Εκεί κάτω από την κορυφή υπάρχει ένας «δρυμός», σύδεντρα σκαμμένα από τα αγριογούρουνα που αποκτήσαμε τα τελευταία χρόνια. Αυτά τα δέντρα, που γίνονται κάτασπρα την άνοιξη από τα μεγάλα τους άνθη, έχουν εδώ επάνω ένα μοναδικό μέγεθος, φθάνοντας τα 10 μέτρα.
Εκεί κάτω από την κορυφή υπάρχει ένας «δρυμός», σύδεντρα σκαμμένα από τα αγριογούρουνα που αποκτήσαμε τα τελευταία χρόνια. Αυτά τα δέντρα, κυρίως Αρκομηλιές (Prunus coccomilia) και Τρικοκκιές (Crataegus oxycedrus), που γίνονται κάτασπρα την άνοιξη από τα μεγάλα τους άνθη, έχουν εδώ επάνω ένα μοναδικό μέγεθος, φθάνοντας τα 10 μέτρα, κάτι που πρέπει να προστατευτεί, κυρίως από την υλοτόμηση.
Από την κορφή ο Άι-Λιας του Παλιοχωριού (πάνω). Πανύψηλες τρικοκκιές (αριστερά) και αρκομηλιές σκεπάζουν τον τόπο (δεξιά)
Μακριά ανάμεσα στις κορφές στα νότια κλείνει τον ορίζοντα και ο Άι-Λιας του Παλιοχωριού. Εκεί, στα όρια με το πευκόδασος μια Κεφαλανθέρα μωβ (Cephalanthera rubra) σπαθίζει τη σκιά του πεύκου, ενώ απλωμένο σε τούφες ξεχωρίζει το Θυμάρι (Τhymus zygioides), ένα από τα τρία φυτά που έχουν αυτήν τη χαρακτηριστική μυρωδιά στο νησί (Θρούμπα και Σατουρέγια).
... με τη μωβ κεφαλανθέρα (αριστερά) και το μικρό θυμάρι από κάτω (δεξιά)
Εκεί την άνοιξη, όπως και σε όλο το νησί, φωλιάζει ο Ασπρόκωλος, η Οινάνθη, ένα πουλάκι με χαρακτηριστική άσπρη ουρά. Το αρσενικό αυτού του είδους είναι κάτασπρο, με μαύρα φτερά και μαύρα μάγουλα (Oenanthe hispanica).
Από κοντά η ασπροκωλίνα
Εδώ επάνω χορεύει γύρω από το σοβαρό θηλυκό που έχει το σοβαρό πρόβλημα της φύλαξης των μικρών από τη Γερακίνα (Buteo buteo), κυρίαρχο της κορφής.