Ένα παράθυρο αισιοδοξίας

13/09/2017 - 13:46

Οι Έλληνες πολίτες προεξοφλώντας το τέλος της καταστροφικής «Αριστερής παρένθεσης», που θα επέλθει στις επόμενες εκλογές (όποτε κι αν γίνουν), παρακολουθούν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις διεργασίες που συντελούνται στο χώρο του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κέντρου, καθώς και όσα λαμβάνουν χώρα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Εναποθέτοντας πολλοί τις ελπίδες τους, άλλοι στη Ν.Δ. και άλλοι στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, προβληματίζονται και αναρωτιούνται: Α. όσον αφορά στα κόμματα και τις κινήσεις του ενδιάμεσου χώρου ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ., κατά πόσον -υπερβαίνοντας προσωπικές και κομματικές εγωπάθειες- θα κατορθώσουν να βρουν την ιδεολογική και πολιτική συνισταμένη με την οποία θα προχωρήσουν στη δημιουργία ενός ενιαίου και ομογενοποιημένου πολιτικά φορέα που θα εκφράζει το μεγάλο τμήμα του λαού, όλων εκείνων που αποστρέφονται τις ακραίες εκφάνσεις -αριστερόθεν και δεξιόθεν- των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών.

Και Β. Όσον αφορά το κόμμα της Ν.Δ. -το οποίο ως Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει πολλές πιθανότητες να αναλάβει, σύντομα, κυβερνητικές ευθύνες- οι προβληματισμοί και τα ερωτήματα που προβάλλονται έχουν ιδιαίτερη σημασία: 1. Κατά πόσον το κόμμα της Ν.Δ. θα μπορέσει να αποβάλει υπερσυντηρητικές και αντιδραστικές απόψεις, οι οποίες στο παρελθόν αποτέλεσαν τροχοπέδη σε κάποιες προσπάθειες εκσυγχρονισμού της λειτουργίας του κράτους και των θεσμών.

  1. Εάν θα εκλείψουν οι «Βαρωνίες» κα οι «υπόγειες» ομαδοποιήσεις που μπορεί να αμφισβητήσουν -στο μέλλον- κρίσιμες επιλογές του προέδρου Κυριάκου Μητσοτάκη και να δημιουργήσουν ρήγμα στην ενότητα του κόμματος.
  2. Εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πρόεδρος του κόμματος, θα μπορέσει, όπως υποσχέθηκε, να αλλάξει τη Ν.Δ., να ανανεώσει το δυναμικό του κόμματος, να εκσυγχρονίσει τη λειτουργία του και να ακολουθήσει, χωρίς αναταράξεις, τη φιλελεύθερη πολιτική που επαγγέλλεται.

Σε απάντηση των παραπάνω ερωτημάτων -και στις δυο παρατάξεις- έχουμε, στον μεν κεντρώο χώρο, τη θετική εξέλιξη με την δρομολόγηση της διαδικασίας ανάδειξης αρχηγού, ενώ στο χώρο της φιλελεύθερης παράταξης, της Ν.Δ., ορισμένα θετικά δείγματα γραφής του προέδρου της Ν.Δ., τα οποία ανοίγουν ένα -προς το παρόν- παράθυρο αισιοδοξίας:

