Η άλλη μισή στην Ταϋλάνδη βρίσκεται

12/07/2018 - 13:12

Από την αρχή του μήνα γυρίζουν στο μυαλό μου οι στίχοι του ποιητή. Η μισή καρδιά μου βρίσκεται εδώ πέρα. Για βιολογικούς και λειτουργικούς λόγους. Η άλλη μισή με έκανε να διαβάζω ό, τι έβρισκα δεκαπέντε μέρες τώρα στο διαδίκτυο για τους αγριόχοιρους, για τα δώδεκα παιδιά από την Ταϋλάνδη που παγιδεύτηκαν μαζί με τον προπονητή τους στο πλημμυρισμένο σπήλαιο. Νομίζω στη διαδικασία αυτή δεν ήμουν μόνη. Είχα αλληλέγγυο σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη. Το ένιωθα, δεν το ζούσα. Το πίστευα. Αυτό όμως δεν ήταν ποτέ αρκετό. Η μοίρα των ανθρώπων είναι άδηλη, συχνά άδικη και όσο και αν η ανθρωπότητα ολόκληρη είναι προσηλωμένη στο πρόβλημα, όσο και αν ελπίζει και προσεύχεται, δεν είναι απαραίτητο ότι το θαύμα θα συμβεί.

Τις τρεις τελευταίες μέρες ζούσα στους ρυθμούς της επιχείρησης διάσωσης. Το πρωί διάβαζα τα ανακοινωθέντα για την έναρξη της προσπάθειας, ενημερωνόμουν για την πιθανή ώρα ολοκλήρωσής της και οργάνωνα κάθε μου δραστηριότητα, γέμιζα το πρόγραμμά μου, ώστε να ροκανίζω τον χρόνο, χωρίς να σκέφτομαι, ώσπου επιτέλους να έρθει η στιγμή που θα πατήσω το μαγικό κουμπί της ενημέρωσης. Κάθε ημέρα που τέλειωνε με αίσια έκβαση στην όλη προσπάθεια, μεγάλωνε μέσα μου την αγωνία για την τύχη των υπόλοιπων. Από τη μία ήξερα ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει το θαύμα. Από την άλλη φοβόμουν ότι τα θαύματα δεν επαναλαμβάνονται αφειδώλευτα, πολλές φορές συντρέχουν αστάθμητοι παράγοντες και συγκυρίες που τα ανατρέπουν. Και πια ξέρω ότι κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να εξηγήσει τον λόγο που συντελούνται τραγωδίες.

Το βράδυ της Τρίτης μια μεγάλη ανακούφιση με κυρίεψε. Μια σύντομη μπόρα από αυτές που συνόδεψαν την τριήμερη επιχείρηση διάσωσης, χωρίς να την εμποδίσουν πέρασε και από τα δικά μου μάτια. Ήταν ευλογημένο ξέσπασμα ανακούφισης. Από εκείνα που εύχεσαι να συνοδεύουν τη ζωή των ανθρώπων. Τα μικρά παιδιά, οι έφηβοι, είναι από μόνο του ένα θέαμα ισχυρά συγκινησιακό. Αν ρωτήσετε τους διαφημιστές, τους σχεδιαστές προεκλογικών εκστρατειών, τους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες και τους φωτογράφους θα σας το επιβεβαιώσουν πανηγυρικά. Στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν ένα, ούτε δύο, που και τόσα θα αρκούσε, ήταν δώδεκα. Δώδεκα υγιείς έφηβοι, αθώα παγιδευμένοι σε ένα σκοτεινό σπήλαιο. Ένα ωραίο σενάριο για κινηματογραφική ταινία ή η υπόθεση από ένα παιδικό παραμύθι. Στο οποίο υπήρχε ο κίνδυνος, υπήρχαν ευτυχώς και τα πρόσωπα - σωτήρες, για να θυμηθώ τον Vladimir Propp και τη μορφολογία του παραμυθιού που σκάρωσε.

Ένιωσα περισσότερη εμπιστοσύνη στον Άνθρωπο από αυτή τη δοκιμασία. Πίστεψα στις δυνατότητές του, στην αλληλεγγύη του, στη θέληση, στην αυτογνωσία, αλλά και στην τεχνογνωσία του. Θαύμασα για άλλη μια φορά τη δύναμη της επιστήμης και του προγραμματισμού. Στάθηκα με σεβασμό μπροστά στην αυτοθυσία που ήταν και η μόνη που σημείωσε μία απώλεια στο ενεργητικό της. Πάντα έτσι γίνεται άλλωστε. Συνειδητοποίησα ότι η σημασία του ανθρωπισμού, της μεγάλης οικογένειας του ανθρώπου, της οικουμενικότητας δεν είναι κούφια λόγια, ούτε όμως και πολιτικάντικες ασυναρτησίες τάχα μου «διεθνιστών» και «υπερεθνικιστών» που διαλαλούν την ανοησία τους στο πλαίσιο της εκφοράς του δημόσιου λόγου, στα διάφορα δίκτυα επικοινωνίας ή την υποστηρίζουν ανερυθρίαστα δια ζώσης. Εύχομαι και ελπίζω όλοι αυτοί να πήραν ένα καλό μάθημα για την πραγματική σημασία της ανθρώπινης συμπαράστασης και της αλληλεγγύης, χωρίς Μ.Κ.Ο. της κακιάς ώρας, αλλά με τη συνδρομή της τεχνολογίας, της εμπειρίας, της ανιδιοτελούς προσφοράς και της συνεργασίας για την επίτευξη ενός πραγματικά ιερού σκοπού.

Ενισχύθηκε επίσης το θρησκευτικό μου συναίσθημα: Ένιωσα ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που συμπαραστέκεται, είτε ως φύση που δεν αντιτίθεται με τα κλιματικά τερτίπια της στην επιχείρηση διάσωσης, είτε ως κάτι που δοκιμάζει τον άνθρωπο, περιστασιακά έστω, για να του θυμίσει την αξία του αγαθού της ζωής και τη δύναμη της αγάπης.

 

Καλυψώ Ν. Λάζου - Μπαλτά

Φιλόλογος

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey