Αγαπητό «ΕΜΠΡΟΣ»,
Μελετώντας, με όση προσοχή μπορούσα, την επιστολή του προέδρου «του τοπικού διαμερίσματος Παλαιοχωρίου», Αριστείδη Γανώση, έμμεση απάντηση στο άρθρο μου της Πέμπτης 25 Ιουλίου, ταξινόμησα τα ακόλουθα:
Διαφωνεί με τη διοργάνωση του συνεδρίου για το Νεοελληνικό Διαφωτισμό, παρ’ ότι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής (Τμήμα Ποιμαντικής) και επίδοξος εκπαιδευτικός, από παρουσιαζόμενους «ως σωτήρες και διαφωτιστές», διότι «δεν μπορείς να μιλάς σ’ έναν άνθρωπο για φιλοσοφία, κι αυτός να πεθαίνει της πείνας.
Χρησιμοποιώντας την άκρως αδόκιμη έκφραση «ελληνικός στραβισμός» (ως γνωστόν ο στραβισμός είναι ασθένεια των ματιών), προσπαθεί να ταυτισθεί με τον κακοήθη, αγράμματο και αδαή συγχωριανό του, στον οποίον ανωνύμως αναφέρθηκα, συνδέοντας τη βάναυση συμπεριφορά του με τη χαμηλή τιμή πώλησης του ελαιολάδου.
Διαμαρτύρεται για «τη σχεδόν αφαίρεση του δικαιώματος της έκφρασης και της διεκδίκησης των δικαιωμάτων, αφού όλα καθορίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τάχατε», συμπαρίσταται σε όσους «τολμούν να μιλούν και να εκφράζονται» και ονειδίζει εκείνους που «κουβεντιάζουν κάτω από τα πεύκα, τρώνε σε στρογγυλά τραπέζια και όσο να χωνέψουν αλλάζουν χίλιες γνώμες».
Και καταλήγει με την πατερναλιστική προτροπή «να βάλουμε γερά θεμέλια (πώς) αφήνοντας πίσω τα μικροσυμφέροντά μας, για ένα καλύτερο αύριο, έτσι ώστε να μπορούν οι νέοι και τα παιδιά να ονειρεύονται για το μέλλον και να αποτελέσουν ένα γνήσιο πυρήνα της κοινωνίας μας».
Η όλη επιστολή αποπνέει έναν αέρα εκκλησιαστικής καμαρίλας, η οποία πάντοτε στάθηκε εναντίον κάθε διαφωτισμού, κάθε προσπάθειας κατάκτησης της γνώσης, γιατί αυτή απελευθερώνει τον άνθρωπο από δογματισμούς, ξόρκια και βασκανίες, πειρασμούς τού «εξαποδώ» και ποικίλες παπαδίστικες εξαρτήσεις. Γι’ αυτό και εξορκίζει «τους παρουσιαζόμενους ως σωτήρες και διαφωτιστές». Επειδή τους φοβάται.
Δικαιώνει απολύτως, ίσως για ευνόητους λόγους, τη συμπεριφορά ενός χυδαίου υβριστή, που αντί να χαρεί για την επίσκεψη στο χωριό του 20 ανθρώπων, ξένων προς τον τόπο, εξέμεσε χολήν και μίσος εναντίον τους. Τον αναβαθμίζει μάλιστα σε εκφραστή του αδικούμενου και... πεινασμένου λαού.
Ρίχνει ανάθεμα κατά της Ε.Ε., θεωρώντας την υπαίτια της αφαίρεσης των δικαιωμάτων έκφρασης και διεκδίκησης, ακόμα και της χαμηλής τιμής του λαδιού, αγνοώντας βασικούς κανόνες της οικονομίας, ενώ απ’ όσο γνωρίζω ο πολιτικός χώρος στον οποίον κινείται, ουδέποτε εξέφρασε παρόμοιες απόψεις.
Το πώς βέβαια θα δημιουργηθεί ένας γνήσιος (;) πυρήνας μελλοντικής ευτυχίας, με τον εξοβελισμό εκείνων που «τρώνε σε στρογγυλά τραπέζια», επειδή ίσως τα τετράγωνα κάνουν κακό στην πέψη, δε μας το εξηγεί ο εξεγερμένος πρόεδρος, που ίσως θα μπορούσε να εμβαθύνει στο ζήτημα αν έκανε τον κόπο να αποσπασθεί για λίγο από την επίλυση των προβλημάτων των ταπεινών και καταφρονεμένων ψηφοφόρων του, και να ακούσει κάποιες από τις ρήσεις του μεγάλου Βενιαμίν, που τον θεωρεί μόνο φυσικό, ίσως και κατασίγαζε η τρικυμία εν κρανίω που τον διακατέχει.
Προσωπικά τού εύχομαι θριαμβευτική επανεκλογή, μήπως και βρουν εκδίκηση τα όνειρα.

Με τιμή,
ο μη διεκδικών τίτλους διαφωτιστή
Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης