Ζώον πολιτικόν

21/02/2018 - 12:17 Ενημερώθηκε 21/02/2018 - 12:17

Ο άνθρωπος είναι, κατά τον Αριστοτέλη, ζώον φύσει πολιτικόν, ωστόσο κανέναν άνθρωπο δεν θα τον κολάκευε αυτή η ρήση, εάν έμπαινε στον κόπο να εξιχνιάσει και να αναλύσει τα κουσούρια και την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων της πολιτικής.

Την περισσότερο πιστή, ρεαλιστική και απροκάλυπτη περιγραφή του «πολιτικού» ανθρώπου, του ανθρώπου που είναι βαφτισμένος και βαμμένος στα νάματα της εξουσίας, μας τη δίνει ο Νίκολο Μακιαβέλι (1469-1527) σε ένα ολιγοσέλιδο και πασίγνωστο βιβλίο του με τον τίτλο «Ο Ηγεμόνας», που από το 1513 μέχρι σήμερα έχει γίνει το απαραίτητο εγκόλπιο της εκάστοτε πολιτικής και ταυτόχρονα ο πίνακας του αφορισμού της.

Ο πρωτότυπος τίτλος του βιβλίου είναι «Ο Πρίγκιπας», που ήταν ο ανώτατος άρχων κατά τον Μεσαίωνα στην Ιταλία, όπως ήταν στον αρχαίο κόσμο ο τύραννος (εκ του κοίρανος και του κύριος), και προτού εκπέσει αργότερα ο τίτλος στον σκληρό και άδικο καταπιεστή του λαού.

Ο νεαρός Φλωρεντίνος τόλμησε να αφήσει αιώνια παρακαταθήκη τους αφορισμούς του για την πολιτική, αφού πρώτα μυήθηκε και ο ίδιος στις τάξεις της ως δημοκρατικός αντίπαλος των Μεδίκων, έχοντας προηγουμένως βαθιά επηρεασθεί από τον διαβόητο και αιμοχαρή Καίσαρα Βοργία και από τον ανατρεπτικό και φλογερό μοναχό Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα, που κάηκε στην πυρά το 1498, δύο μόλις χρόνια μετά την περίφημη «καύση της ματαιοδοξίας», την πυρά που είχε ανάψει ο ίδιος και πάνω της κάηκαν (δια της βίας) τόνοι τιμαλφών και τεράστιος αριθμός έργων της ιταλικής τέχνης (...).

Τι μας λέει λοιπόν το βιβλίο;

Ο «Ηγεμόνας» περιγράφει σοκαριστικά τις ιδιότητες που πρέπει να έχει ένας επαγγελματίας της πολιτικής, της πολιτικής που το αληθές στίγμα της δεν είναι η θρησκεία, ούτε η ηθική, αλλά η ωφελιμιστική επιλογή των μέσων εξουσίας.

Σταχυολογώ τις πιο ενδιαφέρουσες συνταγές του:

Ο άνθρωπος είναι καλός, με την έννοια του διαχειρίσιμου, μόνον όταν είναι αδύναμος, άρα ο ηγεμόνας δεν έχει καμία σχέση με την καλοσύνη. Πάνω εκεί γεννήθηκε η ιδέα του «υπερανθρώπου» (Νίτσε, Χίτλερ) που μυκτήρισε την χριστιανική ηθική και κατάφερε να γεμίσει οδύνη και πτώματα τη σύγχρονη ιστορία.

Ποτέ μην προσπαθείς να κερδίσεις με τη βία αυτό που μπορεί να αποκτηθεί με πονηριά.

Η πρώτη εντύπωση που δημιουργεί ένας ηγεμόνας είναι αυτή που εκπέμπουν οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν.

Το κακό πρέπει να το επιχειρεί ο πολιτικός μια κι έξω, το καλό σιγά-σιγά.

Οι πολιτικοί είναι τα πιο επικίνδυνα στοιχεία σε μια κοινωνία, και θυμούμαστε όλοι τον Αλκιβιάδη της αρχαίας Αθήνας.

Η υπόσχεση είναι αναγκαιότητα του παρελθόντος, ενώ η μη τήρησή της είναι αναγκαιότητα του παρόντος, ρήση που γίνεται μέχρι σήμερα ευρεία χρήση της και από τους επίδοξους κοινοβουλευτικούς ηγεμόνες και είναι αυτή που στοιχειοθετεί την ανάγκη του πολιτικού ψεύδους.

Όλοι βλέπουν αυτό που φαίνεται. Ελάχιστοι καταλαβαίνουν αυτό που πραγματικά είναι, άρα ο ηγεμών πρέπει να έχει την πρόνοια να μην εμφανίζεται ...γυμνός.

Η αρετή και ο πλούτος είναι ασυμβίβαστα πράγματα, μια χρήσιμη γενική διαπίστωση που έχει την καταγωγή της κυρίως στους κυνικούς της αρχαίας Ελλάδας και στο Ευαγγέλιο («ευκοπώτερον εστί κάμιλον διελθείν…»).

Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό για τον ηγεμόνα από το να φαίνεται θρήσκος (!), και εδώ ισχύει η παράφραση της παροιμίας «Εάν δεν πάει το άγιο (!) όρος στον ηγεμόνα, τότε πάει ο ηγεμόνας στο Άγιον Όρος…».

Τα ίδια περί πολιτικής είπαν πολλοί διάσημοι κατά καιρούς, εξαιρέσει των αρχαίων τυράννων (Πιττακός, Πεισίστρατος, Περίανδρος...) που ήταν ανθρωπινότεροι και μας κληροδότησαν ρητά πραγματικής σοφίας.

Ο Χίτλερ έλεγε: «Είναι τυχεροί οι ηγέτες που οι λαοί τους δεν σκέπτονται».

Ο Ιερός Αυγουστίνος έλεγε: «Εξουσία χωρίς δικαιοσύνη είναι οργανωμένη ληστεία».

Ο Μάο Τσε Τουνγκ έλεγε: «Πολιτική ισχύς είναι αυτό που φυτρώνει από την κάννη του όπλου».

Είναι φανερό ότι ο πολιτικός δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος με κοινές ουμανιστικές και χριστιανικές ιδέες. Είναι ένας βοσκός που τον έχει εκατομμύρια χρόνια τώρα βιολογική (!) ανάγκη το ποίμνιον του λαού, ένας βοσκός εγωιστής και ιδιοτελής, που αποκλείεται να θυσιαστεί ποτέ για να σώσει ένα απολωλός πρόβατο, αλλά θα μετρήσει πόσα είναι τα πρόβατα που θα τον ξαναψηφίσουν…

Να γιατί είναι τόσο σπουδαία και πάντα επίκαιρη η ρήση του Βρετανού συγγραφέα Norman Douglas ότι «η δυσπιστία απέναντι στην εξουσία θα έπρεπε να είναι το πρώτο πολιτικό δικαίωμα»…

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey