Η εκπαίδευση στη Λέσβο κατά την τελευταία περίοδο της Τουρκοκρατίας

27/04/2018 - 16:26

Θέλω εξαρχής να τονίσω, ότι το αντικείμενο της παρούσας επιφυλλίδας αποτελεί πέρα από όλα τα άλλα, την καθυστερημένη επί πολλά χρόνια, για λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω, παρουσίαση ενός βιβλίου, για το οποίο κανονικά, έπρεπε να έχω κάνει λόγο εδώ και χρόνια, επειδή έχει εκδοθεί στη Μυτιλήνη το 2010. Πρόκειται για το βιβλίο της εκπαιδευτικού Σταυρούλας Λυκιαρδοπούλου - Κοντάρα με τον τίτλο: Κοινωνία και παιδεία στη Λέσβο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Όμως ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, η οποία ίσως θα εξηγήσει και τους λόγους της τόσο καθυστερημένης παρουσίασης. Με τη συγγραφέα γνωρίστηκα κατά τη διάρκεια του συνεδρίου για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Λέσβου, που έγινε στη Μυτιλήνη τον Νοέμβριο του 2012, αν θυμάμαι καλά. Τότε, λοιπόν, πιθανολογώ ότι η συγγραφέας του είχε την καλοσύνη να μου χαρίσει το βιβλίο της. Έτσι υποθέτω ότι έγιναν τα πράγματα (ο άλλος τρόπος θα είναι να έφθασε στα χέρια μου, είτε από αγορά, είτε από προσφορά της Νομαρχίας Λέσβου).

Όπως και να έχουν τα πράγματα πάντως, το βιβλίο έφθασε στα χέρια μου και αμέσως χάθηκε, επειδή μία συνάδελφός μου στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, που ασχολείται και με τη λεσβιακή ιστορία, μου το ζήτησε και έκτοτε παρέμεινε στην κατοχή της. Πιθανολογώ ότι αυτό έγινε στα τέλη του 2012, μετά το συνέδριο, για το οποίο έκανα αναφορά παραπάνω.

Αυτά τα πράγματα, δηλαδή οι μακροχρόνιοι δανεισμοί εντύπων, που καμιά φορά λόγω συγκυριών οδηγούν και σε απώλειες βιβλίων, είναι συνηθισμένα πράγματα εδώ και αιώνες, γι’ αυτό πολύ συχνά συναντούμε πάνω στα εσώφυλλα των βιβλίων ενθυμήσεις και εγγραφές του τύπου: Τούτο το βιβλίον ανήκει στον τάδε και όστις το αποξενώσει να έχη την κατάρα των τριακοσίων δέκα οκτώ θεοφόρων πατέρων της εν Νικαία συνόδου, ή, να είναι αφωρισμένος κτλ. καθώς και διάφορες άλλες νόστιμες υπομνήσεις για τον κάτοχο του βιβλίου. Τώρα αν οι απειλές αυτές έκαναν τη δουλειά τους, δηλαδή απέτρεπαν τις απώλειες, ασυνείδητες ή συνειδητές των βιβλίων, είναι άλλη ιστορία. Μάλλον όμως δεν κατάφερναν σπουδαία πράγματα, αν προσέξουμε την πορεία του βιβλίου: ποιος το είχε και πού κατέληξε.

Καθώς οι ερευνητικές ασχολίες μου δεν κινούνταν συστηματικά γύρω από τα εκπαιδευτικά πράγματα της Λέσβου, δεν βρέθηκα, στην ανάγκη να ζητήσω τη βοήθεια του παραπάνω βιβλίου της Σταυρούλας Λυκιαρδοπούλο, ή τέλος πάντων μπόρεσα να καλύψω... το κενό από άλλα βοηθήματα.

Όμως τις τελευταίες ημέρες, ακριβώς για τις ανάγκες δημιουργίας στήλης αυτής στο φιλόξενο Εμπρός, ανέσυρα ένα έγγραφο του Υπουργείο Εξωτερικών (εννοείται σε φωτοτυπία από το Αρχείο αυτό), που έχει σχέση με την προσπάθεια συστάσεως ξένων σχολείων, κυρίως γαλλικής επιρροής, προς τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα στη Λέσβο και τις αντιδράσεις που αυτές οι κινήσεις προξενούσαν εκ μέρους των πολιτικών και θρησκευτικών αρχών.

Με βάση λοιπόν τις προϋποθέσεις της ιστορικής έρευνας, έπρεπε να εξετάσω αν το έγγραφο του Υπουργείου Εξωτερικών το οποίο στην ουσία ήταν μια αναφορά για το ζήτημα του Έλληνα υποπροξένου στη Λέσβο, Ν. Σουΐδα, ήταν γνωστό στην έρευνα ή και εκδεδομένο ίσως. Και να λοιπόν η ευκαιρία και η αιτία να αναζητήσω το βιβλίο, στο οποίο θα εντόπιζα τις σχετικές πληροφορίες, δηλαδή να αναζητήσω ένα δικό μου βιβλίο, που είχα δανείσει πριν από πολύ καιρό σε μια πολύ αγαπητή συνάδελφο. Πράγματι το έλαβα και πάλι στα χέρια μου και συναισθάνθηκα ότι έπρεπε να έχω γράψει κάτι γι’ αυτό το σημαντικό βιβλίο, έστω και κατόπιν εορτής, και ας με συμπαθά κυρίως η συγγραφέας του. Ωστόσο, όπως ήλθαν τα πράγματα η οφειλή αυτή θα γίνει μετά από δεκαπέντε μέρες, που βέβαια είναι ελάχιστες μπροστά στον χαμένο χρόνο...

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey