Ου φιμώσεις βουν

27/03/2018 - 14:32

Στο «Δευτερονόμιο», το πέμπτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, φέρεται να λέει ο Μωυσής (στο ΚΕ,4) «ου φιμώσεις βουν αλοώντα» που στην κυριολεξία σημαίνει «μην το φιμώσεις το βόδι που σου αλωνίζει στάρι, αλλά άφηνέ το να ξεκλέβει καμιά μπουκιά».

Η μεταφορική βέβαια έννοια της ρήσης, είναι πως δεν πρέπει να δυσχεραίνουμε αυτούς που είναι ταγμένοι να πράττουν καλά και χρήσιμα έργα.

Θυμήθηκα τη ρήση με αφορμή την πρόσφατη αποκάλυψη των παντός είδους βουλευτικών διευκολύνσεων, χωρίς βέβαια να αφορά αυτή η ρήση τα ίδια πράγματα και τις ίδιες καταστάσεις.

Ο σημερινός δημόσιος «βους» και αφίμωτος είναι, αλλά ούτε και ασχολείται ενσυνείδητα με τα καλά έργα, δηλαδή τα κοινωνικά έργα εφ’ οις ετάχθη.

Χρόνια τώρα ξέρουμε (κι αυτό δεν το διαταράσσει καμιά ιδεολογία... ) ότι οι πατέρες του έθνους επιμένουν να ζουν σε μια ανεξάρτητη και αυτόνομη καστροπολιτεία με ειδικούς μισθούς, με ψευδείς αποζημιώσεις, με ειδικό φορολογικό και ποινικό καθεστώς, με ταξίδια πληρωμένα, με άπειρους γορίλες και παρακοιμώμενους και με ένα σωρό οικονομικές διευκολύνσεις.

Νομοθετούν, όπως φαίνεται, με εκπληκτική ευκολία τη δυστυχία του λαού την ίδια στιγμή που δεν είναι διατεθειμένοι να ξεχάσουν τη δική τους ευτυχία. Δεν χρειάζονται παραδείγματα μιας και μας έχουν κατακλύσει ειδήσεις τον τελευταίο καιρό με σχετικά περιστατικά.

Είναι αδιανόητο λ.χ. ο πολύς λαός να στενάζει και ο βουλευτής να παίρνει γύρω στα 1100 ΕΥΡΩ το μήνα για... γραμματόσημα!

Αυτοί δεν είναι βόες αλοώντες που τρώνε και καμιά μπουκιά, αλλά βόες που ροκανίζουν όλο το στάρι και «με την άδεια της αστυνομίας».

Υπάρχουν πράγματι πράγματα και πέραν των νόμων, κι αυτό είναι κάτι που έχει προβληματίσει την πρόσφατη πολιτική ζωή της χώρας, με τη συχνή αναφορά στη διάσταση ανάμεσα στο νόμο και την ηθική. Πρόκειται για μια λεπτή και θεσπέσια ηθική τάξη που είναι πολλές φορές δύσκολο να ενσωματωθεί στο corpus της νομοθεσίας.

Οι δημόσιοι άνδρες θα’ πρεπε να διδάσκονται, μεταξύ άλλων, ότι υπάρχουν πολλά πράγματα πολύ ακριβότερα (κι όπως θα ‘λεγαν οι αρχαίοι τιμιώτερα) από το χρήμα, όπως είναι η γενναιοφροσύνη, η συνέπεια, η αιδώς, η φιλία, η δόξα, η ευεργεσία.

Σε ένα άλλο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, στη «Σοφία Σειράχ» διαβάζουμε: «μη έστω η χειρ σου εκτεταμένη εις το λαβείν, και εν τω αποδιδόναι συνεσταλμένη» (Δ,31), που θα πει «μην είναι μακρύ το χέρι σου στο πάρε, και κοντό στο δώσε».

Οι δημόσιοι άνδρες (και γυναίκες) -θα το ξαναπούμε- θα πρέπει να διδάσκονται την ελληνική ιστορία με έναν τρόπο που να τους καθοδηγεί, να τους εμπνέει και να τους κάνει να ζηλέψουν.

Μέγιστοι στρατηγοί και πολιτικοί άνδρες πέθαναν στην ψάθα, γιατί υπηρέτησαν υψηλότερους σκοπούς από το «μέλι». Ο Μιλτιάδης, ο Αριστείδης, ο Φωκίων, ο Αγησίλαος, ο Επαμεινώνδας.

Μάλιστα ο Επαμεινώνδας, που θεωρείται ο μέγιστος στρατηγός της αρχαιότητας μετά τον Μέγα Αλέξανδρο, είχε ένα μπαλωμένο πανωφόρι, κι όταν το έστελνε στο καθαριστήριο ήταν αναγκασμένος να κλείνεται στο σπίτι. Λέγεται μάλιστα ότι του έστειλε κάποτε ο βασιλιάς των Περσών μια κάσα με χρυσά φλουριά, κι αυτός του τα ‘στειλε πίσω!

Αυτός ο άνθρωπος σπαργάνεψε την Ελλάδα μέσα σε ένα μπαλωμένο πανωφόρι.

Εμείς πνιγήκαμε μέσα σε μια επιδότηση ενοικίου...

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey