Όταν αρχίσουν τα τζιτζίκια να τραγουδούν στ’ αυτιά σου το μεσημέρι, φτάνει η ώρα να γίνεις τζιτζίκι και συ: σταματάς τη δουλειά, χάνεις την αίσθηση του χρόνου, χαλαρώνεις, μυρίζεις τη θάλασσα, σε αναζωογονεί ο πελαγίσιος αέρας και το μελτεμάκι που φυσά τις πρώτες πρωινές ώρες. Έχεις άλλη μία χρονιά την υγειά σου και κάνεις διακοπές. Ανεβαίνει η ένταση στη μουσική, σβήνει το άγχος, νιώθεις την ανάγκη να απολαμβάνεις την ομορφιά της φύσης, αυτήν και μόνο…. Ώρες ολόκληρες να χάνεται το βλέμμα σου στο βάθος του ορίζοντα. Εσύ, ο εαυτός σου, μπερδεμένες σκέψεις και το τοπίο της καρδιάς σου να σε παρασύρει στους ρυθμούς της Κίρκης. Τίποτα εδώ, τίποτα εκεί, τίποτα παραπέρα. Κίνηση, κόσμος, φασαρία, οι τουριστικοί ρυθμοί ανεβαίνουν, μαζί και οι δραστηριότητες των τοπικών συλλόγων που με εκδηλώσεις γαστριμαργικές, με χορούς και πανηγύρια, δίνουν τη δική τους νότα στο τοπίο.

- Να δοκιμάσετε μπαλεζέ! Μπακλαβά με αρχαιοελληνική συνταγή!

- Μιλούσαν τούρκικα στην αρχαία Ελλάδα;

- Να φας ένα κομμάτ’ και να βγάλ’ς τον σκασμό. Το σιρόπ’ έχει βράσμα και μέλ’ και η γέμισ’ φυστίκι, αμύγδαλο, καρύδι, παπαρούνα και σουσάμι. Ωραία τώρα;

- Εγώ θα βουτήξω το κριτσινάκι μου στη μους ταραμά που ετοίμασαν οι σεφ! Παπαζημούρης και Παπανδρέου στην πρώτη γραμμή, μαζί με τις γυναίκες της Πέτρας που φτιάξανε και σερβίρανε νηστίσιμα: ντολμαδάκια, μους ταραμοσαλάτα, μπρουσκέτες με ντομάτα και λάδι αρωματικό, πίτες χωρίς τυρί (μα χωρίς τυρί;) και διάφορα άλλα….. Δεν μπορεί! Κάπου στον κόσμο υπάρχει ο μεγάλος έρωτας: Είναι ένας άντρας στιβαρός που ξέρει να μαγειρεύει για την αγαπημένη του!

- Λουλούδια γεμιστά θέλω.

- Σκατά να φας! Τόσα πράματα έχ’. Λουλούδια να πας απ’ το μαγαζί.

- Ποιο μαγαζί;

- Έχ’ μαγειριό στου χουριό που δεν τα κάν’;

- Ωραία η μαγειρική! Μπράβο οι κυρίες!

- Γράψι, βρε γιούν’, πως οι γ’ναικις που μαγειρέψαν, τσάμπα το κάναν. Τα υπόλοιπα δεν περιμέναμι ισένα να τα πεις. Οικειοθελώς, να πεις.

- Έμαθες και το «οικειοθελώς»(Το γράφω)!

- Δηλαδή αυτό που κάτω από το μπαλκόνι μου θα χορεύανε εκατόν πενήντα χορευτές από όλο το νησί, δεν το λες και «ήρθα να βρω την ησυχία μου»!

- Να παγαίν’ς τότε! Άντε επειδή είμαστε καλοί αθρώπ’, θα πάμε να χορέψουμε σ’ ούλο τον δρόμου να κάθισι ισύ, να βλέπ’ς τα νησιά, να καταλαβαίν’ς τι έχασις που σκώθ’κις κι έφ’γις απ’ του χουριό!

Όλο το βράδυ έγινε ο καλός χαμός! Χορεύανε παντού συνεχώς! Μουσικές λαϊκές και παραδοσιακές, στολές και καθημερινά ρούχα χέρι- χέρι, ο κόσμος μπλέχτηκε μέσα στους κύκλους και όλοι γίνανε ένα, μια παρέα, ένα μπουλούκι που διασκέδαζε χωρίς προφανή λόγο, που γιόρταζε τη ζωή και το καλοκαίρι. Όπως του άξιζε.

- Να πεις πως το food fest γίνεται κάθε χρόνο σε διαφορετικά χωριά.

- Θα το πω. Ο κόσμος το ξέρει πια.

- Να πεις πως για να γίνει αυτό στην Πέτρα, τόσοι άνθρωποι ξεποδαριαστήκαμε, από τον Πολιτιστικό, από το χορευτικό, δουλεύουμε και με τα τουριστικά την ίδια ώρα. Δεν γίνονται έτσ’ αυτά, να έρχεσαι εσύ να κατεβάζ’ς τα μούτρα σ!

- Δεν το γράφω.

- Γιατί;

- Γιατί μπορώ!

Πρώτη μέρα διακοπών και παραπατούμε στην τριζάτη άμμο. Μήπως μεθύσαμε; Μήπως χάσαμε την ισορροπία μας; Μήπως τίποτα δεν πάει καλά. Καινούργιο καλοκαίρι, ολοκαίνουργιο μαγιό, νέα πρόσωπα, άγνωστα στις ξαπλώστρες, στις παρέες στις ταβέρνες, το κάστρο όνειρο, η ζωή ακόμα ωραιότερη.

Καλοκαίρι σημαίνει ευτυχία! Σημαίνει επιστροφή στα πάτρια, συναυλίες και φίλοι που ξημερώνονται μαζί μας να μας εκμυστηρεύονται τα εσώψυχά τους, γιατί «τώρα που οι ψυχολόγοι δουλεύουν webex κι αυτό έχασε την ομορφιά του». Ανταλλάσσουμε τηλέφωνα ειδικών στο μασάζ και τιμές. Μετράμε τ’ άστρα! Γινόμαστε ξανά παιδιά. Δεν είμαστε. Ψάχνουμε την ιδανική γυναίκα να μας καθαρίσει το σπίτι. Γνωριζόμαστε ξανά.