Το ομολογεί ο Απόλλωνας, στην εισαγωγή της «Άλκηστης» του Ευριπίδη: Ο Ασκληπιός, λέει, μυθολογικός γιατρός, είχε καταφέρει μέχρι και νεκρούς να ανασταίνει. Ο Δίας τιμώρησε για την ύβρη αυτή τον εγγονό του, τον σκότωσε με τον κεραυνό του. Έτσι η λύτρωση από τον θάνατο διακαής πόθος του ανθρώπου, μια ουτοπία.

Τη λύτρωση από τον φόβο της φυσικής φθοράς ο άνθρωπος, ανέκαθεν, την εναποθέτει συνειδητά ή ασυνείδητα στους γιατρούς κι αυτοί στα μάτια του, για λόγους μάλλον κοινωνικής σύμβασης, μοιάζουν άτρωτοι. Ποιος σκέφτεται πως και ο γιατρός αρρωσταίνει, όταν κρεμιέται πάνω του να τον ανακουφίσει από τον πόνο και από την αγωνία της άγνοιας; Στους γιατρούς χωρίς σύνορα, στους ειδικευόμενους των γενικών εφημεριών των αστικών νοσοκομείων στους επαγγελματίες της γειτονιάς ο μέσος αδύναμος άνθρωπος εναποθέτει τις ελπίδες του. Λίγο - πολύ όλοι μας. Όταν υποφέρεις, δε φαντάζεσαι ότι είναι και αυτοί άνθρωποι: Αρρωσταίνουν, φθίνουν, πεθαίνουν. Ούτε πιστεύεις ότι καμιά φορά πεθαίνουν νέοι, πολύ νωρίτερα από όσο προβλέπει το προσδόκιμο ζωής, που οι ίδιοι αγωνίζονται να επιμηκύνουν για την αφεντιά μας. Ίσως έτσι να είναι καλύτερα. Γιατί, όταν συνειδητοποιείς όλα τα παραπάνω, τότε καταλαβαίνεις ότι βαδίζεις στη ζωή, πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί, σαν τον ακροβάτη, χωρίς το ελάχιστο δίχτυ προστασίας. Όσοι συμβιβάστηκαν με την ιδέα ότι πρέπει να μάθουν να ισορροπούν, απέκτησαν νωρίς ένα αγιάτρευτο τραύμα.

Η ιστορία της θα μπορούσε να είναι γραμμένη από τον Ευριπίδη: είναι τραγική, γιατί για τα ανθρώπινα μέτρα είναι άδικη. Ήταν η καλή μαθήτρια του σχολείου της, το παιδί μιας αστικής οικογένειας, η απόφοιτος της ιατρικής. Ήταν νέα, είχε όλη τη ζωή μπροστά της: Φέρελπις, με ευδόκιμη πορεία και λαμπρό μέλλον. Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των σεισμών στην Τουρκία, στο τέλος του περασμένου αιώνα, στο πλευρό των σεισμόπληκτων στον σεισμό του 1999 της Αθήνας και τα λοιπά και τα λοιπά.

Εκείνο το μοιραίο μεσημέρι της 14^ης Ιανουαρίου 2001, η Σοφία Μπεφόν επιβιβάστηκε στο ελικόπτερο του ΕΚΑΒ, με προορισμό την Πάτμο, για να μεταφέρει έναν καρδιοπαθή ασθενή σε αθηναϊκό νοσοκομείο. Λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, το ελικόπτερο προσγειώθηκε στη Σύρο. Ο κυβερνήτης πήρε την απόφαση να συνεχίσει το ταξίδι προς την Αθήνα. Επτά ναυτικά μίλια πριν το ακρωτήριο του Σουνίου, το ελικόπτερο χάνεται από τα ραντάρ του αεροδρομίου. Είχε προσκρούσει με σφοδρότητα στην επιφάνεια της θάλασσα και το πενταμελές πλήρωμα βρήκε ακαριαίο θάνατο.

Η σορός της Σοφίας Μπεφόν ήταν η μόνη που εντοπίστηκε, δύο μήνες αργότερα, στις 18 Μαρτίου, στον Μπάλο, μια χανιώτικη παραλία που η ίδια ήθελε να επισκεφτεί. Με έναν τρόπο η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα.

Κουβαλώ την ιστορία της. Από συγκίνηση για μια καθαρόαιμα τραγική, με την αρχαιοελληνική έννοια, πλοκή, γραμμένη στις επάλξεις της καθημερινής ζωής από έναν άνθρωπο με σάρκα και οστά. Που θυσιάστηκε, μάλιστα χωρίς αποτέλεσμα, για να σώσει έναν κάτοικο της νησιωτικής ελληνικής ενδοχώρας με όλη την περηφάνια και τα βάσανα που κρύβει αυτή η ιδιότητα.

Πρώτη χρονιά στο τιμόνι του 3^ου Λυκείου Παλαιού Φαλήρου, βρέθηκα να συζητώ με συναδέλφους προτάσεις ονοματοδοσίας του σχολείου. Ένας παλιός συνάδελφος, φιλόλογος, θύμισε ότι η Σοφία Μπεφόν ήταν απόφοιτός μας. Το ημερολόγιο έγραφε 17 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της Αγίας Σοφίας. Στην ομόφωνη απόφαση του Συλλόγου να προστεθεί στο όνομα του σχολείου αυτό της παλιάς του μαθήτριας βάρυνε η δύσκολη συγκυρία της πανδημίας, που ανέδειξε ως πρότυπο ζωής για τους αυριανούς πολίτες τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό που αγωνίζεται στο πλευρό των ασθενών, στην πρώτη γραμμή. Η υπουργική απόφαση υπογράφηκε 18 Μαρτίου. Μεταφυσικό παιχνίδι ή τυχαίες συμπτώσεις χωρίς περιεχόμενο; Στο αρχαίο δράμα πάντως οι συμπτώσεις κρύβουν δυνατούς συμβολισμούς. Όπως για παράδειγμα, ότι ένα σχολείο πολύ σωστά αποφασίζει να προτείνει στους μαθητές του ένα πρότυπο ατομικού και κοινωνικού βίου υγιές, στον αντίποδα των εύπεπτων, διαττόντων τηλεοπτικών ειδώλων.