  1. Κατά την περίοδο που ο Κ.Μ. ήταν βουλευτής στη Ν.Δ., με πρόεδρο τον Αντώνη Σαμαρά, έδειξε την ανεξάρτητη θέλησή του παραμένοντας στο κόμμα, με το οποίο εξελέγη, διαφωνώντας με την ανεξαρτοποίηση της αδερφής του Ντόρας Μπακογιάννη.
  2. Κατά την κοινοβουλευτική διαδικασία επιψήφισης ως Προέδρου της Δημοκρατίας του Προκόπη Παυλόπουλου, διαχώρισε τη θέση του από ολόκληρη τη Ν.Δ., δηλώνοντας τη διαφωνία του για το πρόσωπο του Προκόπη Παυλόπουλου, εξαιτίας του τρόπου που εκείνος, ως υπουργός, πολιτεύτηκε στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.
  3. Ως υπουργός της συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου ο Κ.Μ. διακρίθηκε για την αποφασιστικότητά του να πραγματοποιήσει τη μεταρρύθμιση και τον εκσυγχρονισμό του κράτους, εφαρμόζοντας στην πράξη την επί 40 χρόνια συζητούμενη και διαρκώς απορριπτόμενη αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων.
  4. Όταν προκηρύχτηκαν οι εσωκομματικές προεδρικές εκλογές, διεκδίκησε ως υποψήφιος την προεδρία της Ν.Δ., σε αντίθεση με την κυρίαρχη ομάδα εντός του κόμματος, η οποία έπαιζε, ανέκαθεν, καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη των προέδρων του κόμματος και η οποία υποστήριζε άλλον υποψήφιο. Και, κόντρα στα προγνωστικά, εξελέγη πρόεδρος από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που αγνόησαν την «νομενκλατούρα» του κόμματος και επέλεξαν τον Κ.Μ., ο οποίος -κατά την εκτίμησή τους- διέθετε την αποφασιστικότητα και την ικανότητα να αλλάξει τη Ν.Δ., σύμφωνα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των καιρών, και να κυβερνήσει τη χώρα.
  5. Προχώρησε στην κατάρτιση -ύστερα από εξέταση-αξιολόγηση- επετηρίδας νέων υποψήφιων βουλευτών και στελεχών για την ανανέωση του πολιτικού δυναμικού του κόμματος.
  6. Και η τελευταία απόδειξη ότι ο Κ.Μ. εννοεί αυτά που λέγει: απέκλεισε από τον κατάλογο των υποψήφιων βουλευτών -των επόμενων εκλογών- και τον πατέρα και τον υιόν Τραγάκη, μετά την δήλωση αυθαίρετης «μεταβίβασης» από τον πατέρα Τραγάκη της βουλευτικής υποψηφιότητας στον γιο του.
  7. Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι είναι ο πρώτος και μοναδικός αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο οποίος επιδιώκει την εκλογική επικράτηση του κόμματός του, όπως δηλώνει, βασιζόμενος στη λογική και την αλήθεια και δεν βαυκαλίζει τον λαό υποσχόμενος την αυτόματη επανάκτηση του «Απωλεσθέντος Παραδείσου», όταν ο λαός του εμπιστευτεί την διακυβέρνηση της χώρας!

Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αντιληφθεί ότι τα συσσωρευμένα και δυσεπίλυτα προβλήματα που κατατρύχουν τη χώρα και τα οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση δεν μπορούν να επιλυθούν από μια μονοκομματική κυβέρνηση, ακόμα κι αν διαθέτει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και ότι θα χρειαστεί μια ευρύτερη πολιτική και κομματική συστράτευση, για να υπάρξει και η αντίστοιχη λαϊκή αποδοχή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, που θα ψηφιστούν από τη Βουλή, καθώς και η υποστήριξή τους από την, όσο το δυνατόν, ευρύτερη κοινωνική πλειοψηφία.

Οι παραπάνω διεργασίες στο χώρο της Μείζονος και Ελάσσονος Αντιπολίτευσης και τα θετικά δείγματα γραφής μας επιτρέπουν να ευελπιστούμε ότι το παράθυρο αισιοδοξίας που ανοίγουν, θα μετατραπεί -μετά τις επερχόμενες εκλογές- σε μια πραγματική πόρτα εξόδου από την θλιβερή πολιτική και κοινωνική κατάσταση, στην οποία περιέπεσε η χώρα από τις μικρόνοες πολιτικές ηγεσίες και τις ιδεοληπτικές-διχαστικές πολιτικές που ακολουθήθηκαν, εξαιτίας των οποίων παρατάθηκε, επί οκτώ μαρτυρικά χρόνια, η οικονομική εξαθλίωση του λαού μας και η εθνική ταπείνωσή του.

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey