Η μέγγενη σφίγγει γύρω από τη χώρα, ενώ οι «Αβδηρίτες» στο Μαξίμου φαντασιώνονται… θριάμβους. «Η Ελλάδα από παρίας, γίνεται πρωταγωνιστής» δήλωσε με ξεχειλίζουσα υπερηφάνεια ο πρωθυπουργός μας!

«Ποντάρισαν όλα τα λεφτά τους» στη ρύθμιση του χρέους (απομείωση συνεχίζουν να την ονομάζουν) και περίμεναν… ξαπλωτοί στους καναπέδες του Μαξίμου, να έρθει ο Άι-Βασίλης, εξ Αμερικής (οι «πρώην φονιάδες των λαών», όπως αποκαλούσαν, μέχρι χθες, τους Αμερικάνους), να μεσολαβήσει ο Ομπάμα στην Μέρκελ (πρώην «go home, madam Merkel), για να τους χαρίσει τα χρωστούμενα. Κι ήρθε ο… «ληγμένος», πλέον, πρόεδρος των ΗΠΑ, Ομπάμα -γκαρδιακός τώρα φίλος του πρωθυπουργού μας- μας συγχάρηκε, διότι πριν από 2.500 χρόνια, σε αυτόν τον τόπο, οι αρχαίοι Έλληνες ανέδειξαν το δημοκρατικό πολίτευμα (αυτό που εμείς κακοποιούμε με τους Παπάδες, τους Κατρούγκαλους και τον Τόσκα, «υπουργό της Δημόσιας Τάξης» και «Προστάτη Άγιο» όλων των «ανεγκέφαλων - πυρομανών» των Εξαρχείων).

Μας επαίνεσε, επίσης, ο Ομπάμα, γιατί είμαστε τόσο φιλόξενοι, όχι μόνο απέναντι στους πρόσφυγες αλλά και τους μετανάστες, και γιατί δείχνουμε τόσο πλούσια, ανθρωπιστικά αισθήματα απέναντί τους, ώστε να τους αφήνουμε να αλληλοσφάζονται και να καίνε τα Hot-Spot στα νησιά μας. Και αφού μας δόξασε αρκούντως, «ώχετο απιών» εις Βερολίνον, για να αναθέσει, λένε, στη Γερμανίδα Καγκελάριο, την ηγεσία του πολιτισμένου κόσμου στην μετά-Ομπάμα εποχή, και παρεμπιπτόντως, να μεταφέρει και τους… σπαραξικάρδιους χαιρετισμούς του ελληνικού χρέους στην Μέρκελ.

«Πετύχαμε πολλά, αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο», διακήρυξε ο πρωθυπουργός μας σε ομιλία του στη Βουλή, «δρόμο δύσκολο, αλλά, ταυτόχρονα, για πρώτη φορά, με ορατό το τέλος της ανηφόρας».

Με την ταχύτητα βοϊδόκαρου, λοιπόν, θα διανύσουμε (άγνωστο σε πόσα συριζαίικα «τέρμινα») την απόσταση που μας χωρίζει από τη… Φλώριδα, την οποίαν μας έταξε ο -εξ Αμερικής αφιχθείς- νέος υπουργός της Οικονομίας, και η οποία Φλώριδα, ως άλλη γη Χαναάν, μας αναμένει στο «τέλος της ανηφόρας», για να μας «αναπαύσει εις τόπον ευάερον και χλοερόν»!

Το θεσπέσιο, όμως όραμα του πρωθυπουργού μας, το διαταράσσει ο «εμμονικός» Σόιμπλε, ο οποίος επιμένει: εφαρμόστε τις μεταρρυθμίσεις που έχετε ήδη ψηφίσει και ψηφίστε κι αυτές που χρειάζεται, ακόμα, να κάνετε. Διότι, χωρίς μεταρρυθμίσεις, εάν συνεχίσετε να πορεύεσθε με ένα τέτοιο τριτοκοσμικό κράτος, με ένα τέτοιο άχρηστο και αναχρονιστικό Εκπαιδευτικό Σύστημα, με ένα τέτοιο Φορολογικό Σύστημα (που δεν μπόρεσε, επί δυο χρόνια να ελέγξει ούτε το 10% της Λίστας Λαγκάρντ), με ένα τέτοιο παραγωγικό σύστημα (που χρειάζεται να εισάγει, ακόμα και ντομάτες από την Ολλανδία και πατάτες από την Κύπρο και την Αίγυπτο), και όλο το χρέος εάν σας διαγράφαμε, από την επόμενη μέρα, θα συσσωρεύατε, ξανά, καινούριο χρέος!

