Το σύμπαν ολόκληρο είναι σε συνεχή εξέλιξη, το ίδιο και ο πλανήτης μας. Και αυτήν τη στιγμή που διαβάζετε, στον πλανήτη μας, συμβαίνουν αλλαγές. Ποτάμια προσθέτουν και άλλη γη κατεβάζοντας ιλύ, άρα, αλλάζουν στη λεπτομέρειά τους το περίγραμμα του παγκόσμιου χάρτη που γνωρίζουμε. Κάποια ηφαίστεια εκρήγνυνται και εκβράζουν λάβα, η οποία προστίθεται και δημιουργεί καινούργια βουνά ή ανεβάζει πεδιάδες. Κάποιες τεκτονικές πλάκες της Γης αυτήν τη στιγμή τρίβονται, δημιουργούν σεισμούς, δημιουργούν εκρήξεις και αλλάζουν τα πράγματα!

Η τελευταία περίοδος των παγετώνων δεν είναι και τόσο μακρινή. Καλύπτει περίπου το διάστημα απ’ το 70.000 ΠΚΧ μέχρι περίπου το 15.000 ΠΚΧ, σε φάσεις επαναλαμβανόμενης ανύψωσης της θερμοκρασίας και καθόδου της θερμοκρασίας. Ζούμε στη Γη, μικρά όντα για πολύ μικρό διάστημα και έχουμε την εντύπωση ότι ζούμε ανέκαθεν, ωστόσο ζούμε κάποια μικρή στιγμή αυτού του πλανήτη αλλά και του Σύμπαντος στο οποίο ανήκει αυτός ο πλανήτης. Ο άνθρωπος ανήκει στην πανίδα της Γης, δηλαδή ανήκουμε στα ζώα και φυσικά συνυπάρχουμε παράλληλα με την πολύ μεγάλη ομάδα των φυτών, που και αυτά μέσα στη διάρκεια των δισεκατομμυρίων και εκατομμυρίων χρόνων υπέστησαν και υπόκεινται σε πολύ μεγάλες αλλαγές...

Ο άνθρωπος μέσα στα τελευταία 30-40 χιλιάδες χρόνια κάλυψε όλη τη Γη. Ήταν ένας άθλος. Το ανθρώπινο είδος κατάφερε να αντέξει εκατομμύρια χρόνια σε όλες τις εξελίξεις της Γης, να προσαρμοστεί στο κλίμα, να προσαρμοστεί στις συνθήκες και δημιούργησε το ανθρώπινό του έπος, το οποίο είναι θαυμαστό διότι ο άνθρωπος αποδείχτηκε ότι μπόρεσε να βρει τρόπο να επιζήσει σε θερμοκρασίες +50 και -50. Να ζει από τις πολύ κρύες περιοχές του βορρά ή του νότου μέχρι και στις πολύ θερμές περιοχές του Ισημερινού, των τροπικών και φυσικά στις πάρα πολύ θερμές και ξηρές περιοχές των ερήμων. Είμαστε ένα είδος θαυμαστό από αυτήν την πλευρά της αντοχής, της επέκτασης και της προσαρμοστικότητας!

Στη διάρκεια εκατομμυρίων χρόνων, ο άνθρωπος ζούσε καρποσυλλέγοντας. Τα ζώα ζουν με δύο τρόπους: είτε καρποσυλλέγουν, είτε κυνηγούν. Ο άνθρωπος για πάρα πολύ μακρύ διάστημα (το αποδεικνύουν και οι αρχαίοι αυτοί σκελετοί και η οδοντοστοιχία των αρχαίων αυτών σκελετών) ήταν καρποσυλλέκτης και όπως φαίνεται εισέπραττε πρωτεΐνες μέσα από τους καρπούς της γης. Έτρωγε σκουληκιασμένα τρόφιμα, όπως κάνουν και τα ζώα για να παίρνουν και πρωτεΐνες. Γνωρίζουμε, ότι κάποια εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια από τώρα, ο άνθρωπος έγινε και κυνηγός, δηλαδή άρχισε να κυνηγά χρησιμοποιώντας εργαλεία. Το ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί εργαλεία είναι άλλο ένα έπος, άλλος ένας άθλος του είδους μας. Πρέπει να πούμε ότι δεν είμαστε το μοναδικό ον στη Γη που χρησιμοποιεί εργαλεία, αλλά κανένα άλλο ον δεν έφτασε σε τέτοια τελειοποίηση χρήσης εργαλείων όπως ο άνθρωπος...

Ο άνθρωπος, λοιπόν, ως καρποσυλλέκτης προφανώς χρησιμοποίησε εργαλεία, αλλά έφτασε κάποια στιγμή στο σημείο να αξιοποιήσει στοιχεία, που υπάρχουν στη φύση, ολόγυρά του: οστά ζώων, πέτρες, τένοντες ζώων ή και φυτικά στοιχεία για να δημιουργήσει εργαλεία πιο περίπλοκα. Να δημιουργήσει ένα πρώτο είδος πέλεκυ, ένα πρώτο είδος σφυριού. Να δέσει σε ένα ξύλο μια αιχμή, που είτε θα ήταν από οστό, είτε θα ήταν από πέτρα και έτσι να μπορεί να γίνει επικίνδυνος για τα υπόλοιπα έμβια όντα μετατρέποντας τον εαυτό του σε κυνηγό!

Αυτή η μετάβασή μας, το επόμενό μας βήμα, το γεγονός ότι γίναμε κυνηγοί και αργότερα γεωργοί, έπαιξε μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του είδους μας, γιατί μας ανάγκασε να τελειοποιήσουμε και να τελειοποιούμε τα εργαλεία μας, όπως και να τελειοποιούμε τις μεθόδους της ομαδικής δράσης μας. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό του είδους μας, ότι είμαστε είδος κοινωνικό, ζούμε σε ομάδες και κάναμε το άλμα να γίνουμε ένα ον που ξέρει να συνεργάζεται. Το γεγονός ότι το ανθρώπινο είδος συνεργάζεται, επιμερίζει εργασίες, αναθέτει εργασίες, έπαιξε τεράστιο ρόλο στην επιτυχία του είδους μας, διότι έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το ανθρώπινο είδος είναι το πιο επιτυχημένο ζωικό είδος αυτής της Γης. Τόσο επιτυχημένο, ώστε όπως γνωρίζουμε στον 21ο αιώνα ΚΧ, κατηγορούμαστε, ως είδος, ότι τείνουμε να καταστρέψουμε τον πλανήτη μας, τη Γη, με τη δράση μας και την επέμβασή μας... Μέσα από τον προϊστορικό λάκκο των λεόντων,

...ο Δανιήλ.