Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για ην Ανώτατη Εκπαίδευση  άνοιξε πάλι τους «ασκούς του Αιόλου». Μέσα στην πανδημία που μας ταλανίζει ζούμε ένα «θέατρο του παραλόγου». Ενώ οι ειδικοί λοιμωξιολόγοι κ.λπ. προειδοποιούν ότι οι συναθροίσεις ευνοούν την εξάπλωση του κορονοϊού και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών πολλοί «επαγγελματίες αντιδραστικοί» με την υποστήριξη των κομμάτων στα οποία ανήκουν περιφρονούν τις αποφάσεις και τα μέτρα της κυβέρνησης και της Πολιτείας, αναγορεύουν  σε νόμο τη δική τους κρίση και βούληση και  διακηρύσσουν πως δε θα τηρήσουν τον νόμο, πως δεν θα τον εφαρμόσουν, γιατί, όπως λένε, θέτουν σε κίνδυνο τα «δημοκρατικά δικαιώματα» των πολιτών! Αναγορεύουν την ελευθερία με οποιαδήποτε μορφή της σε ύψιστο αγαθό και αδιαφορούν γα όλες τις άλλες αρχές της δημοκρατίας. Δε μιλώ για την αρχή της πλειοψηφίας, την ισοπολιτεία και ισονομία, την αξιοκρατία και την αδελφότητα. Αλλά μιλώ για τον σεβασμό που οφείλει, σύμφωνα με τον Περικλή, να επιδεικνύει ο πολίτης απέναντι στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και τους νόμους που αυτή θεσπίζει και μάλιστα σε εκείνους τους νόμους που είναι άγραφοι, που η παραβίασή τους δεν επισύρει καμιά ποινή, αλλά προκαλεί ντροπή σε αυτούς που τους παραβιάζουν (Θουκ. ΙΙ. 37).

Όλοι αυτοί οι «παρατρεχάμενοι» που ή δε ξέρουν τι θα πει δημοκρατία ή δεν ενδιαφέρονται στην ουσία γι’ αυτή λησμονούν πως η «άκρα ελευθερία» είναι «άκρα δουλεία», ότι η υπερβολική και αχαλίνωτη ελευθερία είναι στην πράξη σκλαβιά για τον άνθρωπο. Το είχε παρατηρήσει ο Πλάτων στην αρχαιότητα και είχε πει πως, όταν οι δημοκρατικοί πολίτες πιστεύουν πως ελευθερία είναι «το ποιείν ό τι τις βούλεται»  και δεν σέβονται ούτε τους γραπτούς ούτε τους άγραφους νόμους, «ίνα μηδαμήι μηδείς αυτοίς ηι δεσπότης», για να μην είναι κανένας και σε καμιά περίπτωση κύριός τους, τότε η ακρότατη και αχαλίνωτη αυτή ελευθερία γίνεται αιτία να επιβληθεί στη δημοκρατική πολιτεία «δουλεία  πλείστη τε και αγριωτάτη», η τυραννία , γιατί «ουκ εξ άλλης πολιτείας τυραννίς καθίσταται ή εκ δημοκρατίας» (Πολιτεία, Η 563 d). Αλλά και ο Αριστοτέλης θεωρεί ότι «η εξουσία του πράττειν ό τι αν εθέληι τις ου δύναται φυλάττειν το εν εκάστω των ανθρώπων φαύλον», δηλαδή η δυνατότητα να κάνει κανείς ό τι θέλει δεν μπορεί να  περιορίσει τη φαυλότητα που ενυπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο (Πολιτικά, Ζ 1318 b 39-41). Το να θεωρεί κανείς «την μεν ακολασίαν δημοκρατίαν, την δε παρανομίαν ελευθερίαν…, την εξουσίαν του ταύτα ποιείν ευδαιμονίαν», λέει ο Ισοκράτης, δημιουργεί πολλά προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία της πολιτείας (Αρεοπαγιτικός, 20). Παρόμοιες συμπεριφορές οδήγησαν στον ξεπεσμό και την απαξίωση της πάλαι ποτέ ένδοξης αθηναϊκής δημοκρατίας τον 4^ο π.Χ. αι. Γιατί η δημοκρατία είναι καλό πολίτευμα, το καλύτερο από όλα, αλλά πρέπει ο άνθρωπος να μη την κακοποιεί. Γιατί σήμερα ακόμα και τα κόμματα κακοποιούν τη δημοκρατία και τη βιάζουν!

