Μέρες τώρα ο Αντρέας πήγαινε πάνω - κάτω στο διάδρομο που ενώνει ή που χωρίζει τον Παράδεισο με την Κόλαση, καπνίζοντας το τσιμπούκι του, νευρικά, με πάθος. Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο το βράδυ της περασμένης Κυριακής.

Αφού ακινητοποιήθηκε από τα Χερουβείμ, έσπευσε ο Απόστολος Πέτρος να τον ανακρίνει:
- Τι πάθαμε, Πρόεδρε;

- Λίγα πάθαμε, Πέτρο μου; Ούτε να πεθάνει κανείς δεν μπορεί. Η Μαργαρίτα βιβλίο, η Δήμητρα βιβλίο ξανά, το κόμμα από πολυεθνική κατάντησε υπόγεια βιοτεχνία… Σα να μην έφταναν όλα τα κακά, προχτές έγινε κι ο γιος του αχώνευτου Αρχηγός!
- Κι εσένα τι σε κόφτει;

- Τι λες εκεί; Ο προκομμένος ο πρωτότοκός μου, σκατά τα έκανε! Αντί να βρίσκεται απέναντι στον Κυριάκο να βάζει πλάτη, μην του φάει την Πρωθυπουργία, αυτός άφησε τη Φώφη να τσαλαβουτά, συνέχισε τα κανό και τα καγιάκ, άφησε τα πολιτικά extreme sports στον Τσίπρα… και να μου το θυμηθείς… σε λίγο ο Κούλης, όχι μόνο θα κερδίσει τις εκλογές, θα μας πάρει κι όσους ψηφοφόρους μας απόμειναν…

Γι’ αυτό ξέσπασα με τους νόμους της φύσης… τώρα που είναι ο Μητσοτάκης μέσα στην καλή χαρά, δώσε μου σε παρακαλώ μια ημέρα άδεια, να κατέβω σα φάντασμα να τον κάνω να του κοπεί το γέλιο…

- Μα τι λες, Πρόεδρε; Πού ξανακούστηκε νεκρός να ξαναγυρίζει στη ζωή;
- Έχεις δίκιο! Στη μυθολογία, μόνο οι ζωντανοί κάνανε μια περατσάδα ευκαιριακά από τον Κάτω Κόσμο… Μπορείς ίσως να μου τον φέρεις από δω; Για μια μέρα μόνο!
- Ντροπή, Ανδρέα! Δεν το περίμενα αυτό από σένα!
- Γιατί περίμενα εγώ όσα συμβαίνουν σήμερα; Το 1996 η πληροφορία ότι είκοσι χρόνια μετά θα κυβερνούν την Ελλάδα ο Τσίπρας με τον Καμμένο, το Πασόκ θα έχει μονοψήφια ποσοστά κι ότι ο Λεβέντης θα έχει μπει στο ελληνικό κοινοβούλιο και θα διεκδικείται πεισματικά η συμμετοχή του στην κυβέρνηση ούτε ως πρωταπριλιάτικο αστείο δε θα ήταν ανεκτή!

- Που πάει να πει;
- Πως η ελληνική ιστορία έχει μαύρο χιούμορ!
- Οπότε αποφάσισες να αναστηθείς;
- Μα κι εγώ πια χαμένα τα έχω! Είδα τη Μαρίκα του ακατανόμαστου στου Παραδείσου τα μπουζούκια, μου χαμογέλασε, με χαιρέτησε, μου είπε να πάω να κάνουμε μαζί Πρωτοχρονιά που έχει μαγειρέψει ντολμαδάκια… Δεν τη φανταζόμουν έτσι την υστεροφημία μου!

- Σε καταλαβαίνω, αλλά να αναστηθείς δεν μπορείς…
- Κι εσύ δεν έχεις δικαιοδοσία πάνω μου! Φώναξέ μου το Θεό!
- Με φώναξες; [ακούστηκε μια χαρακτηριστική φωνή κι ο Καραμανλής πρεσβύτερος, κρατώντας ένα μπαστούνι του γκολφ εμφανίστηκε από το πουθενά]
- Εσύ τουλάχιστον θα με καταλάβεις! Πώς σου φαίνεται η αποτυχία του ανιψιού;
- Μου φαίνεται μια καλή ευκαιρία να σου φέρω το μπαστούνι αυτό στο ξερό σου το κεφάλι… Το κόμμα που ίδρυσα εγώ έχει ρίζες…

Η δική σου η διακήρυξη της τρίτης του Σεπτέμβρη θα γίνει, όπου να ’ναι, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι… Τι έχεις να πεις που θα σας απορροφήσουμε;
- Σιγά μη μας πάρετε εσείς! Στον Αλέξη πήγαμε...

- Καλά περίμενε να δεις τη Φώφη βουλευτίνα του Κυριάκου να συναγωνίζεται στα μίνι την Όλγα να σου πω!
- Ένα θα απαντήσω: αν συμβεί αυτό, αφού δεν τα καταφέραμε ως σοσιαλιστές, θα σας αλώσουμε και θα κυβερνήσουμε και το κόμμα σας και την Ελλάδα ως καπιτάλες!
- Σου έστριψε από την πολύ τη δυστυχία, κακομοίρη!
- Η Ελλάδα δε θα ξεχάσει τα ξερονήσια..
- Για την ώρα την πονά το Καστελλόριζο!

- [Στο σημείο αυτό παρεμβαίνει διακριτικά ο Πέτρος] Ανδρέα, μόλις μας ήρθε ο σκηνοθέτης, ο Παναγιωτόπουλος… Η Δήμητρα, λέει, του έστειλε ένα σενάριο, στο οποίο η ίδια παρενοχλείται από το Μητσοτάκη κι η Μαργαρίτα παρενοχλεί το Λεβέντη. Θα το χρηματοδοτούσε ο Ψωμιάδης, ο David Bowie θα έγραφε μουσική, θα έκανε κι ένα σύντομο πέρασμα… αλλά τους πρόλαβα!