Αγκαλιάζουν με τόση θέρμη και δύναμη κάτι άψυχο και ξεχνώντας οτιδήποτε τους αποσπά την προσοχή, ξεκινάν να πετάξουν, ξεκολλώντας τα πόδια τους από τη γη. Άνθρωποι με απαράμιλλη τόλμη που έρχονται αντιμέτωποι με υψηλές εντάσεις και τάσεις και όμως το ρισκάρουν. Αυτοί είναι οι εναερίτες.

Τους έχουμε δει αποσβολωμένοι να είναι γαντζωμένοι σε στύλους της ΔΕΗ, πυλώνες, δέντρα, υψηλές κατασκευές ξεχνώντας την απόσταση που τους χωρίζει από την γη. Η μόνη του συντροφιά εκεί ψηλά ο ατομικός του εξοπλισμός που τον προστατεύει από την πτώση και του προσφέρει σταθεροποίηση όσο ψηλά και αν βρίσκεται. Η ζώνη, το κράνος, ο διπλός αναδέτης με αποσβεστήρα κινητικής ενέργειας, ο σταθεροποιητής θέσης εργασία, τα σχοινιά εναεριτών, ο καταβατήρας εναεριτών είναι οι πιο στενοί του φίλοι, είναι εκείνοι που τον κάνουν να αισθάνεται ασφαλής και σίγουρος.

Σκαρφαλώνουν πολύ ψηλά αντιμέτωποι με καιρικές συνθήκες, σε κατασκευές, κεραίες, κολώνες για να τα επισκευάσουν έτσι ώστε εμείς να μπορούμε να χαιρόμαστε την τεχνολογία. Να μιλάμε στα κινητά μας, να παίζουμε στα τάμπλετ μας, να εργαζόμαστε στους υπολογιστές μας.

Θάρρος, τόλμη, συγκέντρωση και -προφανώς- χωρίς την αίσθηση της υψοφοβίας είναι τα απαραίτητα εφόδια και χαρακτηριστικά κάθε εναερίτη.

Ο καθένας από αυτούς, έχει και μία ξεχωριστή ιστορία γεμάτη -σίγουρα -περιπέτεια. «Έχω φοβηθεί γιατί ανεβαίνοντας πάνω στην κολώνα ήταν δύο καλώδια πολύ κοντά να ακουμπήσουν. Με το κούνημα της κολώνας ενώ ανέβαινα ήρθαν σε επαφή και ο χαλκός που έκανε το βραχυκύκλωμα έπεσε επάνω μου. Για μια στιγμή τυφλώθηκα και ένιωσα φόβο, αλλά το κράνος που φορούσα με προστάτεψε από τα χειρότερα» είπε στο «Ε» ο Σπύρος Τσιράκης, που ένα χρόνο τώρα εργάζεται ως εναερίτης στη ΔΕΔΔΗΕ.

Ο κ. Τσιράκης έχει πτυχίο ΤΕΕ Ηλεκτρολόγου με ειδίκευση σε εσωτερικές εγκαταστάσεις και παρακολούθησε ταχύρυθμα μαθήματα στις σχολές του ΔΕΔΔΗΕ την Άνοιξη για εναερίτες επιλέγοντας να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα.

Κάθε μέρα κάνει αυτή τη δουλειά, είτε έχει κρύο, βροχή, αέρα, ανεβαίνει μαζί με τον συνάδελφό στις κολώνες, λύνοντας τα προβλήματα που υπάρχουν. Η πιο ψηλή κολώνα που έχει ανέβει όπως ο ίδιος λέει ήταν 14 μέτρα.

Το μυστικό του επαγγέλματος είναι η προσοχή και η αυτοσυγκέντρωση. «Όταν ξεκινήσω να ανέβω τα ξεχνάω όλα, βάζω τα προβλήματα στην άκρη και ανεβαίνω. Βλέπω πως είναι σχεδιασμένη η κολώνα και έχω το μυαλό μου στα θέματα ασφαλείας», τόνισε χαρακτηριστικά.

Όταν τον ρωτήσαμε τι σκέφτηκε την πρώτη φορά που κλήθηκε να ανέβει στην κολώνα είπε: «Σκέφτηκα πως θα ανέβω, αλλά όταν ξεκίνησα, όλα πια είχαν πάρει το δρόμο τους».

Αυτό είναι το επάγγελμα του εναερίτη, ένα δύσκολο και απαιτητικό, όμως πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα τολμούν να το ακολουθήσουν.