Στις 8-11-1912, απελευθερώθηκε η πρωτεύουσα της Λέσβου, η Μυτιλήνη, από 16 πλοία του ελληνικού στόλου με σημαντικότερο το θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ», υπό την αρχηγία του υποναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, όταν αποβιβάστηκαν 1.600 Έλληνες στρατιώτες και ναύτες από διάφορα μέρη πλην Λέσβου, που ανάγκασαν τους 400 στρατιώτες της τουρκικής φρουράς να εγκαταλείψουν την πόλη χωρίς μάχη και να καταφύγουν στο οχυρωμένο και αμιγώς μουσουλμανικό χωριό Κλαπάδος της βόρειας Λέσβου, που βρίσκεται σε ακτίνα έξι χιλιομέτρων από την Καλλονή.

Επίσης στις 8 Νοεμβρίου, απελευθερώθηκε το Πλωμάρι από τον Πλωμαρίτη οπλαρχηγό Εμμανουήλ Σιταρά και τους 22 Πλωμαρίτες αντάρτες του, οι οποίοι στις 9 Νοεμβρίου απελευθέρωσαν το Μεγαλοχώρι, στις 10 Νοεμβρίου την Αγιάσο μαζί με τους εκεί αντάρτες. Στις 10 Νοεμβρίου οι Πλωμαρίτες αντάρτες απελευθέρωσαν επίσης τον Ασώματο, τη Σκούντα, το Ίππειος και στις 11 Νοεμβρίου τους Λάμπου Μύλους μετά από μάχη με 30-35 Τούρκους αντάρτες, οι οποίοι άφησαν 22 νεκρούς. Την απελευθέρωση του Πλωμαρίου επισημοποίησε ο εκεί κατάπλους με στρατιωτικό άγημα του πλοίου του ελληνικού στόλου «Μακεδονία» την 10^η Νοεμβρίου 1912, η οποία καθιερώθηκε ως επίσημη απελευθέρωσή του. Στις 12 Νοεμβρίου Πολιχνιάτες αντάρτες απελευθέρωσαν τα χωριά Πολιχνίτου και στις 15 Νοεμβρίου Γεραγώτες αντάρτες απελευθέρωσαν τη Γέρα, ολοκληρώνοντας την απελευθέρωση της νοτιο-ανατολικής Λέσβου.

Στις 8-12-1912, έληξε η σημαντικότερη απελευθερωτική τετραήμερη μάχη του Κλαπάδου νικηφόρα για τον ο ελληνικό στρατό, ο οποίος επέστρεψε αυθημερόν στη Μυτιλήνη. Η παράλειψη της εγκατάστασης στρατιωτικών αποσπασμάτων στα χωριά για την παράδοση των τοπικών τουρκικών αρχών είχε ως αποτέλεσμα τη συνέχιση της τρομοκρατίας της κεντρο-βορειο-δυτικής Λέσβου από Τούρκους αντάρτες, τους οποίους ανέλαβαν να καταδιώξουν Έλληνες αντάρτες σε συνεννόηση με τον ελληνικό στρατό.

Στις 16-12-1912, σύμφωνα με σύγχρονο δημοσίευμα της εφημερίδας «Σάλπιγξ», η ελληνική Στρατιωτική Διοίκηση ανακοίνωσε ότι: «Αποστέλλονται 900 οπλίται και πεζοναύται υπό 4 αξιωματικούς τους κ.κ. Δρίτσαν, Σαραντόπουλον, Εγγλέζον και Σκοπελίτην. Θα αφεθώσιν φρουραί εις Πλωμάριον, Πολυχνίτον, Καλλονήν, Μόλυβον, Σίγριον, Ερεσσόν, Θερμήν, Μανδαμάδον και Αγίαν Μαρίναν».

Στις 24-12-1912, με τη συμπλήρωση του τρομερού και φοβερού ενάμιση μήνα από την απελευθέρωση των πόλεων Μυτιλήνης και Πλωμαρίου, που ο λαός σοφά τον ονόμασε «Τα Φόβια», απελευθερώθηκε και το τελευταίο τουρκοκρατούμενο χωριό, η Ανεμώτια, όπως φαίνεται στον διπλανό πίνακα τη σταδιακής απελευθέρωσης των οικισμών της Λέσβου.

Υποστηρίζω ότι είναι επιβεβλημένη η καθιέρωση τριών επίσημων απελευθερωτικών εορτασμών της Λέσβου για το 1912 κατά τις τρεις σημαντικότερες απελευθερωτικές επετείους της:

α) Στις 8 Νοεμβρίου, για την απελευθέρωση της πόλης Μυτιλήνης από τον ελληνικό στόλο.

β) Στις 10 Νοεμβρίου, για την επίσημη απελευθέρωση από το πλοίο του ελληνικού στόλου «Μακεδονία» του ηρωικού Πλωμαρίου, που ήταν το κέντρο των ανταρτών και εθελοντών στρατιωτών και με ιδιαίτερη τιμή στο εκεί Μνημείο της Λεσβιακής Φάλαγγας όπου είναι χαραγμένα α) τα ονοματεπώνυμα και πατρώνυμα των 210 Λεσβίων Ελλήνων μεταναστών, κατά χωριά καταγωγής, που ήλθαν ως εθελοντές στρατιώτες από την Αμερική και πολέμησαν στην πρώτη γραμμή της μάχης του Κλαπάδου, β) τα 9 ονοματεπώνυμα της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής με τον Πλωμαρίτη ιδρυτή της Λεσβιακής Φάλαγγας μεγαλέμπορο Ευστράτιο Ι. Αθανασιάδη που προετοίμασαν από την Νέα Υόρκη την αποστολή της Λεσβιακής Φάλαγγας στη Λέσβο και γ) τα 5 ονοματεπώνυμα των Ελλήνων μη Λεσβίων βαθμοφόρων της Λεσβιακής Φάλαγγας με τον Διοικητή της, υπολοχαγό Περικλή Δρίτσα.

γ) Στις 8 Δεκεμβρίου, για τη νικηφόρα λήξη της σημαντικότερης απελευθερωτικής μάχης της Λέσβου στον Κλαπάδο.

Η καθιέρωση τριών επίσημων απελευθερωτικών εορτασμών της Λέσβου για τις 8, 10 Νοεμβρίου και 8 Δεκεμβρίου 1912, είναι επιβεβλημένη διότι εάν δεν είχε απελευθερωθεί από τον ελληνικό στόλο η πρωτεύουσα Μυτιλήνη δεν θα απελευθερωνόταν από τους αντάρτες το Πλωμάρι και οι κωμοπόλεις της νοτιο-ανατολικής Λέσβου ούτε θα διεξαγόταν η νικηφόρα για τους Έλληνες μάχη του Κλαπάδου στην κέντρο-βορειο-δυτική Λέσβο, και αντίστροφα εάν είχαμε ηττηθεί στη μάχη του Κλαπάδου δεν θα ήταν σήμερα ελληνική η πρωτεύουσα Μυτιλήνη και τα χωριά της Λέσβου!