Είναι θλιβερό να βλέπει κανείς βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ηγούνται αυτών των ετερόκλητων στοιχείων που ανάθεμα και αν ξέρουν τι πραγματικά θέλουν! Είναι θλιβερό να ακούει κανείς τον  κ. Φίλη που χρημάτισε Υπουργός Παιδείας να διακηρύσσει με καμάρι και περηφάνια ότι ο λαός ακύρωσε το νομοσχέδιο της Κεραμέως  και θα ακυρώσει και κάθε άλλο νομοσχέδιο που θα τολμήσει να φέρει στη βουλή αυτή! Ο κ. Φίλης λησμονεί πως δεν θα είναι καθόλου κολακευτικό γι’ αυτόν και το κόμμα του να ακυρώσουν κάποιοι διαφωνούντες  τα νομοσχέδια που οι ίδιοι θα φέρουν στη Βουλή, αν ποτέ γίνουν κυβέρνηση. Εκτός και αν το έχουν πάρει απόφαση πως δεν θα ξαναδούν την εξουσία, οπότε μπορούν να λένε και να κάνουν ό τι τους περάσει από το μυαλό! Γιατί δεν είναι δυνατό να είσαι αντιπολίτευση και να θέλεις να επιβάλεις τη θέλησή σου και να κυβερνήσεις, επιβάλλοντας με τη βία την άποψή σου και μάλιστα χωρίς καμιά ευθύνη!

Και το θλιβερότερο είναι η γνώμη αυτών των 4000-5000 ατόμων που συγκεντρώθηκαν , για να διαμαρτυρηθούν, και που δεν ξέρει κανείς τι σχέση έχουν με την εκπαίδευση, να αναγορεύεται αυθαίρετα σε γνώμη και θέληση της εκπαιδευτικής κοινότητας και του ελληνικού λαού (!) τη στιγμή μάλιστα που οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις δείχνουν  πως το 1/3 των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και το 92 % των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ συμφωνούν με τη πολιτική της κυβέρνησης! Όμως όλα αυτά  μου έφεραν στο νου την περίπτωση τέως πρυτάνεως του Εθνικού Μετσόβιου  Πολυτεχνείου που σε μια παρόμοια απόπειρα μεταρρύθμισης στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα που επιχειρήθηκε  το 2006  δήλωσε πως «η ακαδημαϊκή κοινότητα δε θα δεχτεί καμιά αλλαγή στο νόμο- πλαίσιο που δεν προέρχεται από ουσιαστικό διάλογο» και συμπλήρωσε  πως  η ακαδημαϊκή κοινότητα (που προφανώς ο ίδιος εκπροσωπεί !) δε θα δεχτεί ο τιδήποτε α) δεν ενισχύει την αυτοτέλεια του Πανεπιστημίου και τον αυτοσεβασμό των μελών ΔΕΠ ως προς τις δικαιοδοσίες του, β) θίγει τις δημοκρατικές κατακτήσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας, γ) επιβάλλει τεχνητούς περιορισμούς ή προσκόμματα στην εξέλιξη των μελών του ΔΕΠ στις καθηγητικές βαθμίδες (ασφαλώς κι αν δε το αξίζουν !) , δ) περιορίζουν ποσοτικά και ποιοτικά τη φοιτητική εκπροσώπηση και τις δυνατότητες συνδικαλιστικής έκφρασης, ε) θίγουν τις παροχές προς τους φοιτητές και το χαρακτήρα της δωρεάν παιδείας (Αυριανή, 2- 7- 2006). Αυτή είναι η επικρατούσα φιλοσοφία της αριστερής διανόησης και κουλτούρας!

