Μηνύματα από μια ίαση

16/06/2020 - 13:06

Μέσα στο πανδαιμόνιο τόσων απροσδόκητων νόσων αλλά και τόσων χαροποιών ιάσεων τον τελευταίο καιρό λόγω του κορονοϊού, είναι πιστεύω χρήσιμο να θυμηθούμε και να αναλύσουμε μια θαυματουργική ίαση όπως αυτή περιγράφεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, Κεφάλαιο Ε 2-14.

Το γεγονός λαμβάνει χώρα μπροστά στην «προβατική κολυμβήθρα», μια λουτροδεξαμενή στην Ιερουσαλήμ με το εβραϊκό όνομα Βηθεσδά (σημ. «οίκος ελέους»).

Λέγεται ότι εκεί κατέβαινε από καιρό σε καιρό άγγελος Κυρίου και τάραζε το νερό, και όσοι εκ των εκεί ασθενούντων πρόφταιναν να μπουν στο νερό θεραπεύονταν.

Ο ήρωας της ιστορίας είναι ένας επί τριάντα οκτώ χρόνια παραλυτικός που περιμένει καρτερικά χωρίς βοήθεια.

Η ιστορία περιέχει ύψιστη σοφία και μας δίνει τη διαχρονική ευκαιρία να καταδυθούμε στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, του πόνου αλλά και της ανθρώπινης θέλησης.

Το πρώτο πράγμα που ρωτάει τον παράλυτο ο Χριστός είναι αν θέλει να γίνει καλά. («Θέλεις υγιής γενέσθαι;»). Η ερώτηση φαντάζει ρητορική («θέλεις άρρωστε τσορβά;» όπως λέγαμε παλιά) και όμως έχει πολλαπλή σημασία.

Δίνει στον παράλυτο την ευκαιρία να εκφράσει το αυτεξούσιον του ανθρώπου. Η πρώτη προϋπόθεση για να ιαθεί είναι να το επιθυμεί ο ίδιος. Να μη ξεχνάμε ότι κάποιοι εγκλωβίζονται και συνηθίζουν στην αναπηρία με ο, τι αυτό συνεπάγεται από οικονομικής πλευράς και από θέμα κοινωνικής εξάρτησης.

Η απάντηση του παραλυτικού περιγράφει ένα άλλο σύνηθες δράμα: «Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω…»

Και βέβαια κάποιον άνθρωπο για τα απολύτως χρειώδη να υποθέσουμε ότι είχε, όμως δεν είχε κάποιον να αποθέσει τις ελπίδες του.

Τελικά θεραπεύεται από τον Χριστό, ο οποίος του δίνει την εντολή να σηκώσει το κρεβάτι του και να περπατήσει, βάζοντάς τον έτσι κατευθείαν στις καθημερινές του υποχρεώσεις, και εξοργίζοντας παράλληλα τους παρευρισκόμενους Ιουδαίους που δεν θεώρησαν θρησκευτικά σωστό να περπατάει με το κρεβάτι στον ώμο ημέρα Σάββατο! Ήταν πράγματι μια ανατροπή του κατεστημένου.

Παρακάτω θα βρούμε μια διαπίστωση του Χριστού που καθορίζει άπαξ και διαπαντός την άρρηκτη σχέση τής αμαρτίας με τη νόσο.

Τον ξανασυναντά λίγο μετά και του λέει: «ίδε υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε».

Πιστεύω ότι συνηγορεί και η ιατρική επιστήμη και είναι απολύτως αποδεδειγμένο ότι όλα σχεδόν τα νοσήματα συνδέονται είτε άμεσα είτε έμμεσα με την ανθρώπινη αμαρτία, την αμαρτία και με την στενή και με την ευρεία έννοια, δηλαδή ως σφάλμα και αστοχία.

Αυτό σημαίνει με όρους της σημερινής προληπτικής ιατρικής ότι αν εξαλείψουμε την αμαρτία περιορίζουμε δραστικά τη νόσο, ελαχιστοποιώντας την ταλαιπωρία των ανθρώπων και εξοικονομώντας δημόσιους πόρους. Και αμαρτία εν προκειμένω είναι η απληστία, ο τύφος, η ακηδία, η λαγνεία, η απραξία, η μνησικακία, η απρονοησία και τόσα άλλα, και πάνω απ’ όλα η υπερβολή.

Δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική γλώσσα μάς έχει κληροδοτήσει αμέτρητες λέξεις με παραπλήσια έννοια:

λάθος: αυτό που ξέχασα.

σφάλμα: η πλάνη που έπεσα.

αστοχία: αυτό που δεν κατάφερα.

αμαρτία: αυτό στο οποίο απέτυχα.

αμπλάκημα: αυτό στο οποίο έσφαλα.

Μπορεί όλη αυτή η ιστορία να θεωρείται ως θαύμα (με την έννοια που το αντιλαμβανόμαστε όλοι) το σπουδαίο εντούτοις είναι ότι τονίζεται η πίστη (ακόμα και του ίδιου του Χριστού!) στη θέληση του ανθρώπου και στο αυτεξούσιόν του.

Να γιατί κάποιος σοφός, ερωτηθείς, όπως λένε, ποια δύο πράγματα θα έπαιρνε μαζί του αν θα ’πρεπε να εγκαταλείψει τη Γη, απάντησε: Μια γκαστρωμένη γίδα και την Αγία Γραφή!...

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey