Αλήθεια, έχετε διαβάσει τις προφητείες του Παΐσιου; Με τους πιο ευνοϊκούς όρους, τα πιο προσβλητικά συνονθυλεύματα ανόητης μπουρδολογίας και εθνικοαλλοφροσύνης με το ντύμα της θρησκείας και των προφητειών... O άνθρωπος κάνει ρεζίλι καθετί που έχει πει ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο, επαναφέρει το Μεσαίωνα εκεί που το πραγματικό νόημα του Ευαγγελίου είναι η αγάπη και η ειρήνη. Τι λέω; Ε, διαβάστε τον, να δείτε. Ο σκοταδισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Δηλώσεις για καλούς Έλληνες και κακούς Τούρκους, για μαύρους που έχουν το λάθος χρώμα και μπορούν «οι κακόμοιροι» να «γιατρευτούν» και να ασπρίσουν (ακριβώς έτσι), λαμβάνοντας το σωστό χρώμα, αν μείνουν για λίγο καιρό σε βόρειο κλίμα μακριά από τον ήλιο της Αφρικής ή αν κλείσει με προσευχές η τρύπα του όζοντος. Παιδαγωγικές μέθοδοι που περιλαμβάνουν «και κανένα σκαμπίλι», θαύματα που δεν έγιναν ποτέ μα όλοι ορκίζονται πως τα είδαν (όπως η τελευταία «τρολιά» του Παστίτσιου την οποία έχαψε και ο Χαρδαβέλλας), συμβουλές περί διατροφής και περί ιατρικής περίθαλψης που αν τις ακολουθήσει κανείς, θα βρεθεί γρηγορότερα κοντά στο δημιουργό του (βλ. αντικαρκινικό κασκόλ), προφητείες που μόνο γέλια μπορούν να προκαλέσουν και άλλα τινά.

Σε κάποια στιγμή αναρωτιέται κανείς αν διαβάζει ρήσεις μοναχού ή κομμάτια από το blog ενός Χρυσαυγίτη. Είναι ανυπόφορο κανείς να σκέφτεται κριτικά, λογικά, και να αναγκαστεί να διαβάσει έστω και λίγες «παϊσιανές παροτρύνσεις». Η εκκλησία γιατί δεν τον έχει ανακηρύξει Άγιο; Γιατί όμως ταυτόχρονα καρπώνεται όλα τα οφέλη από τους αφελείς πιστούς; Γιατί δεν τον αποκηρύσσει; Μα γιατί αυτή η ενδιάμεση κατάσταση αγιοποίησης συμφέρει τους ρασοφόρους. Έτσι, τα όσα είχε πει αυτός ο απλοϊκός μοναχός, έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες εκδόσεις και έχουν ενισχυθεί από τη θρησκοληψία διαφόρων. Ανοησίες και μάλιστα μισαλλόδοξες, ρηχές, κενές, αστείες οι ρήσεις του Παΐσιου, άλλες ειπωμένες από τον ίδιο και άλλες δημιουργημένες μετά το θάνατό του, από «πιστούς».

Ο ΠΑΣΤΙΣΤΙΟΣ είχε απείρως περισσότερο νόημα, βάθος, σκέψη, και αν μη τι άλλο ανθρωπισμό μέσα στην άκρατη και δίχως όρους σάτιρά του. Έπαιζε δίκαια γιατί έπαιζε στον ίδιο υψηλό τόνο: ανοησία από τη μια, καυστική διάθεση από την άλλη. Βάλτε τα κάτω και μετρήστε πιο κάνει μεγαλύτερο κακό στην ανθρωπότητα. Αυτό που θα πω, είναι πως είμαι υπέρ του, τον στηρίζω και τονίζω το εξής: από τους χιλιάδες «προσβεβλημένους» που έκαναν αναφορά στη σελίδα του στο Facebook (και ας μην ξεχνάμε πως άλλοι τόσοι χιλιάδες έχουν κάνει like εδώ και καιρό) μέχρι το διά λιθοβολισμού θάνατο ανθρώπων σε ισλαμικές χώρες για τάχα «θρησκευτικά ατοπήματα», εγώ δε βλέπω παρά ελάχιστες διαφορές και μια ομοιότητα: λύκοι και μάλιστα αμόρφωτοι, φονταμενταλιστές, σε βαθιά μεσάνυχτα λύκοι... Δύση, Ανατολή, η ίδια αρχή: Είμαστε νυχτωμένοι σαν κοινωνία, είμαστε ικανοί για το χειρότερο.

