Άρχισε η προεκλογική περίοδος. Και επίσημα πλέον. Δημοσκοπήσεις, δηλώσεις, υποψηφιότητες, προβλέψεις... Όλο αυτό το κλίμα πέρασε σε δεύτερη μοίρα για λίγες μέρες την προηγούμενη εβδομάδα.

Και ήταν τέτοιο το γεγονός, που μέσα σου βαθιά προτιμάς να βούιζαν τα αυτιά σου συνέχεια από τις προεκλογικές κόντρες Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ.

Φαρμακονήσι... Ξαφνικά εμφανίζεται στις οθόνες, στο διαδίκτυο, στις εφημερίδες. Δεν ξέρεις καν πού πέφτει στο χάρτη.

Μόλις το ελέγχεις όμως στον υπολογιστή σου και συνδυασμένο με τη λέξη «μετανάστες», καταλαβαίνεις αμέσως τι έχει συμβεί.

Δώδεκα άνθρωποι με καταγωγή από τη Συρία και το Αφγανιστάν, μεταξύ των οποίων και παιδιά, πνίγηκαν στην προσπάθειά τους να περάσουν στην Ελλάδα.

Ένας πόλεμος έχει ξεσπάσει για το πώς συνέβη αυτή η τραγωδία. Οι μετανάστες δηλώνουν ότι το Λιμενικό προσπάθησε να τους απωθήσει στην Τουρκία και ότι γύρισε η βάρκα τους σε αυτήν την προσπάθεια. Το Λιμενικό

Σώμα το αρνείται κατηγορηματικά. Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση βρήκαν νέο θέμα συζήτησης για το επόμενο διάστημα.

Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας προχωρά σε μία δήλωση της οποίας τη λογική και τη σχετικότητα με το θέμα αδυνατώ να καταλάβω μέχρι και σήμερα, καθώς κανένας δεν του ζήτησε ποτέ να ανοίξουν τα σύνορα. Και από την Ευρώπη αρχίζουν να ακούγονται φωνές για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε θέματα μεταναστών, για καταγγελίες μεταναστών για τις συνθήκες κράτησης στη χώρα μας.

Τι πραγματικά συνέβη στις 20 του μήνα δεν έχει ακόμα γίνει ξεκάθαρο.

Η Δικαιοσύνη έχει αναλάβει την υπόθεση και θα αποφανθεί για το περιστατικό. Σε ένα μήνα δε θα ασχολείται κανένας με το θέμα γιατί άλλα πιο κρίσιμα θα έχουν έρθει στο προσκήνιο.

Και η χώρα μας για μία ακόμα φορά θα έχει προσπαθήσει να φτιάξει ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά. Θα ξεκινήσει μία συζήτηση για το μεταναστευτικό που κάποια στιγμή θα παγώσει και δε θα πάει παραπέρα.

Το μεταναστευτικό, που είναι ένα από τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, είναι ένα θέμα που δεν αγγίζεται.

Δε συζητιέται εύκολα. Η μεταναστευτική πολιτική της χώρας μας, της χώρας που προεδρεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση για αυτό το εξάμηνο, που είναι η πύλη εισόδου και εξόδου προς την Ανατολή, περιορίζεται σε ένα φράκτη στον Έβρο και σε περιπολίες του Λιμενικού και της Frontex.

Ας το επαναλάβω. Σε ένα φράκτη στον Έβρο και σε περιπολίες του Λιμενικού και της Frontex. Προσέξτε. Δε δηλώνει κανένας άνοιγμα των συνόρων.

Το ζητούμενο είναι μία μεταναστευτική πολιτική που να χαρακτηρίζεται από ευαισθησία απέναντι σε αυτά τα θύματα πολέμου, αλλά και που ταυτόχρονα σέβεται και υπερασπίζεται τη χώρα. Μέχρι τότε θα συνεχίσουμε να μαζεύουμε πτώματα στο Αιγαίο. Και δυστυχώς αυτό θα τραβήξει για πολύ ακόμα...