά» χωρίς διέξοδο εδώ και χρόνια και οι τοπικές αρχές παρακολουθούν αυτήν την κατάσταση σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Δεν δικαιολογείται να έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια το master plan του λιμανιού και να μη λέει να ολοκληρωθεί, γεγονός που πλέον έχει γίνει ...ανέκδοτο! Οταν όμως οι παρεμβάσεις στην παράκτια ζώνη από το επιβατικό λιμάνι μέχρι και την μαρίνα θα πρέπει να γίνουν με κάποιο σχέδιο, όπως και η μεταφορά του εμπορικού λιμανιού, που θα υπαγορεύσει το master plan, δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί ότι το θέμα αυτό είναι πρώτης προτεραιότητας ζήτημα που δεν μπορεί να αφεθεί στην τύχη του και δυστυχώς αφέθηκε. Κατανοεί κανείς ότι τέτοιες παρεμβάσεις δεν φέρνουν ψήφους για την επανεκλογή των αυτοδιοικητικών αρχών , όπως ενδεχομένως παιδικές χαρές και γηπεδάκια, αλλά χωρίς αυτές δεν πρόκειται να αλλάξουν τα δεδομένα στο νησί και στην πόλη της Μυτιλήνης και αυτή είναι η αλήθεια όσο και να θέλουμε να την κρύβουμε κάτω από το ...χαλί! Για το θέμα αυτό έγινε απλή αναφορά , μεταξύ των άλλων και έτσι όλοι «βολεύτηκαν» με τη διαπίστωση ότι το master plan προχωρά, αορίστως και αεινάως και που θα πάει κάποια στιγμή θα ολοκληρωθεί κι όλας! Μέχρι τότε θα ασφυκτιά η Μυτιλήνη, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες και επειδή δεν φαίνεται φως στο ορίζοντα και για το άλλο έργο υποδομής, της Νότιας Παράκαμψης , αφού ένα χρόνο σχεδόν μετά την τελευταία επίσκεψη του κ. Ταχιάου για να δει από κοντά το θέμα, στο ίδιο ακριβώς ...σημείο βρισκόμαστε, όπως προέκυψε και από τη σύσκεψη με το κυβερνητικό κλιμάκιο. Δεν έγινε απολύτως τίποτα και για άλλη μια φορά η Περιφέρεια καλείται να αποφασίσει αν θα δρομολογήσει το έργο, με τις όποιες διορθώσεις επί της χάραξης, ή όχι και το δήμο Μυτιλήνης από ...μακρυά να υπογραμμίζει την αναγκαιότητα του δρόμου. Με αυτά και εκείνα όμως δεν πάμε πουθενά, παρά μόνο «ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Σε ότι αφορά τώρα το λιμάνι του Σιγρίου είναι φανερό ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο αξιοποίησης αυτής της υποδομής, για την οποία, μαζί με τον οδικό άξονα Καλλονής -Σιγρίου, δαπανήθηκαν αρκετά εκατομμύρια, για να φέρει πιο κοντά στην ηπειρωτική Ελλάδα το νησί μας. Αλίμονο αν φιλοδοξία των τοπικών αρχών είναι να αξιοποιηθεί το λιμάνι του Σιγρίου, μόνο για 40 μέρες το καλοκαίρι και για τις ακτοπλοϊκές συνδέσεις μια φορά την εβδομάδα με RO RO από την Αλεξανδρούπολη , ή από το Βόλο που σχεδιάζεται, ενώ καμιά προσπάθεια δεν έχει γίνει για ακτοπλοϊκή σύνδεσή του με την Αττική, που θα πρέπει να είναι ο κύριος στόχος. Αλλά αυτό και άλλα πολλά είναι στόχος και διεκδίκηση των τοπικών αρχών που διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου μας, ή πολλά ζητάμε; Οψόμεθα!

«Το γεγονός ότι επιγραμματικά (δεν) συζητήθηκαν κάποια σημαντικότατα ζητήματα, που σέρνονται χρόνια τώρα, παραπέμποντας τις όποιες εξελίξεις σε αυτά στις ...καλένδες, δείχνει ότι η ατζέντα της συνάντησης δεν ήθελε να φέρει σε... δύσκολη θέση κανέναν. Ούτε τους κυβερνητικούς παράγοντες, που ήρθαν για να πουν αυτά που ήθελαν και να αποχωρήσουν, «αυτοθαυμαζόμενοι» εν πολλοίς για το κυβερνητικό έργο, χωρίς να ανοίξουν «μέτωπα» με τους τοπικούς εκπροσώπους, ούτε και οι τελευταίοι από τη μεριά τους να κληθούν να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες για θέματα που επιμελώς αποφεύγουν, είτε γιατί δεν θέλουν να «συγκρουστούν» και να χαλάσουν καρδιές, είτε γιατί αρκούνται σε διαπιστώσεις ελλείψει αποφασιστικότητας και επάρκειας να διαχειριστούν πιο πολύπλοκές καταστάσεις.»