Το Καλό δε φοβάται Παστίτσιους ούτε και περιμένει από εμάς να κάνουμε κάτι άλλο, παρά να το ακολουθούμε. Τα άλλα όλα είναι Μεσαίωνας. Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά άρθρα που στηρίζουν την ελευθερία του λόγου και συνεπώς τον Παστίτσιο, όπως το άρθρο του Κ. Βαξεβάνη στο «Κουτί της Πανδώρας», όμως θα σταθώ στην κοινωνική υποκρισία μας. Σε αυτούς τους «χιλιάδες» σε όλον τον κόσμο που δηλώνουν προσβεβλημένοι.

Αναφέρει σε κάποιο σημείο η φίλη Ειρήνη Μυλωνά: «Η αλήθεια είναι ότι σε αυτήν την χώρα ο δημόσιος διάλογος ξεχειλίζει από υποκρισία, ενώ η μνήμη μας είναι επιλεκτική. Στην ουσία υπάρχει μια πολύ μικρή μερίδα φιλελεύθερων ανθρώπων που υποστηρίζει την απόλυτη ελευθερία της έκφρασης χωρίς αστερίσκους και προαπαιτούμενα, και μια μεγάλη πλειοψηφία που χρησιμοποιεί τον όρο ανάλογα με το θέμα που είναι υπό συζήτηση.

Έτσι, άνθρωποι που διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για να αποκλειστεί η αθλήτρια του τριπλούν από τους Ο.Α. επειδή αναδημοσίευσε ένα ηλίθιο ανέκδοτο, τώρα ομιλούν για την ελευθερία της έκφρασης του “Παστίτσιου”. Και αντίστροφα: όσοι ζητούσαν να μην τιμωρηθεί η κ. Παπαχρήστου γιατί κάτι τέτοιο θα συνιστούσε λογοκρισία, τώρα θέλουν να μπει φυλακή ο “υβριστής του γέροντα”. Η ελευθερία του λόγου δεν είναι κάτι σχετικό, για να την προσαρμόζουμε ανάλογα με τις ιδεολογικές μας πεποιθήσεις. Αν κάτι που είπε ή έγραψε κάποιος δεν μας αρέσει, αρκεί η αποδοκιμασία του. Αντιθέτως, η οποιασδήποτε μορφής λογοκρισία ή ποινικοποίηση δημιουργεί κακό προηγούμενο. Πάντα υπάρχουν κάποιοι που ενοχλούνται από το λόγο κάποιων άλλων.»

Υπάρχουν πολλοί παράμετροι στο θέμα. Ευθύνη έχουμε όλοι μας, όπως μας θυμίζει η Μυλωνά, ειδικά όσοι έχουμε γνώμες ανάλογα με τα καλά και συμφέροντα της περίστασης. Παράμετροι πολιτικές (ο ρόλος της Χρυσής Αυγής στην υπόθεση), παιδαγωγικές (λέμε ότι έχουμε δημοκρατία αλλά στην ουσία διδάσκουμε σκοταδισμό και προχειρότητα σκέψης) κ.ά.. Ας σημειώσω κάτι εν κατακλείδι, που μου φαίνεται ιδιαίτερα σημαντικό: η πραγματική πίστη δεν μπορεί να προσβληθεί από κανέναν. Και δεν ασχολείται με Παστίτσιους.

Ανακεφαλαιώνοντας, αν κάτι έχει να φοβηθεί ο χριστιανισμός στην καθαρότερή του μορφή, αυτό είναι η προχειρότητα της πίστης μας και της κοσμοθεωρίας μας, η εγκληματική στάση της εκκλησίας ανά τους αιώνες απέναντι σε καθετί το προοδευτικό και ο σύγχρονος αναλφαβητισμός που χαρακτηρίζεται από ανικανότητα ανάλυσης της πραγματικότητας και καταφυγή, για άλλη μια φορά, σε μυθοπλασίες τύπου Παΐσιου. Μυθοπλασίες που προσβάλλουν τον ανθρωπισμό και είναι επικίνδυνες, όπως επικίνδυνη είναι κάθε ακραία και αβάσιμη λογικά ιδέα που θέλει να μας επιβληθεί.