Αλήθεια, τι κάνει η κυβέρνηση; Δεν προτίθεμαι να αναλύσω ολόκληρο το νομοσχέδιο. Θα αναφερθώ μόνο στη Βάση Εισαγωγής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα που εισάγει το Υπουργείο. Κατ’ αρχάς οφείλουμε να τονίσουμε πως η κατάργηση της βάσης που και  στην εποχή μου υπήρχε οφείλεται σε μια «πλειοδοτική πολιτική» που ακολούθησαν τα κόμματα τα τελευταία χρόνια. Η πολιτική αυτή μου θυμίζει το ανέκδοτο με τους δυο βαρκάρηδες-περαματάρηδες  που, για να προσελκύσουν πελάτες, μείωναν την αξία του εισιτηρίου και, όταν ο ένας έφτασε στο σημείο να πει ότι θα μεταφέρει δωρεάν τους επιβάτες, ο άλλος αναγκάστηκε από τα πράγματα να προσφέρει «και μια μακαρονάδα από πάνω»! Βέβαια, κανείς δεν κάνει τον κόπο να σκεφτεί αν αυτός που εισάγεται με δύο ή με τρία βαθμό σε ένα Πανεπιστήμιο έχει τις γνώσεις και τις ικανότητες να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των σπουδών του. Κανείς δεν νοιάζεται αν τα παιδιά αυτά στο μεγαλύτερο ποσοστό τους θα καταντήσουν αιώνιοι φοιτητές! Κανείς δεν ενδιαφέρεται να δει αν οι γονείς τους έχουν την απαραίτητη οικονομική άνεση να υποστηρίξουν για πολλά χρόνια τις σπουδές τους. Κανείς δεν φροντίζει να δει γενικά τα ψυχολογικά και οικονομικά προβλήματα που δημιουργεί στα παιδιά και τους γονείς τους η πολιτική που ακολουθείται μέχρι τώρα!

Και είναι θλιβερό να ακούει κανείς από τους Πρυτάνεις των πανεπιστημίων πως, αν εφαρμοστεί το μέτρο, αυτό θα έχει επιπτώσεις στα περιφερειακά Πανεπιστήμια και τις περιφερειακές σχολές και το προσωπικό τους! Δηλαδή αυτό που τους ενδιαφέρει είναι κυρίως το «συνάφι» τους και τα κεκτημένα τους! Αυτά μην ενοχλείτε και όλα τα άλλα ας ρημάξουν. Γιατί εγώ τουλάχιστο δεν βλέπω  κανένα αρνητικό στοιχείο στην καθιέρωση Βάση Εισαγωγής στα πανεπιστήμια… Και θαρρώ και πως όλοι οι Έλληνες πολίτες που δεν φορούν παρωπίδες συμφωνούν με αυτή την άποψη. Είναι γελοίο ένας μαθητής του Λυκείου να απορρίπτεται αν δεν πετυχαίνει πλήρες δέκα στις επιδόσεις  του  και ο ίδιος μαθητής να εισάγεται στο Πανεπιστήμιο και με τρία! Αν δεν χρειάζεται  η βάση, τότε δεν χρειάζονται ούτε οι πολυδάπανες και ψυχοφθόρες εισαγωγικές εξετάσεις για τα Πανεπιστήμια. Ας τις καταργήσουμε. Γι’ αυτό νομίζω πως η κυβέρνηση, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις και το κόστος,  πρέπει να προχωρήσει στην ψήφιση αυτού του μέτρου. Χωρίς να σπάσεις αβγά , όπως λένε, δε γίνεται ομελέτα…