Ένας αιώνιος αλλά πανίσχυρος πια στην εποχή μας «Θεός» έχει καταλάβει τη λατρευτική ανάγκη των ανθρώπων. Ένας απατηλός θεός, δαιμονικός, κακόβουλος, καταστροφικός και ταυτόχρονα αδιεξοδικός έχει αλώσει ψυχές, συνειδήσεις και ζωές, θρεμμένος από τη ματαιοδοξία, τη μισαλλοδοξία, τον εγωισμό, τον καταναλωτισμό και την κοντόφθαλμη, σχεδόν ηλίθια αντίληψη της ανθρώπινης παντοδυναμίας. Το όνομά του είναι «Χρήμα».
Οι ιερείς του ο ευδαιμονισμός, ο ναρκισσισμός, ο κομπασμός και ο ανταγωνισμός. Κι οι ιέρειές του η τηλεόραση, η κατασκευασμένη εμπορευματοποιημένη ομορφιά, η ρηχότητα του πνεύματος, η ψευδοευφορία, η αθλιότητα της αναξιοπρέπειας.
Ένας θεός που τρέφεται από τη μόδα, την υπεραπλούστευση, την απίστευτη άγνοια των πραγματικών κινδύνων, την απώθηση της αλήθειας, την έλλειψη επικοινωνίας, την επιτήδευση, τον κομπασμό, το νεοπλουτισμό,, και το «σουσουδισμό».
Τα ιερά του σκεύη λάμπες φθορίου, λέιζερ, μικρές, πανέξυπνες ηλεκτρικές συσκευές, τεράστια σκηνικά εορταστικών δήθεν «πολιτιστικών εκδηλώσεων».
Κρατά στο χέρι το μαστίγιο της καταπίεσης, της περιθωριοποίησης, της εξαθλίωσης όσων τολμούν να του αντισταθούν. Αναδύεται από την ομίχλη της διαφθοράς, της αδιαφάνειας, της διαπλοκής από τα βορβορώδη βάθη κάθε ανέντιμης συναλλαγής με τις κοκέτες-σύμβολα των οίκων μόδας και της πασαρέλας με τα υπέροχα κατασκευασμένα θηλυκά της σιλικόνης ή τα «αρσενικοθήλυκα» πλάσματα της αναίδειας και του φυσικού εκφυλισμού.
Εμφανίζεται και κυριαρχεί και διαιωνίζεται και προσηλυτίζει με τα κηρύγματα των πολιτικών, τις ιδέες του νεοφιλελευθερισμού, της παγκοσμιοποίησης, της ελεύθερης αγοράς και των πολυεθνικών.
Υπνωτίζει με υποσχέσεις δύναμης, δόξας, υπεροχής μιας σύγχρονης φασιστικής αντίληψης, ενός κοινωνικού ρατσισμού. Σκοπός του η επιτυχία, το αποτέλεσμα, η υπερίσχυση και δόγμα τού «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Το «Χρήμα», κυρίαρχη θεότητα, έχει εκτοπίσει όλους τους προαιώνιους αντιπάλους του: την καλοσύνη, τη συμπόνια, τη συνείδηση, την μπέσα, το φιλότιμο, την ευθύνη.
Λατρευτικοί του τόποι, σύγχρονοι ναοί οι τράπεζες, τα χρηματιστήρια, οι κολοσσοί των πάσης φύσης υπεραγορών.
Μεγαλειώδη έργα, ουρανοξύστες, κτήρια από ατσάλι και γυαλί, χιλιάδες σκηνικά θιάσων, «κλόουν» που χοροπηδούν γύρω και μέσα από το γυαλί της τηλεόρασης, μέσα από τις παραφουσκωμένες με CD και δώρα σελίδες των εφημερίδων, από στημένες γιορτές και γεμάτες πλήξη και μοναξιά θορυβώδεις εκδηλώσεις, μέσα από γήπεδα «κολοσσιαία», όπου ο κανιβαλισμός και ο βανδαλισμός λατρεύουν το αυγό του σύγχρονου θεού, την «μπάλα του ποδοσφαίρου».
Μια τεράστια φυγή απ’ την πραγματικότητα, μια ασυγκράτητη μετανάστευση στη χώρα του παραλογισμού.
Ναοί του απατηλού θεού χωρίς σεμνότητα, χωρίς κατάνυξη, χωρίς μυστήριο και σεβασμό, χωρίς σηματοδότες της ταπεινότητας και της αδυναμίας μας μπροστά στο Σύμπαν και το θεϊκό μεγαλούργημα του έναστρου ουρανού.