Ξέρεις τι θα πει, φίλε μου, να είσαι χαλαρωμένος, μόλις ξύπνησες μετά από πέντε ώρες ύπνο, μια και ξενύχτησες να γράψεις δυο αράδες, να μας τις δώσεις κι αν θέλουμε τις διαβάζουμε, να έχεις μοιράσει αγάπη και στοργής φιλάκια σε γυναίκα, παιδιά κι εγγονάκια, να έχεις κάτσει όσο πιο ξένοιαστα γίνεται στην εποχή μας δίπλα στο τζάκι, να ρουφάς το γλυκύ βραστό, και να δεχτείς μια γροθιά αλλά Μωχάμετ Άλη στο στομάχι;
Βγαίνεις, νοκ άουτ.
Και με τι κουράγιο να συνεχίσω την κουβέντα μαζί σου;
Απλά· αλλάζω θέμα, κι εσύ τώρα, κοινέ θνητέ, που ακούς φυλακή και σου σηκώνεται το χνούδι, που δοξάζει το Θεό η κυρά σου γιατί όλοι είστε νομοταγείς και φιλήσυχοι πολίτες, κι η γιαγιά από δίπλα σε σταυρώνει και μουρμουρίζει όλα τα ξόρκια για τις βασκανίες μη σ’ εύρει τέτοιο κακό, άκου να δεις.
Το πρωινό δίδυμο, που λέτε, των παρουσιαστών στη ΝΕΤ, Σάββατο 8:48π.μ., μας προήγγειλε μια ευχάριστη έκπληξη.
Τι ήταν.
Παρουσίασαν τον Κορν..., που είχε να μας δώσει μαθήματα καλής συμπεριφοράς και άποψη για το πώς είναι οι φυλακές, να διδαχτούν υπουργοί, πρωθυπουργοί και δε συμμαζεύεται σ’ όλο τον κόσμο, να διορθωθεί το σωφρονιστικό σύστημα, και κοντολογίς να σάξει η κοινωνία.
Χάλασε το δικό μου σαββατοπρωινό και έσαξε η δικιά σας όρεξη, άλλος να με βρίσει κι άλλος να με συμπονέσει, επειδή ο κύριος τάδε ήθελε να μας διαφημίσει τον «καημενούλη», που κοντεύει να γεράσει από 15 χρονώ να μπαινοβγαίνει στις φυλακές, και τώρα, την ώρα που τίμιοι βιοπαλαιστές χάνουν τη δουλειά τους, ζητάει να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία.
Ναι, να του δοθεί δεύτερη και τρίτη ευκαιρία, άθρωπος είναι κι αυτός, μπορεί και μετανιωμένος, αποφυλακίστηκε, είπε όμως ευθαρσώς πως μετά από τη φυλακή βγαίνουν χειρότεροι απ’ ό,τι μπαίνουν και πώς να τον εμπιστευτώ, μα αυτό είναι άλλο θέμα.
Ζουμάροντας όμως ο φακός στο αναμμένο τσιγάρο και στα αχτένιστα μαλλιά του, ζητούσαν τη γνώμη του για σοβαρά θέματα, και ώω Θεέ και Κύριε! Διαφημίζανε την… αυτοβιογραφία του.
Και τώρα εσύ, φουκαρά Άρη, Γιάννη και Βασίλη (ο ένας ποιητής καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα, ο άλλος συγγραφέας κινδυνεύει η ζωή του ανά πάσα στιγμή από ανίατη αρρώστια, ο τρίτος θαυμάσιος λαογράφος - δημοσιογράφος, με σοβαρά πλήγματα από τη μοίρα ασκητεύει), που γράφεις χωρίς αναγνώριση, βροντάς τις πόρτες και παντού σφαλιγμένες τις βρίσκεις, τι να μου πεις;
Επειδή, κανένας από σας δε θέλησε να είναι έστω 20 μόνο χρόνια φυλακή!
Γιατί, κύριε δημοσιογράφε, σε ώρα υψίστης τηλεθέασης, διαφημίζεις τζάμπα και επιβλαβώς ένα πρώην βαρυποινίτη κι αγνοείς τον τίμιο εργάτη που αγωνίζεται να βγάλει το ψωμί του, και τον παθιασμένο λογοτέχνη που χωμένος στα χαρτιά πασκίζει να εκδώσει ένα σωστό βιβλίο;
Δίδαγμα.
Να κοτσάρω κι εγώ μια ληστεία, πριν το σκεφτώ θα με συλλάβουν, λεφτά για τον Κούγια δεν έχω, θα με χώσουν μέσα, και θα συγγράψω κανένα κολλυβοβιβλίο, να γίνει μπεστ σέλερ.
Ως πότε, Θεέ μου, θα βασιλεύει η αναξιοκρατία;!