Και ενώ η φαντασιοπληξία των κυβερνητών μας συναγωνίζεται εκείνη του Δον Κιχώτη, ο οποίος φαντασιωνόταν πως κατήγαγε νίκες επί των ανεμόμυλων, η μέγγενη όλο και σφίγγει γύρω από τη χώρα μας: το «προσφυγικό» εξελίσσεται σε βόμβα μεγατόνων που παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και απειλεί να εξαφανίσει, όχι μόνο τους τουρίστες από τα νησιά μας, αλλά και να αποθρασύνει την αναρχία και να επαυξήσει την ανασφάλεια στην κοινωνία μας (ήδη είναι γεγονός η συστράτευση αλλοδαπών, προσφύγων και μεταναστών, με τους εγχώριους αναρχικούς που καίνε την ελληνική σημαία έξω από το Πολυτεχνείο).

Και, εξαιτίας της τροπής που παίρνει το προσφυγικό ζήτημα, υπάρχει ο κίνδυνος να οξυνθούν, περαιτέρω, οι σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους εταίρους μας και να υπονομευτεί η θέση μας στην Ε.Ε..

Η μέγγενη σφίγγει γύρω από τη χώρα μας και όσον αφορά τις …ορέξεις των γειτόνων μας, οι οποίοι, εσχάτως -εκμεταλλευόμενοι την κακή κατάσταση της χώρας μας- εκδηλώνουν τα εθνικιστικά τους απωθημένα. Οι γείτονές μας, ακόμα και οι Αλβανοί, εγείρουν ανιστόρητες αξιώσεις αμφισβητώντας τις διεθνείς συνθήκες. Και το πλέον ανησυχητικό είναι ότι, όσο εκφυλίζεται η δημοκρατία στην Τουρκία και οικοδομείται η νεοσουλτανική αρχή του Ερντογάν, τόσο πιο ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη γίνεται η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και τόσο πιο προκλητική εμφανίζεται η έλλειψη σεβασμού στο διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες.

Και, βέβαια, είναι άγνωστο πόσο θα ενισχυθεί ο γεωστρατηγικός ρόλος της Τουρκίας στην εποχή Τραμπ.

Και ενώ ξυπνούν οι βαλκανικοί εφιάλτες, ενώ η διεθνής πολιτική στο εξής θα … «τραμπαλίζεται» σε άγνωστους ρυθμούς, οι κυβερνώντες συνεχίζουν να κομπορρημονούν για τα ανύπαρκτα κατορθώματά τους και τα αστεία καμώματά τους. Εξακολουθούν σαν το σκύλο να «κυνηγούν την ουρά τους», τη δόση και τη ρύθμιση του χρέους, να ετοιμάζονται να υποδεχθούν ακόμα ένα μνημόνιο (Δ΄), να πορεύονται χωρίς ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Και το πιο -εθνικά- επικίνδυνο: συνεχίζουν να διχάζουν το λαό και να απορρίπτουν κάθε ιδέα συγκρότησης εθνικού μετώπου.

Και έτσι, ως «απολωλότα πρόβατα», χαμένοι σε άγνωστα λιβάδια, κινδυνεύουμε να συναντηθούμε με τον… «κακό λύκο», εκτός κι αν προλάβει να μας συμμαζέψει κάποιος «καλός τσομπάνος»!

Υ.Γ. Τώρα που -έστω και ανεπίσημα- έγινε η έναρξη της προεκλογικής περιόδου με την ίδρυση «πρωθυπουργικού Γραφείου» στη Θεσσαλονίκη, είναι ευκαιρία για τη Λέσβο -που αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα από το «κακοφορμισμένο» προσφυγικό- να ζητήσει την ίδρυση «πρωθυπουργικού Γραφείου» και στη Μυτιλήνη, ώστε ο πρωθυπουργός μας -εκ του σύνεγγυς- να επιλαμβάνεται, εφεξής, των ανωτέρω προβλημάτων.