Νόμιζα ότι αφορούσε μόνο εμένα. Αμ, δε! Συνάδελφος,, κάποτε από τις πολύ καλοντυμένες, μου γνέφει συνωμοτικά: «Έχεις πληρώσει ΔΕΗ; Τρέξε να επωφεληθείς. Τριάντα έξι δόσεις, άτοκες και μάλιστα χωρίς προκαταβολή». «Εσύ κανόνισες;» «Εγώ» μου απάντησε με νόημα και με το ίδιο ύφος που κάποτε μου τόνιζε από πού αγόραζε ζακέτες, «εγώ, χρυσό μου, πληρώνω μόνο δόσεις! Δόση στη ΔΕΗ, δόσεις στο νερό, δόση δανείου, δόση στην Εφορία, εκατό δόσεις, δόσεις κινητού, δόσεις κάρτας»… «Πότε ξεχρεώνεις;» ρωτώ αφελώς.

«Ποτέ φυσικά!» με κοιτάζει προσβεβλημένη «Γιατί να ξεχρεώσω; Μόλις ξεχρεώνω τα παλιά, ορθώνονται βουνό τα καινούρια! Δεν πρόκειται να ξεχρεώσω! Απλώς ανταποκρίνομαι»! Αποφάσισα ότι αυτή θα είναι η λέξη - κλειδί από δω και μπρος: «Ανταποκρίνομαι»… Αναρωτιέμαι σε ποιες περιπτώσεις θα λέγαμε «ανταποκρίνομαι». Στο φλερτ κάποιου... Ανταποκρίνομαι με δόσεις! Σιγά το πάθος!

Ανταποκρίνομαι σε πρόσκληση… «γεια σας είμαστε από την ΕΥΔΑΠ! Παρακαλούμε να περάσετε από τα γραφεία μας κάθε 17η του μηνός προς εξόφληση διακανονισμένων υποχρεώσεών σας». Η ευγένεια προτάσσει να απαντήσεις με carte visit «Ευχαριστώ για την πρόσκληση! Με τιμά ιδιαιτέρως! Θα ανταποκριθώ». Και τι φοράς, για να επισκεφτείς την ΕΥΔΑΠ; Πρέπει να την επισκέπτεσαι πάντοτε με το ίδιο συνολάκι; Πρέπει να κρατάς άνθη; Θα σε κεράσουν κάτι, πλην της εξοφλητικής αποδείξεως; Ένα φοντανάκι ίσως; Πρέπει να το πάρεις;

Στην είσοδο θα σε περιμένουν με χαμόγελο ο Γενικός Διευθυντής της Εταιρείας, οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι, οι Προϊστάμενοι κι όλο το υπαλληλικό προσωπικό. Περιμένει ειδικά αυτό το τελευταίο πώς και τι να σε οδηγήσει στα ταμεία... Μήπως χωρίς τις δόσεις θα μας βλέπανε; Μύγες θα κυνηγούσαν στους διαδρόμους, μη σας πω στο χρηματοκιβώτιο! Χρειάζεται να αφήσεις φιλοδώρημα στον υπάλληλο; Το τηλέφωνό σου ίσως; Πρέπει να τον φλερτάρεις; «Είστε παντρεμένος; Μα τι σημασία έχει; Εμείς αλλού κινήσαμε γι’ αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει»!

Αν σε ένα μηνιαίο ραντεβού δεν είσαι συνεπής; Α, μα τότε θα παρεξηγηθούν οι άνθρωποι. Θα προσβληθούν. Θα υπάρξει αναστάτωση. Θα αρχίσουν τα επίμονα τηλέφωνα, τα μηνύματα στον Υπολογιστή. Παρακλήσεις, απειλές, ακρότητες, «θα σου φάω όλα τα δαχτυλίδια, θα μείνεις να κοιμάσαι πλέον στα σανίδια»! Πρόκειται για σχέσεις εμμονικές. Ξυπνά ο Γενικός Διευθυντής και μας ονειρεύεται!

Πως προχωρούμε ηρωικά προς το ταμείο και Ναι! Ναι! Ναι! Πληρώνουμε τη δόση του μηνός! Αχ! Τι ανακούφιση για τον κύριο Γενικό! Γίνεται Γενικός χωρίς Επιχείρηση; Για πρώτη φορά όλοι οι Γενικοί των ΔΕΚΟ αισθάνονται ότι η καρέκλα τους εξαρτάται από τις δόσεις των μικρομεσαίων!

Οι μικρομεσαίοι πάλι για πρώτη φορά αισθάνονται σαν τους αρχαίους Αιγύπτιους, που κουβαλούσαν μέσα στον ήλιο τις κοτρώνες για τις πυραμίδες… Ένα είναι βέβαιο: στο τέλος με όλα αυτά θα γραφεί… Ιστορία! «Πώς η ανάγκη γίνεται Ιστορία;» Αυτό! Αθάνατε, Άλκη Αλκαίε!

Ναι βεβαίως υπάρχουν και ψυχρότερες εταιρείες. «Μπορείτε να πληρώνετε κι ηλεκτρονικά» Κάθεσαι επί του καναπέως. Παίρνεις το λουτρό σου! Αρωματίζεσαι! Τηλεφωνείς! Ή πληκτρολογείς! «Στη διάθεσή σας» ο υπάλληλος. «Να πληρώσω...» σιγά να μην καταθέσω. Φήμες ότι όσοι καταθέτουν ελέγχονται από εισαγγελέα ελέγχονται ως ανακριβείς!

Όπως κι ότι παρενοχλούνται σεξουαλικά από τον υπάλληλο στο τηλεφωνικό κέντρο! Χρέη με κωδικούς. Το πρωί στην τηλεόραση ο Παπαδάκης δίνει πλέον συμβουλές για τους λογαριασμούς τραπέζης που έχουν υποστεί κατάσχεση από την εφορία! «Κι αν δε σας δίνουν το μισθό σας, το τηλέφωνο της εκπομπής μας στην οθόνη!». Πάλι στολίζεσαι και καλλωπίζεσαι, για να τηλεφωνήσεις! «Μπράβους - ρεπόρτερ διαθέτει η εκπομπή; Ναι όχι για την αδρεναλίνη, για να φοβερίσει τον ταμία κι ότι ήθελε προκύψει; Δεν έχετε! Μήπως έχουν στου κυρίου Αυτιά;»

«Από το Μέγκα τηλεφωνούμε, μήπως στου κυρίου Καπουντζίδη να πηγαίνατε να πείτε ένα τραγουδάκι; Δέκα χιλιάρικα προσφέρει η εκπομπή. Μην είστε αχάριστη!»
Μπαίνω στο αυτοκίνητο «Τα σύνορα είναι κλειστά, φιλαράκο», λέω στο Βρούτο! «Δεν πας Ευρώπη, αλλά ούτε εκεί που γουστάρουν θα σε πάνε. Θα τους την κάνεις, όπως τους την έκανες πάντα! Διαφορετικά αλίμονό σου!»