Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Οι Έλληνες πολίτες προεξοφλώντας το τέλος της καταστροφικής «Αριστερής παρένθεσης», που θα επέλθει στις επόμενες εκλογές (όποτε κι αν γίνουν), παρακολουθούν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις διεργασίες που συντελούνται στο χώρο του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κέντρου, καθώς και όσα λαμβάνουν χώρα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Εναποθέτοντας πολλοί τις ελπίδες τους, άλλοι στη Ν.Δ. και άλλοι στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, προβληματίζονται και αναρωτιούνται: Α. όσον αφορά στα κόμματα και τις κινήσεις του ενδιάμεσου χώρου ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ., κατά πόσον -υπερβαίνοντας προσωπικές και κομματικές εγωπάθειες- θα κατορθώσουν να βρουν την ιδεολογική και πολιτική συνισταμένη με την οποία θα προχωρήσουν στη δημιουργία ενός ενιαίου και ομογενοποιημένου πολιτικά φορέα που θα εκφράζει το μεγάλο τμήμα του λαού, όλων εκείνων που αποστρέφονται τις ακραίες εκφάνσεις -αριστερόθεν και δεξιόθεν- των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών.
Και Β. Όσον αφορά το κόμμα της Ν.Δ. -το οποίο ως Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει πολλές πιθανότητες να αναλάβει, σύντομα, κυβερνητικές ευθύνες- οι προβληματισμοί και τα ερωτήματα που προβάλλονται έχουν ιδιαίτερη σημασία: 1. Κατά πόσον το κόμμα της Ν.Δ. θα μπορέσει να αποβάλει υπερσυντηρητικές και αντιδραστικές απόψεις, οι οποίες στο παρελθόν αποτέλεσαν τροχοπέδη σε κάποιες προσπάθειες εκσυγχρονισμού της λειτουργίας του κράτους και των θεσμών.
Σε απάντηση των παραπάνω ερωτημάτων -και στις δυο παρατάξεις- έχουμε, στον μεν κεντρώο χώρο, τη θετική εξέλιξη με την δρομολόγηση της διαδικασίας ανάδειξης αρχηγού, ενώ στο χώρο της φιλελεύθερης παράταξης, της Ν.Δ., ορισμένα θετικά δείγματα γραφής του προέδρου της Ν.Δ., τα οποία ανοίγουν ένα -προς το παρόν- παράθυρο αισιοδοξίας:
Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αντιληφθεί ότι τα συσσωρευμένα και δυσεπίλυτα προβλήματα που κατατρύχουν τη χώρα και τα οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση δεν μπορούν να επιλυθούν από μια μονοκομματική κυβέρνηση, ακόμα κι αν διαθέτει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και ότι θα χρειαστεί μια ευρύτερη πολιτική και κομματική συστράτευση, για να υπάρξει και η αντίστοιχη λαϊκή αποδοχή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, που θα ψηφιστούν από τη Βουλή, καθώς και η υποστήριξή τους από την, όσο το δυνατόν, ευρύτερη κοινωνική πλειοψηφία.
Οι παραπάνω διεργασίες στο χώρο της Μείζονος και Ελάσσονος Αντιπολίτευσης και τα θετικά δείγματα γραφής μας επιτρέπουν να ευελπιστούμε ότι το παράθυρο αισιοδοξίας που ανοίγουν, θα μετατραπεί -μετά τις επερχόμενες εκλογές- σε μια πραγματική πόρτα εξόδου από την θλιβερή πολιτική και κοινωνική κατάσταση, στην οποία περιέπεσε η χώρα από τις μικρόνοες πολιτικές ηγεσίες και τις ιδεοληπτικές-διχαστικές πολιτικές που ακολουθήθηκαν, εξαιτίας των οποίων παρατάθηκε, επί οκτώ μαρτυρικά χρόνια, η οικονομική εξαθλίωση του λαού μας και η εθνική ταπείνωσή του.