Μου έκανε πρό μηνών ιδιαίτερη εντύπωση ποικίλων αποχρώσεων η είδηση που μας ήρθε από τη Σουηδία στα τηλεοπτικά παραλειπόμενα, και ήθελα να τη σχολιάσω.

Εκπαίδευσαν, λέει, οι Σουηδοί κοράκια (ή κουρούνες) να αποψιλώνουν τους δρόμους της πόλης από τα πεταμένα αποτσίγαρα! Να κάνουν δηλαδή το λεγόμενο στη στρατιωτική διάλεκτο «γόπιν».

Έμαθαν πράγματι τα πανέξυπνα πουλιά να τσιμπούν όποια γόπα βλέπουν και να την αφήνουν σε παρακείμενο δοχείο, με ταυτόχρονη επιβράβευση.

Το πείραμα είναι εξαιρετικό, αν και όχι τόσο πρακτικά ωφέλιμο μιας και θα συνεχίσει να απαιτεί την παρουσία και τον ρόλο τού ανθρώπου, ο οποίος θα πρέπει να παρευρίσκεται και να φιλοδωρεί τα πουλιά.

Το πείραμα βασίστηκε στην εξαιρετική νοημοσύνη των ζώων, η οποία πολλές φορές περνάει απαρατήρητη και ανεξιχνίαστη από τον κυρίαρχο της φύσης.

Το κοράκι και η εξαδέλφη του η κουρούνα (κορώνη) είχαν τραβήξει από παλιά το ενδιαφέρον των αρχαίων λαών και ιδιαίτερα των Ελλήνων.

Ήταν χρήσιμα γιατί έτρωγαν τα πτώματα και καθάριζαν με οικολογικό τρόπο τους τόπους των θυσιαστηρίων, αλλά ήταν και μιμητικά και πολύ εύστροφα, και δεν ήταν τυχαίο το ότι συμπεριλαμβάνονταν - μαζί με τις γλαύκες- στα ιερά σύμβολα της θεάς Αθηνάς.

Το ίδιο σχεδόν κάνουμε και μεις σήμερα με το να μην την συγκαταλέγουμε στα φαγώσιμα κυνήγια και να τιμωρούμε την εξόντωσή τους.

Το πείραμα επίσης μας δείχνει ότι ο άνθρωπος επινοεί τρόπους να χρησιμοποιήσει επ’ ωφελεία την πανίδα και τον φυσικό κόσμο που τον περιβάλλει, αν και ακόμα είναι, όπως είπαν, νωρίς να ξέρουμε αν τα αποτσίγαρα προξενήσουν κάποια μακροχρόνια βλάβη στα κοράκια.

Στο πεδίο αυτής της χρησιμότητας, να θυμίσουμε τις γάτες που εξολοθρεύουν τα νοσογόνα ποντίκια, τους σκύλους που ασχολούνται με την καθοδήγηση τυφλών μέχρι και την ανίχνευση καρκίνων, τους χαμαιλέοντες που παλιά τους χρησιμοποιούσαν σαν οικιακά εντομοκτόνα, τα καναρίνια (και στην αρχαία εποχή και τα τζιτζίκια) που τα χρησιμοποιούμε για ωδική ευχαρίστηση, και τόσα άλλα.

Εκείνο όμως που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι το ότι το πείραμα με τα εκατομμύρια τις γόπες έγινε στη Σουηδία, μια χώρα που βρίσκεται, αν όχι επικεφαλής, πάντως στη λέσχη των περισσότερο προηγμένων κρατών του κόσμου, και υποτίθεται ότι έχει καταφέρει να ελέγξει σε μηδενικό βαθμό το κάπνισμα και τα λοιπά εξαρτησιογόνα πάθη των ανθρώπων.

Το πείραμα έρχεται να αποδείξει ότι αυτό δεν συμβαίνει, και πράγματι αν δινόταν ιδιαίτερο βάρος στην πρόληψη τέτοιων εθιστικών συνηθειών, τότε δεν θα μπαίναμε στον κόπο να επινοήσουμε την απορρυπαντική ενέργεια των συμπαθέστατων μαύρων πτερωτών διπόδων.

Εκτός βέβαια και αν αποδεχτούμε την αντίθετη άποψη της ανθρώπινης ιστορίας που λέει ότι οι μεγάλες καταστροφές οδηγούν στην επινόηση μεγάλων εφευρέσεων και μεγάλων ιάσεων, όπως έγινε με τους μεγάλους παγκόσμιους πολέμους του εικοστού αιώνα, που παρά τη φρίκη που σκόρπισαν, φιλοδώρησαν την ανθρωπότητα με μεγάλες εφευρέσεις και καινοτομίες στα θέματα της αεροπλοϊας, των πάσης φύσεως αυτοματισμών, των χειρουργικών επεμβάσεων, της φαρμακολογίας, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και τόσων άλλων τεχνολογικών επιτευγμάτων της σύγχρονης εποχής.

Φαίνεται δηλαδή ότι ουδέν κακόν αμιγές καλού ...