ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Στην Αρχαία Ελλάδα, αυτοί που ασχολούνταν με τις τραπεζικές εργασίες ήταν οι ιερείς, οι παπάδες. Οι μεγαλύτερες και σπουδαιότερες τράπεζες της τότε Ελλάδας ήταν οι ναοί, με προεξάρχοντες τους ναούς της Δήλου, των Δελφών και αυτόν της Ολυμπίας. Οι πιστοί δεν πήγαιναν σε αυτούς μόνο για τα εκκλησιαστικά καθήκοντά τους, δηλαδή για να προσκυνήσουν, αλλά και για να καταθέσουν τις οικονομίες τους σε ένα ασφαλές περιβάλλον για αυτές, πληρώνοντας φυσικά στο ναό και το ανάλογο τίμημα για φύλακτρα. Ο αρχαίος Έλληνας καταθέτης αισθανόταν σιγουριά που η περιουσία του ήταν απολύτως εξασφαλισμένη μέσα σε ένα απαραβίαστο και ταυτόχρονα ιερό χώρο.
Από όλο αυτό το σκηνικό, ό,τι έχει μείνει μέχρι της μέρες μας από αυτήν την αρχαία τραπεζική αντίληψη, είναι η αρχιτεκτονική των τραπεζών. Οι σημερινές τράπεζες αρχιτεκτονικά μοιάζουν με ναούς που αστράφτουν από το μάρμαρο. Σε μερικές δε από αυτές, οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με πανάκριβα έργα τέχνης. Όλο αυτό το πολυτελές περιβάλλον έχει σκοπό να σε θαμπώσει, όπως ακριβώς και στην εκκλησία. Η σύγκριση είναι προφανής. Όπως στην εκκλησία σού δημιουργείται το αίσθημα της ασφάλειας ότι η ψυχή σου βρίσκεται προστατευμένη και σε σίγουρα χέρια, το ίδιο αίσθημα σου δημιουργείται και εντός της τράπεζας. Ένα αίσθημα ασφάλειας για να καταθέσεις ήσυχα τις οικονομίες σου, βέβαιος ότι βρίσκονται σε καλά χέρια με την ίδια περίπου έννοια που η ψυχή σου βρίσκεται σε καλά χέρια εντός του ναού. Η τράπεζα αυτό δεν το λέει σωτηρία ψυχής, αλλά επένδυση. Είναι προφανές ότι πρόκειται για σκηνοθεσία. Επενδύει η τράπεζα ένα μέρος των κεφαλαίων της σε πεντελικό, ας πούμε, μάρμαρο και ακριβά έργα τέχνης και σου στήνει την παγίδα. Πετυχαίνει το βασικό της στόχο. Να σε κάνει από καταναλωτή αποταμιευτή ή καταναλωτή δικών της τραπεζικών προϊόντων.

Αυτά ίσχυαν και για τις δικές μας τράπεζες μέχρι τώρα. Σήμερα το φάντασμα της κρατικοποίησης πλανάται απειλητικά πάνω από το συννεφιασμένο ορίζοντα των ελληνικών τραπεζών, καθώς το συζητούμενο ποσοστό του κουρέματος του χρέους πάνω από 50% δημιουργεί τρόμο στους τραπεζίτες. Βλέπουν πλέον καθαρά ότι ο έλεγχος των τραπεζών τους από το Δημόσιο μέσω αγοράς μετοχών σε πολύ χαμηλές τιμές είναι πλέον αναπόφευκτος για να συνεχίσει να υπάρχει τραπεζικό σύστημα. Από τη μία, η αξία των μετοχών τους έχει φτάσει σε εξευτελιστικές τιμές και από την άλλη, το εντυπωσιακό χάσιμο των 48,5 δισεκατομμυρίων των καταθέσεων με την απόσυρσή τους από επιχειρήσεις και νοικοκυριά τις έχουν φέρει σε απελπιστική κατάσταση. Η πορεία τους μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας είναι προδιαγραμμένη, αφού σε αυτό θα απευθυνθούν για να καλύψουν την κεφαλαιακή τους ανεπάρκεια. Αν δεν το κάνουν αυτό, θα καταρρεύσουν. Άλλωστε οι ξένες τράπεζες και οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι καραδοκούν έτοιμοι για επιθετικές εξαγορές. Είπαμε, από την κρίση της χώρας μας πολλοί θα βγουν κερδισμένοι.
Και φτάσαμε στο ζητούμενο, που υπονοεί και ο τίτλος του άρθρου. Οι καιροί άλλαξαν. Τα μεγαλοστελέχη των δικών μας τραπεζών θα αναπολήσουν πολύ σύντομα τους παχυλούς τους μισθούς κλαίγοντας και πολλοί από αυτούς θα θυμηθούν τις δηλώσεις τους, όταν υπερθεμάτιζαν ώστε να κοπούν μισθοί και συντάξεις σε μισθωτούς και συνταξιούχους για να δανειοδοτηθούν οι δικές τους τράπεζες. Τελικά από τα 110 δισεκατομμύρια που τους δανειοδότησαν για να τις σώσουν, δεν αξίζουν σήμερα ούτε το 10% από αυτά. Εκεί κατάντησαν.

Υ.Γ.1 Και κάτι το πολύ ανατριχιαστικό. Φαντάζεστε να ήταν τώρα αρχηγός τής Ν.Δ. η Ντόρα Μπακογιάννη;
Υ.Γ.2 Διέταξε ΕΔΕ ο Παπουτσής για το ξύλο που έπεσε από τα ΜΑΤ στην τελευταία διαδήλωση στο Σύνταγμα. Καλά, μην περιμένετε και πολλά, η ΕΔΕ για τη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη.
Υ.Γ.3 Οι μαθητές επέλεξαν μια άκρως συμβολική κίνηση για να περάσουν τα δικά τους μηνύματα. Δε στρέφουν το κεφάλι τους στις παρελάσεις προς τους επίσημους. Το «γυρνάνε» από την άλλη πλευρά. Η κατάσταση τους έκανε «αγύριστα κεφάλια».
 
e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
blog: www.vaspik.blogspot.com