«Αλήθεια κ. Υπουργέ, ποιος είσθε εσείς που μιλάτε με αυτό τον τρόπο; Ποιος νομίζετε ότι είσθε, για να προκαλείτε βάναυσα τις τοπικές κοινωνίες τις οποίες και εσείς ως μέλος του πολιτικού συστήματος οδηγήσατε στην παρακμή; Τόσο σπουδαίο φαντάζεσθε τον εαυτό σας; Νοσταλγείτε την εποχή τού “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”; Η περιφρόνηση των τοπικών κοινωνιών είναι δημοκρατική κατάκτηση; Πρέπει να καταλάβετε καλά ότι δεν σας φοβόμαστε, όσο κι αν μας απειλείτε! Κύριε Υπουργέ, το πρώτο που δεν πρέπει να ξεχάσετε, είναι ότι είσθε και εσείς ΕΝΟΧΟΣ για το κατάντημα αυτού του τόπου και οι ένοχοι το λιγότερο πρέπει να είναι σεμνοί και διακριτικοί, και όχι προκλητικοί. Αλήθεια, τι θα κάνετε; Θα συγκρουσθείτε με τους πολίτες; Θα φέρετε τα ΜΑΤ; Θα χτυπηθείτε μαζί με τους ανθρώπους για να αποδείξετε ότι εσείς μπορείτε; Ενεργείτε με τόση αφροσύνη; [...] Τρίτον, ανακοινώσατε πριν λίγο καιρό ότι θα πέσει “σκούπα στην Αθήνα για τους λαθρομετανάστες”. Τη σκούπα κ. Υπουργέ τη χρησιμοποιούμε για να μαζεύουμε σκουπίδια. Αυτή την αντίληψη έχετε λοιπόν για τους λαθρομετανάστες; Και αφού αυτά τα κατ’ εσάς σκουπίδια τα φέρνετε σε μας, αντιλαμβανόμαστε τι γνώμη έχετε και για μας. Άλλωστε, αυτό έχει φανεί προ πολλού, αφού αφήσατε τον τόπο αυτό να ρημάξει, αφού κλείσατε τα σχολεία του κ.λπ.. Εμείς όμως δεν έχουμε αυτή την αντίληψη και γι’ αυτό δε θέλουμε να γίνουμε συνεργοί στην αθλιότητα που ακούει στο όνομα “στρατόπεδο συγκεντρώσεως”. Αλήθεια! Πότε κάνατε κάτι σωστό και ολοκληρωμένο σ’ αυτό τον τόπο για να πιστέψουμε ότι θα το κάνετε και τώρα; Υποτίθεται ότι ξεκινάτε ένα έργο σε ένα υπουργείο και το αφήνετε για να πάτε σε άλλο, αποδεικνύοντας τόσο καθαρά ότι σας ενδιαφέρει η καρέκλα και όχι το έργο. Έχετε να μας υποδείξετε ένα άλλο έργο στην Ελλάδα που να έγινε τόσο γρήγορα, όσο θα το κάνετε εσείς, τόσο αξιόπιστα και τόσο φερέγγυα για να πιστέψουμε ότι θα το κάνετε και τώρα; Μια αποθήκη ανθρώπων θα φτιάξετε, μια χωματερή ανθρώπων και τίποτα άλλο. Είπατε ότι θα φυλάσσεται τόσο καλά, ώστε κανείς δε θα μπαίνει και κανείς δε θα βγαίνει. Μα λοιπόν, μας θεωρείτε τόσο αφελείς; Αλήθεια, μπορείτε να μας υποδείξετε ένα τέτοιο κέντρο στην Ευρώπη, να το επισκεφθούμε, να δούμε τις προδιαγραφές του και να καταλάβουμε τι “παράδεισο” θα φτιάξετε γι’ αυτούς τους δύστυχους ανθρώπους; Πού θα μένουν αυτοί οι άνθρωποι χειμώνα - καλοκαίρι; Σε σκηνές, σε παραπήγματα, σε κτήρια; Όσο έγκαιρα έφτασαν φέτος τα βιβλία στα σχολεία, άλλο τόσο γρήγορα θα γίνουν αυτά που υπόσχεσθε.

Φαντάζεστε τι εμπειρία ζωής θα αποκτήσουν τα παιδιά μας βλέποντας ανθρώπους μέσα σε συρματοπλέγματα ή βλέποντας τα άλλα παιδιά σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού πίσω από τα κάγκελα!!! Για μια ακόμη φορά, δουλειές του ποδαριού. Με τη δυστυχία των ανθρώπων δεν κάνουμε τόσο φθηνή πολιτική κ. Υπουργέ. Βρείτε άλλο τρόπο για να πείσετε τους Αθηναίους και να διεκδικήσετε την επανεκλογή σας. Αλήθεια, έχετε ποτέ επισκεφθεί τη Νεάπολη; Έχετε δει πόσο κοντά είναι το στρατόπεδο; Είναι σχεδόν στα κράσπεδα της πόλεως. Αν λοιπόν μπορεί να γίνει ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως μέσα σε μια πόλη, γιατί δεν το φτιάχνετε λίγο έξω από την Κηφισιά, λίγο έξω από τη Βάρκιζα, λίγο έξω από την Πεντέλη;

Κύριε Υπουργέ,

Είναι σημαντικό να θυμάσθε το αρχαίο ρητό. Ο σωστός άρχοντας πρέπει να θυμάται τρία πράγμα. Πρώτον ότι άρχει ανθρώπων, δεύτερον ότι διοικεί σύμφωνα με τους νόμους και τρίτον να θυμάται ότι δε θα είναι πάντα άρχων. Το πρόβλημα το δημιούργησε η άφρων και αδιάφορη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος που κατέρρευσε. Για μένα ως άνθρωπο και ως Επίσκοπο, αυτοί οι άνθρωποι είναι εικόνες του Θεού και οργίζομαι μαζί σας γιατί τους αντιμετωπίζετε ως “σκουπίδια” και “μπάζα” τώρα που δεν εξυπηρετούν τις πολιτικές σας. Θα τους διακονούσα προσωπικά και εθελοντικά με πολλή προθυμία. Αν διαφωνώ μαζί σας, είναι γιατί δε δέχομαι να γίνω συνεργός στην αθλιότητα που επιχειρείτε και στην περιφρόνηση της τοπικής κοινωνίας μας.

Ο Μητροπολίτης
Ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος»

Και το μόνο σχόλιο από τον αρθρογράφο: Σεβασμιότατε, αν είχαν όλοι οι ιερωμένοι τη δική σας παρρησία, θα το σκεφτόμουν να ξαναπατήσω σε εκκλησία την Κυριακή, και γιατί όχι, να σκύψω και να φιλήσω ευλαβικά το χέρι ενός ανθρώπου με νου και καρδιά!