Αν ανατρέξει κανείς στις τελευταίες δημοσκοπήσεις και δει λίγο πιο επισταμένα τα λεγόμενα ποιοτικά στοιχεία που καταγράφονται σε αυτές, θα αντιληφθεί ότι υπάρχει μια όχι ευκαταφρόνητη μερίδα πολιτών που αν και δηλώνουν ότι είναι πολύ πιθανόν να ψηφίσουν στις εκλογές το κυβερνών κόμμα, εκφράζουν σε αυτή τη χρονική συγκυρία, περισσότερο από κάθε άλλη φορά τη δυσαρέσκειά τους για λάθη, παραλείψεις και αστοχίες της κυβέρνησης σε μια σειρά υποθέσεις που εδώ και καιρό βρίσκονται στην επικαιρότητα και απασχολούν την κοινή γνώμη. Μάλιστα αυτή η επιφυλακτική στάση έναντι της κυβέρνησης, καταγράφεται σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι το κλίμα θα έπρεπε να είναι καλύτερο λόγω των εξαγγελιών του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, όπου ανεξαρτήτως της όποιας κριτικής που μπορεί να διατυπώσει κανείς για την επάρκειά τους είναι γεγονός ότι είχαν σαφή στόχευση και σε ορισμένες περιπτώσεις και άμεσο αποτέλεσμα και γι αυτό αναμενόταν και η αλλαγή προς το καλύτερο του πολιτικού κλίματος προς την κυβέρνηση. Ωστόσο αυτό δεν συνέβη, στο βαθμό που ενδεχομένως ανέμεναν οι κυβερνητικοί παράγοντες, παρά μόνο κατά ένα μικρό ποσοστό καταγράφεται μια κάποια άνοδο σε σχέση με προηγούμενες μετρήσεις, γεγονός που φαίνεται να προβληματίζει, αφού άλλα περίμεναν οι ένοικοι του Μαξίμου, με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να θέτει ζήτημα κατανόησης των εξαγγελιών και των παρεμβάσεων, γι αυτό και οι συνεχείς παρουσίες των «γαλάζιων» στελεχών στα κανάλια να επιχειρούν να επικοινωνήσουν το ...θετικό των εξαγγελιών. Γι αυτό και η δημιουργία της ψηφιακής πλατφόρμας όπου μπορούν να προσφεύγουν οι πολίτες για να δουν τι αναμένεται να κερδίσουν στην ...τσέπη τους από τις φοροαπαλλαγές που εξαγγέλθηκαν, προκειμένου να κατανοήσουν και τις κυβερνητικές εξαγγελίες καλύτερα. Ολα αυτά συνηγορούν στο γεγονός ότι η προσδοκόμενη επιστροφή σε μια πιο γρήγορη ανοδική δημοσκοπική πορεία, με «συνταγή» τις εξαγγελίες της ΔΕΘ, που θα μπορούσε να αλλάξει και το πολιτικό κλίμα, μπαίνοντας σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, δεν φαίνεται να καταγράφεται στο ...ορίζοντα και αυτό προκαλεί τουλάχιστον προβληματισμό και αμηχανία.Οι κυβερνητικές εξαγγελίες μπορεί πράγματι να βελτιώνουν σε κάποιο βαθμό την οικονομική κατάσταση σημαντικών κατηγοριών πολιτών, αλλά στην παρούσα φάση αυτές δεν αρκούν όταν η ακρίβεια «τσακίζει» τα νοικοκυριά και όταν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα κυριαρχούν υποθέσεις όπως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και η τραγωδία των Τεμπών, για τις οποίες φέρεται να είναι υπόλογη η κυβέρνηση. Είναι πάντως γεγονός ότι η κοινωνία δείχνει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το παρελθόν να παίρνει αποστάσεις από το πολιτικό σύστημα γενικώς , να διατηρεί τις επιφυλάξεις της για τα κόμματα εξουσίας και στην παρούσα φάση να προτιμά να τη «στέγη» των αναποφάσιστων, κάτι που άλλωστε καταγράφεται σε σημαντικό ποσοστό και στις δημοσκοπήσεις.