Γης, ουρανός, ήλιος και θάλασσα, και μια φλόγα που μας κατακαίει και τη λένε ελληνική ψυχή, τούτα που μας βαστάζουν σαν Έθνος, ετούτα, μας τα κληροδότησαν Θεοί και προγόνοι μας. Μεγάλο αγαθό και βαρύ το χρέος να τα φυλάξουμε, να τα παραδώσουμε στις επερχόμενες γενιές.

Κι ολούθε της Οικουμένης, ανατολή και δύση, βορράς και νότος, έρχονται πολυπλούμιστα τα καραβάνια να δούνε, να θαμάξουνε, να γεύονται κι όσοι μπορούνε να τα νιώσουν, να τα χαρούνε και να γυρίσουν πρεσβευτές στους τόπους τους, να διαλαλήσουν:

«Μωρέ σεις, η Παράδεισος είναι νοτινά της Ευρώπης, απάνω σ’ ένα κομμάτι γης που περιβρέχεται από θάλασσες κι έχει, σωρό αραδιασμένα, πλήθος τα νησάκια σα διαμάντια στα πελάγη της.»

Χρόνια αμέτρητα μοχτούμε να τα κρατήσουμε αμόλευτα τα προικιά ετούτα.

Είναι πολλοί, δε λέγω, που επιορκούν και μαγαρίζουν τα ιερά κόκκαλα των πατεράδων μας. Είναι και κάμποσοι εκφυλισμένοι πολιτικάντηδες που όμως, πήραμε σφουγγάρι και θα σβήσουμε τα χνάρια τους.

Κι ακόμα, βρεθήκανε σπιούνοι που τους κατάπιε το σκότος προτού βρομέσουν τα χώματά μας.

Και την καταραμένη κρίση αθρώπων, θεσμών και ύλης, μπορεί και πνεύματος που διάγουμε, σε τούτα τα αγαθά αποβλέπουμε για να την ξεπεράσουμε. Γιατί, κατέχουν όλοι πως οι Έλληνες είναι, μαθές, άντρες μπεσαλήδες. Και δε θα λυγίσουν, μ’ απεναντίας θα δώσουν χέρι στο χέρι, να βγούμε απ’ το καμίνι που μας ρίξανε οι ανεγκέφαλοι, οι κλέφτες κι οι μπαγαπόντες.

Γιατί ξέρουμε να βαδίζουμε σωστά άμα το θέλουμε, και μπορούμε να συμπαραστεκόμαστε όπου το πρέπει.

Κι είναι ξέχωρες της πατρίδας μας οι ομορφιές.

Μαθεύτηκε, όμως, πως η Συρία, λέει, θα αδρανοποιήσει τα επικίνδυνα υπολείμματα του χημικού οπλοστασίου της κι αντί να τα πετάξει στην πατρίδα τους, θα τα ρίξουνε στη θάλασσα, ανοιχτά τα Φαλάσαρνα της δυτικής Κρήτης, σε διεθνή μεν ύδατα, αλλά στην κλειστή Μεσόγειο. Ήταν να τα πετάξουν στην Αλβανία, δεν τους αφήκανε, φύγανε.

Κι έρχονται να μετατρέψουν τη θάλασσά μας σε χημικό σκουπιδότοπο. Θα το δεχτούμε;

Τα ψάρια, μωρέ, η υδρόβια χλωρίδα, τα οστρακοειδή, οι αχτές μας, τα σμαραγδένια μας νερά, τα δαντελένια ακρογιάλια, τα θαλασσοπούλια, οι ψαράδες κι οι κολυμβητές μας, θα αντέξουν άραγες; Κι ως πότε;

Ανάγκη, να αφυπνιστούμε. Φορείς πολιτισμού, σύλλογοι, ξενοδόχοι, οικολόγοι και φυσικά πρόσωπα, γρηγορείτε.

Ευκαιρία που έχουμε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να προστατέψουμε όλη τη Μεσόγειο.

Η διαδικασία, λένε, ξεκίνησε.

Και πρέπει να παινέσουμε τα «Χανιώτικα Νέα» που πρώτα έφεραν στην επιφάνεια το θέμα ετούτο.