Πάνε πολλά χρόνια πίσω όταν παρουσιάσθηκε ένας κύριος και ζήτησε κάποια έμπρακτη εξυπηρέτηση. Όταν ρωτήθηκε ποιος είναι, παρουσίασε τίτλους σπουδών, φανταστικούς. Όταν άρχισαν συνεχείς ερωτήσεις, τότε αναγκάσθηκε να παραδεχθεί ότι ήταν απλά απόφοιτος του δημοτικού σχολείου!

Πέρασαν τα χρόνια. Φύγαμε απ’ τη δικτατορία, περάσαμε από τη δημοκρατία, ζήσαμε το σοσιαλισμό και τώρα περάσαμε στην τριαρχία αρχικά και στη διαρχία πρόσφατα.

Και τι διαβάζουμε καθημερινά στον Τύπο; Ότι την τελευταία 20ετία ένας μεγάλος αριθμός υπαλλήλων για να επιτύχει τη θέση στο δημόσιο κορβανά, χρησιμοποίησε πλαστούς τίτλους σπουδών! Κι αυτοί οι τίτλοι δεν έγινε μπορετό να ελεγχθούν γιατί, κατά την προσφιλή μέθοδο, πήραν φωτιά τα αρχεία της υπηρεσίας ελέγχου!!!

Έτσι, λοιπόν, η εφαρμοσθείσα πρακτική της αποφυγής ελέγχου, του ελέγχοντος και του ελεγχομένου, έφερε τα παρόντα αρκετά δυσάρεστα προβλήματα.

Βλέπαμε στον κλασσικό κινηματογράφο τέτοιες καταστάσεις και γελούσαμε με την καρδιά μας. Τώρα, όμως, κλαίνε τα φυλλοκάρδια μας με την κατάντια μας.

Κι έρχονται οι περιώνυμες υψηλόβαθμες συνδικαλιστικές οργανώσεις κι αντί να διευκολύνουν τον καθαρισμό της κόπρου του Αυγεία, αντίθετα παρασύρουν και υποστηρίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Που θίγουν ακόμα περισσότερο το βαλάντιο των χαμηλών εισοδημάτων, ενώ εκείνοι μένουν στο απυρόβλητο.

Τελικό αποτέλεσμα; Να συσταθεί ακόμα ένας ελεγκτικός οργανισμός με δικαστική παρουσία, για να ξεκαθαρίσει το πρόβλημα.

Εν τω μεταξύ, όμως, δε θα πάψουν τα φαινόμενα της απάτης, και σε ανώτερα κλιμάκια βέβαια, γιατί έτσι έμαθε να λειτουργεί το πελατειακό σύστημα, κι ας σχίζει τα ιμάτιά του ο νέος υπουργός, χωρίς να προτείνει και ποινές.

Ε, είναι δυνατόν να αποκλίνει εύκολα απ’ τον τίτλο του παρόντος; Άσχετο ποιος το είπε πρώτος. Το 1890, το 1980 ή το 2000;