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι ο «Κανένας» εδώ και πολύ καιρό προσπερνά τον πρώτο σε καταλληλότητα, που είναι ο σημερινός πρωθυπουργός -με τον δείκτη όμως προς τα κάτω - ενώ οι υπόλοιποι αρχηγοί βολοδέρνουν σε μονοψήφια ποσοστά, τα οποία μάλιστα είναι μικρότερα και αυτών που καταγράφονται για τα κόμματα τους, γεγονός που δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια εναλλακτική πρόταση εξουσίας και αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για το πολιτικό σύστημα και για τα «αδιέξοδα» που βλέπει ένα πολύ σημαντικό μέρος της κοινωνίας. Είναι γεγονός ότι ο κόσμος δεν βλέπει φως από το καθημερινό «τούνελ» που βιώνει και που τα φέρνει πολύ δύσκολα και γι αυτό «ακούει» όλο και λιγότερο και τις κυβερνητικές εξαγγελίες , αλλά και τις υποσχέσεις και δεσμεύσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Είναι βέβαιο ότι για ένα πολύ μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, που ωστόσο παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος όταν έρθει η ώρα της ...κάλπης, θα υπάρξουν δεύτερες και ενδεχομένως και τρίτες σκέψεις, πριν την τελική επιλογή, γιατί οι πολίτες έχοντας βιώσει τις «τραυματικές» εμπειρίες των τελευταίων χρόνων και έχοντας δοκιμάσει όλες σχεδόν τις εκδοχές διακυβέρνησης, είναι περισσότερο επιφυλακτικοί στην τελική επιλογή τους και «σοφότεροι» για να κρίνουν όλες τις πολιτικές δυνάμεις, περισσότερο με τη «λογική» και λιγότερο με το «θυμικό», που όμως ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας εξακολουθεί να αποφασίζει με αυτό. Γι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε αυτή την πολιτική συγκυρία, όπου οι αβεβαιότητες εντός και εκτός χώρας πληθαίνουν, τα λεγόμενα αντισυστημικά κόμματα εμφανίζονται με αυξημένα δημοσκοπικά ποσοστά, ενώ δεν αποκλείεται στα ήδη υπάρχοντα να προστεθούν και άλλα, όπως θέλουν τα σχετικά σενάρια που κυοφορούνται, ανακατεύοντας εντελώς την πολιτική ...τράπουλα και διογκώνοντας τα αδιέξοδα! Και αυτό γιατί πλέον ο παραδοσιακός δικομματισμός των περασμένων δεκαετιών που λειτουργούσε σταθεροποιητικά στο πολιτικό σύστημα, δεν υφίσταται και το «μωσαϊκό» των πολλών διαφορετικών κομμάτων και από τα δεξιά και από τα αριστερά του πολιτικού σκηνικού λειτουργεί εν πολλοίς αποσταθεροποιητικά όσο δεν υπάρχει σύγκλιση για τη δημιουργία ενός ισχυρού εναλλακτικού πόλου διακυβέρνησης. Ακόμη και αν αυξάνονται σε ποσοστά οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης και ενώ το κυβερνών κόμμα κινείται περί των ποσοστών των ευρωεκλογών όπως δείχνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, αν δεν υπάρξει το αντίπαλο δέος που θα «κοντράρει» στα ίσα τη ΝΔ, κάτι που δεν φαίνεται στον ορίζοντα, θα εξακολουθεί το κυβερνών κόμμα να έχει τον πρώτο λόγο και ας είναι σε φθίνουσα τροχιά η πρότερη κυριαρχία του.

Στην αναζήτηση πάντως του εναλλακτικού αυτού πόλου εντάσσεται και η «επιστροφή» στην ενεργό πολιτική , αν και παραμένει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, του Αλέξη Τσίπρα με την κυοφορούμενη ίδρυση νέου κόμματος με πιο «κεντρώο» προφίλ, προφανώς για να απευθυνθεί σε άλλες «δεξαμενές» ψηφοφόρων. Μόνο που ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «κουβαλά» μια προϊστορία με συγκεκριμένα «δείγματα γραφής» που δεν μπορεί εύκολα να προσπεράσει και πάντως δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι προέκυψε από «παρθονογέννηση»! Το γεγονός πάντως ότι μετά από έξι ήττες που υπέστη από τον νυν πρωθυπουργό επιχειρείται η επιστροφή του, με τη στήριξη απ ότι φαίνεται και εξωθεσμικών παραγόντων, στοχεύοντας και προσδοκώντας να ενώσει έναν χώρο που ο ίδιος έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να διασπαστεί και να πνέει τώρα τα λοίσθια, επιβεβαιώνει την ένδοια προσώπων που μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις και τα αδιέξοδα που υπάρχουν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Οπως και να έχει φαίνεται ότι ο κύβος ερρίφθη και η δημιουργία νέων κομμάτων είναι προ των ...θυρών. Αυτό όμως από μόνο του δεν σημαίνει και πολλά πράγματα για την κοινωνία που παρακολουθεί όλες αυτές τις εξελίξεις. Το μόνο ίσως που μπορεί να προκύψει είναι νέες ανακατατάξεις στο πολιτικό τοπίο, που είναι ζητούμενο αν θα δημιουργήσουν και κάποια νέα δυναμική που να «απαντά» στην πανθομολογούμενη έλλειψη σοβαρού αντιπάλου δέους στον Μητσοτάκη. Το βέβαιο είναι ότι ούτε οι κυβερνώντες μπορούν να συνεχίζουν να πολιτεύονται με αφήγημα την έλλειψη άλλης εναλλακτικής λύσης ποντάρωντας στη δική τους «σταθερότητα» παρά την σαφώς αναιμική κυριαρχία του κυβερνώντος κόμματος, ούτε οι αντίπαλες στη ΝΔ δυνάμεις, μπορούν να αδιαφορούν για το τι μέλλει γενέσθαι για την επόμενη μέρα, σε ότι αφορά την κυβερνησιμότητα της χώρας. Και σε όλο αυτό το «σκηνικό» έρχεται ο παράγοντας- κοινωνία να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Στην παράμετρο αυτή δεν μιλάμε για τους φύσει και θέση μονίμως αντιδρώντες, αλλά για τις κατηγορίες πολιτών που διαθέτουν σταθερά αυτό που χαρακτηρίζεται ως «θεσμική» σκέψη και συμπεριφορά, και προχωρούν σε αντίστοιχες εκλογικές επιλογές, ανεξαρτήτω πολιτικών και ιδεολογικών προτιμήσεων. Είναι οι «δεξαμενές» εκείνες ψηφοφόρων που παρακολουθούν τις εξελίξεις, είναι σε αναμονή, δηλώνουν εν πολλοίς αναποφάσιστοι, και περιμένουν απαντήσεις στα κρίσιμα ζητήματα της καθημερινότητας, αλλά και στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής με όλα αυτά που συμβαίνουν στον περίγυρο μας και δεν είναι στη «λογική» τους η αμφισβήτηση άκριτα των πάντων και ο ακτιβισμός ως συμπεριφορά δράσης. Και εδώ που τα λέμε αυτή είναι η κρίσιμη «μάζα», που ανάλογα προς τα που θα μετακινηθεί βγάζει και τις αντίστοιχες κυβερνητικές πλειοψηφίες. Τώρα είναι σε αναμονή, γι αυτό ενώ είναι δεδομένη η πτωτική τάση του κυβερνώντος κόμματος δεν φαίνεται να «φουσκώνουν» αντίστοιχα τα πανιά των αντιπολιτευόμενων δυνάμεων και κυρίως του ΠΑΣΟΚ , ως κόμματος εξουσίας, γιατί προφανώς δεν έχει πειστεί αυτός ο «θεσμικά» σκεπτόμενος κόσμος από τα λεγόμενά του. Και έχει πολύ ενδιαφέρον ποιες θα είναι τελικά οι επιλογές αυτού του κομματιού του εκλογικού σώματος που πάντα αποτελούν ένα ισχυρό αντίβαροστις δήθεν αντισυστημικές δυνάμεις που δυνάμωσαν το κύμα του λαϊκισμού που εξακολουθεί να υφίσταται και μετά το πέρας των μνημονίων με άλλα «επίδικα» κάθε τη φορά. Είναι βέβαιο ότι η επόμενη μέρα έχει πολλούς «αγνώστους» και απρόβλεπτες εξελίξεις, που εδώ θα είμαστε να τις παρακολουθήσουμε. Εν αναμονή λοιπόν...

«Είναι βέβαιο ότι για ένα πολύ μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, που ωστόσο παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος όταν έρθει η ώρα της ...κάλπης, θα υπάρξουν δεύτερες και ενδεχομένως και τρίτες σκέψεις, πριν την τελική επιλογή, γιατί οι πολίτες έχοντας βιώσει τις «τραυματικές» εμπειρίες των τελευταίων χρόνων και έχοντας δοκιμάσει όλες σχεδόν τις εκδοχές διακυβέρνησης, είναι περισσότερο επιφυλακτικοί στην τελική επιλογή τους και «σοφότεροι» για να κρίνουν όλες τις πολιτικές δυνάμεις, περισσότερο με τη «λογική» και λιγότερο με το «θυμικό», που όμως ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας εξακολουθεί να αποφασίζει με αυτό.»